Γιώργος Χελάκης: Η σύγκριση με το τι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο μαρτυρά το πρόβλημα που υπάρχει στο ελληνικό μπάσκετ

Kύπρος, Βοσνία, Γεωργία, Ιταλία, Ισπανία. Οπως και να το δει κανείς, η Εθνική μας μπαίνει κατευθείαν στα… βαθιά του Ευρωμπάσκετ. Ο όμιλος είναι δύσκολος, η κληρωτίδα τής γύρισε την πλάτη. Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος να τα βάψουν μαύρα ο Βασίλης Σπανούλης κι οι συνεργάτες του. Τέσσερις περνούν απ’ τον όμιλο και πάνε στη φάση των «16», στη Ρίγα της Λετονίας.

Oταν έχεις υψηλούς στόχους δεν γίνεται να κλαψουρίζεις για έναν όμιλο που πράγματι είναι δύσκολος, αλλά δεν θεωρείται απροσπέλαστος. Η Ελλάδα κατέκτησε το τελευταίο της μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ το 2009, όταν ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου και πήρε το χάλκινο.

Η Εθνική οφείλει στον Αύγουστο στην Κύπρο, που θα γίνουν οι αγώνες του ομίλου, να εμφανιστεί όπως τη θέλουμε, όπως την έχουμε ανάγκη. Να βρει τον τρόπο να επιστρέψει στις επιτυχίες.

Το πώς θα συμπεριφερθεί ο ομοσπονδιακός τεχνικός σε ό,τι αφορά τις επιλογές του για τη διοργάνωση δεν το ξέρουμε, αλλά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις κάθε σύγκριση με την Εθνική ποδοσφαίρου και τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στερούνται αντικειμενικής βάσης.

Oχι επειδή ο κόουτς Σπανούλης δεν είναι θαρραλέος ώστε να κάνει ό,τι έκανε ο Γιοβάνοβιτς, αλλά διότι και να θέλει να το κάνει δεν υπάρχει η δυνατότητα. Το ελληνικό μπάσκετ, είτε το θέλουμε είτε όχι, έχει σταματήσει να παράγει. Εχει εδώ και χρόνια σταματήσει να βγάζει ταλέντα. Στην Εθνική εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν οι… συμπαίκτες του Σπανούλη κι αυτό διότι η παραγωγή δεν είναι αυτή που ήταν δύο δεκαετίες πίσω.

Το κείμενο δεν φιλοδοξεί ν’ αναλύσει τους λόγους της παραγωγικής φτώχειας. Καταγράφει την πραγματικότητα. Μία αποτυχία του οποίου αναπτυξιακού προγράμματος υπήρχε απ’ την πλευρά της ομοσπονδίας. Σημασία έχει ότι για χρόνια τώρα τρώμε απ’ τα έτοιμα κι ανακυκλώνουμε τους παίκτες που έπαιζαν με τα εθνικά χρώματα και πριν από δέκα χρόνια. Γι’ αυτό η συζήτηση περιστρέφεται γύρω απ’ το αν θα παίξουν ο Σλούκας, ο Καλάθης κι ο Παπανικολάου. Πρώτος φυσικά στη σχετική λίστα είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Το δε «νέο αίμα» αφορά τον Τόμας Γουόκαπ, που «ελληνοποιήθηκε»…

Η σύγκριση με το τι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο μαρτυρά το πρόβλημα που υπάρχει στο ελληνικό μπάσκετ. Eδώ ψάχνουμε τα ταλέντα με το κιάλι κι όσοι παίκτες θεωρήθηκαν ταλέντα στο πρόσφατο παρελθόν δεν κατάφεραν να δικαιώσουν τις προσδοκίες.

Το Ευρωμπάσκετ, να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, είναι η τελευταία ευκαιρία της γενιάς που απέρχεται να καταγράψει μία πραγματική επιτυχία σε εθνικό επίπεδο. Με βάση αυτό το δεδομένο η συζήτηση που θα γίνει κι αυτό το καλοκαίρι θα αφορά στο αν θα πάει στο τουρνουά ο Γιάννης, αν θα θελήσει να ξεκουραστεί ο Σλούκας και πάει λέγοντας…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί

Γιώργος Χελάκης: Η σύγκριση με το τι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο μαρτυρά το πρόβλημα που υπάρχει στο ελληνικό μπάσκετ

Για χρόνια τώρα τρώμε απ’ τα έτοιμα κι ανακυκλώνουμε τους παίκτες που έπαιζαν με τα εθνικά χρώματα και πριν από δέκα χρόνια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ