Βεζένκοφ - Ναν: Η ευλογία και η ευλογιά του να φιλοξενείς τους δύο κορυφαίους

Ολα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν: Ηταν εκείνη η μετακόμιση του Βασίλη Σπανούλη στον Πειραιά, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, που έμελλε να ορίσει τον ρυθμό των συζητήσεων για τα επόμενα χρόνια, δημιουργώντας συγκρίσεις και κουβέντες που κρατούν ως σήμερα: Σπανούλης ή Διαμαντίδης;

Ηταν το πρώτο Γκάλης – Πρέλεβιτς του Νότου, η πρώτη μπασκετική σύγκριση που προκαλούσε… εκρήξεις σε αθηναϊκά πηγαδάκια μεταξύ Ολυμπιακών και Παναθηναϊκών. Ο Μήτσος του «τριφυλλιού» αποσύρθηκε, ο Βασίλης του λιμανιού κάποια στιγμή ξαπόστασε, όμως το debate δεν έκλεισε ποτέ. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο σωτήριο έτος 2025 για να μπει στη… δεύτερη καρτέλα. Για να γίνει η δεύτερη χρονικά σύγκριση, που στην παρέα θα διαδεχθεί την άλλη: Ναν ή Βεζένκοφ; Φρέσκα κουλούρια!

Ο κύκλος ολοκληρώθηκε και οι δύο πόλοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ κατοικοεδρεύουν αμφότεροι στην Αθήνα. Αγωνίζονται στις δύο κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, που έχουν ΑΦΜ… ελληνικό, και γίνονται αφορμή για παρεΐστικες μάχες βγαλμένες από παιχνίδι υπερατού. 

Η καζούρα, η ατάκα, ο χαβαλές είναι υγεία. Οι συγκρίσεις μεταξύ των κορυφαίων δεν αποφεύχθηκαν ποτέ, είτε μιλάμε για μπάσκετ, είτε για Μέσι – Ρονάλντο, είτε για Ναδάλ -Νόλε – Φέντερερ, είτε για… Τρύπες – Ξύλινα Σπαθιά και όσοι λένε «μη συγκρίνετε, μόνο απολάυστε», κακά τα ψέματα, αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας. 

Είναι ευλογία να έχουμε στη χώρα μας τους δύο καλύτερους και τη δυνατότητα να τους συγκρίνουμε. Το να… ξεφεύγουμε από τα όρια της λογικής και να μπαίνουμε με τα τσαρούχια στη σφαίρα της ασχετοσύνης, όμως, μόνο για να κερδίσουμε την άτυπη μάχη, είναι… ευλογιά. 

Κάνει κακό στην αθλητική συνείδηση της χώρας το να γράφεται «ναι, οκ ο Ναν, αλλά παίρνει τόσες προσπάθειες και αυτό δε βοηθά», κάνει κακό το να γράφεται «ναι, εντάξει ο Βεζένκοφ, αλλά δε τη σκάει κάτω και δε μπορεί να πάρει στις πλάτες του την ομάδα». Το πρώτο αναφέρεται από αυτούς που ζουν για να αποθεώνουν – δικαίως – τον Βασίλη Σπανούλη, το δεύτερο από εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται τις θέσεις και τους ρόλους σε ένα άθλημα που νομίζουν ότι κατανοούν σα… μύστες του. 

Δε βοηθά πουθενά να βαφτίζεται αλαζόνας ένας μπασκετμπολίστας επειδή χαρακτηρίζει… αμερικάνικα τον εαυτό του κορυφαίο, ούτε να δαιμονοποιούνται… οι βολές, σα να μην είναι μέρος του παιχνιδιού, για έναν παίκτη που είναι απλά ασταμάτητος χωρίς φάουλ όταν προσεγγίζει με φόρα το καλάθι. Ο τελευταίος απάντησε ακόμα και σε «δημοσιογραφικές» πένες που τον κατηγορούσαν για τις βολές, πετώντας 45 σαν βότσαλα στον ωκεανό, χωρίς να πάει ούτε μία φορά στη γραμμή της φιλανθρωπίας.

Είναι συζητήσεις που γίνονται στα social media, τα οποία – είτε το θέλουμε, είτε όχι – διαμορφώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το κλίμα. Είναι συζητήσεις που δίνουν μέχρι και την ψευδαίσθηση… της κόντρας, μεταξύ δύο αθλητών που ασφαλώς σέβονται πολύ περισσότερο από τους υποστηρικτές τους. 

Οπως και να έχει, οι δυο τους κάνουν το μπάσκετ πιο εμπορικό.  Τα όσα λέγονται, λοιπόν, κατά κάποιον τρόπο είναι επόμενα.

Το NBA στην Ευρώπη

Μία ματιά στη στατιστική τους, σε καθαρούς αριθμούς και σε ευστοχία, δείχνει πόσο υψηλό είναι το επίπεδο των δύο κυρίων που βρίσκουν δύο φορές τη βδομάδα θέση στην κορυφή της αρχικής μας. Νούμερα βγαλμένα… από το NBA, νούμερα παικτών που ποιοτικά ανήκουν στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη, αλλά στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένοι για εδώ.

Για να πατούν γυαλί στο ΟΑΚΑ και παρκέ στο ΣΕΦ… λάμποντας σα να έχουν ένα αστέρι πάνω από το κεφάλι τους. Για να πετούν 30 και 40 πόντους, να πορώνουν γήπεδα ολόκληρα, να κάνουν παιδάκια να χάνουν τα μυαλά τους και να αγαπούν το άθλημα, μεγαλύτερους να θαυμάζουν την τελειότητα στις φανέλες της ζωής τους. 

Είμαστε τυχεροί. Πολύ τυχεροί. Αν θέλετε συγκρίνετε, αν δε θέλετε όχι, αλλά σίγουρα… απολαύστε, γιατί τα πάντα κάνουν τον κύκλο τους. Η «καμπύλη» της εποχής των Βεζένκοφ και Ναν, πάντως, είναι ακόμα στην αρχή της.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News