Ολυμπιακός: Μία ομάδα φτιαγμένη από ατσάλι και ένας ήρωας φτιαγμένος από όνειρα

«Εύκολο διπλό στη Μαδρίτη»: Το λες και δε το πιστεύεις, σα παράδοξο. Σχεδόν ποτέ δεν είναι εύκολο να νικήσεις τη Ρεάλ, ιδίως τη φορμαρισμένη, και πόσο μάλλον στο δικό της βασίλειο. 

Από την πρωτεύουσα περνούν λίγοι και οι περισσότεροι δια πυρός και σιδήρου. Ειδικά οι ισχυροί, αυτοί που η Βασίλισσα αντιμετωπίζει ψυλλιασμένη. Τον Ολυμπιακό ο Καμπάτσο τον είχε χαρακτηρίσει «καλύτερη ομάδα της Ευρώπης» και το βράδυ της Πέμπτης είδε το «hot take» του να επιβεβαιώνεται με έναν τρόπο κάπως επίπονο. 

Οι δέκα πόντοι της τελικής διαφοράς δεν ήταν τίποτα μπροστά στο μαρτύριο που έπρεπε να περάσουν οι μπασκετμπολίστες των Ισπανών για περίπου 30 μπασκετικά λεπτά. Αντιμετώπιζαν τον κλασικό «σπαστικό» Ολυμπιακό, ενισχυμένο με ένα απίθανο ποσοστό πίσω από τη γραμμή. Αποτέλεσμα ατομικής ποιότητας, αλλά και ομαδικής λειτουργίας. Περιστροφών, σπέισινγκ, χημείας που έχει δημιουργηθεί με τον καιρό. Μέχρι να χαλαρώσουν, οι Πειραιώτες ήταν παράλογα καλοί. 

Η εμφάνιση ήταν διαφορετική από την άλλη ισπανική, δύο μέρες νωρίτερα στη Βιτόρια. Κοινό σημείο το καλό σουτ, αλλά όλα τα άλλα ήταν αλλιώς. Η Μπασκόνια προηγούνταν στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, η Ρεάλ για τα πρωτιά τρία – τέσσερα λεπτά. Το γήπεδο εξερράγη στην επιστροφή στα μονοψήφια και αυτό… δεν είναι απλό όταν μιλάμε για το σπίτι της Βασίλισσας. 

Οι περισσότεροι ερυθρόλευκοι δε φοβούνταν να μπουν στη σπηλιά του Κύκλωπα. Ο Ταβάρες ήταν πάντα προβληματισμός για τους (εκάστοτε) παίκτες του Μπαρτζώκα, όμως την Πέμπτη αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους. Μεγάλη δουλειά, ιδίως όταν το μακρινό σουτ είναι λειτουργικό. 

Ένας ήρωας από όνειρα

Πώς να περιγράψεις το ιδανικό; Πώς να μεταφέρεις με λέξεις αυτό που μεταφέρεται μόνο από τις εικόνες και μεταξύ μόνο όσων αισθάνονται; 

Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται. Είναι αυτή η εικόνα στο ξέσπασμα μετά από ένα (ακόμα) μεγάλο σουτ, είναι η σιγουριά του φιλάθλου κάθε φορά που σηκώνεται με αυτό το τόσο σωστό στυλ, είναι η συνειδητοποίηση του παράλογου: πως γίνεται ένας τόσο καλός μπασκετμπολίστας να καίγεται τόσο για την ομάδα; Σαν όνειρο, σα να προσγειώθηκε στον Πειραιά για να ομορφύνει λίγο τα απογεύματα και τις νύχτες μερικών χιλιάδων. 

Ο Εβάν Φουρνιέ είναι τύχη, αλλά είναι και ένα δώρο. Δώρο της διοίκησης του Ολυμπιακού, δώρο και της ιστορίας του συλλόγου που τον έκανε πρώτα φίλαθλο και μετά μπασκετμπολίστα. Μέρος της ιστορίας οι φίλαθλοι, μέρος της ιστορίας -και μάλιστα μεγάλο- ο Γιώργος Μπαρτζώκας και η μπασκετική φιλοσοφία που πέρασε στον οργανισμό. Αυτή που αποθεώνουν οι περισσότεροι παίκτες της Ευρώπης, αυτή που παραδέχονται οι προπονητές. 

Αυτή που καθιστά τον Ολυμπιακό πρώτο. Και πριν μία εβδομάδα, όταν δεν εντυπωσίαζε, και σήμερα, ενώ… πορώνει με το μπάσκετ του.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News