Αντώνης Καρπετόπουλος: Μπάλα βαριά και ασήκωτη

Η Εφές έχει ολοκληρώσει την κανονική περίοδο «τρέχοντας» μία σειρά από νίκες – εννέα τον αριθμό. Δεν υπάρχει ομάδα με αντίστοιχο νικηφόρο σερί στη φετινή Ευρωλίγκα. Η εντυπωσιακή πρόοδος της Εφές, στο τέλος της κανονικής περιόδου, οφείλεται σε τρεις σημαντικούς παράγοντες.

Πρώτον στο ότι στο τέλος -και μπροστά στην προοπτική της αποτυχίας- πρωτοστάτησαν παίκτες, κυρίως περιφερειακοί, που τη διοργάνωση τη γνωρίζουν πολύ καλά όπως ο Μπράιαντ, ο Μπομπουά, ο Ντάριους Τόμσον, ο Ντόζιερ με το περσινό εξαιρετικό πέρασμα απ’ την Παρτίζαν.

Δεύτερον η εντυπωσιακή βελτίωση οφείλεται στην επιστροφή του Σέιν Λάρκιν. Μπορεί ο Αμερικανός να μην έχει κάνει φέτος, εξαιτίας τραυματισμών, τα εντυπωσιακά ματς που έκανε τον καιρό που στην Εφές ήταν προπονητής ο Αταμάν, ωστόσο επέστρεψε την κατάλληλη στιγμή για να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω που έφερε την Εφές απ’ την 11η στην 6η θέση. Φυσικά -κι αυτό είναι ίσως ο καθοριστικότερος παράγοντας τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν την ομάδα της Κωνσταντινούπολης δεν είχε αναλάβει ο εξαιρετικός Ιταλός προπονητής Λουκά Μπάνκι.

Ο Μπάνκι ήταν αρχικά λύση ανάγκης στην Εφές

Ο Μπάνκι βρέθηκε στην Εφές περίπου σαν λύση ανάγκης. Όταν την ανέλαβε, τον περασμένο Ιανουάριο, όλοι έλεγαν γι’ αυτόν ότι απλώς θα βγάλει τη χρονιά, προσπαθώντας να διαχειριστεί όσο καλύτερα γινόταν το φινάλε της.

Όμως ο Μπάνκι αποδείχτηκε πολύ ανώτερος των περιστάσεων – όχι τυχαία. Ο Ιταλός είναι εξαιρετικός διαχειριστής αγώνων και του αρέσει ο ρόλος του αουτσάιντερ, πράγμα που είχε αποδείξει κι ως ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής Λετονίας.

Στην Μπολόνια απαιτούσαν απ’ αυτόν θαύματα, καθώς τον καιρό που βρισκόταν εκεί του είχαν δώσει μία ομάδα κουρασμένων παλικαριών (Χάκετ, Μπιλινέλι, Σενγκέλια κτλ.), που ήταν αδύνατο να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες της τεράστιας περιόδου της Ευρωλίγκας.

Η δουλειά του Ιταλού στην αντίπαλο του Παναθηναϊκού AKTOR

Στην Τουρκία ο Μπάνκι βρήκε μία ομάδα με καλό υλικό και κυρίως με παίκτες που τη διοργάνωση τη γνωρίζουν πολύ καλά. Εκτός απ’ τους καλούς περιφερειακούς, στους οποίους έχει γίνει ήδη αναφορά, υπάρχουν εξαιρετικοί σέντερ (Οτούρου, Πουαριέ), ο πάντα χρήσιμος Σμιτς στο «τέσσερα», αλλά και ρολίστες όπως ο Νουόρα κι ο Γουίλις, που μπορούν να ανταπεξέλθουν στον ρόλο του ήρωα της μιας βραδιάς.

Η Εφές χρειάζεται σεβασμό και προσοχή, αλλά υπ’ αυτό το πρίσμα ο Παναθηναϊκός είναι εξαιρετικά τυχερός διότι έχει προπονητή τον Αταμάν, που τη σοβαρότητα της τουρκικής ομάδας τη γνωρίζει, καθώς έχει δουλέψει χρόνια γι’ αυτή.

Ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια έχει μία παράξενη συνήθεια με την Εφές: την κερδίζει πολύ εύκολα στην Αθήνα -το έκανε ακόμα και σε σεζόν που δεν είχε την καλύτερη δυνατή ομάδα- αλλά συνήθως χάνει απ’ αυτή εύκολα στην Κωνσταντινούπολη.

Αυτά βέβαια αλλάζουν στα πλέιοφς, ωστόσο ειδικά απέναντι σε μία ομάδα έδρας, όπως η τουρκική, ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να κερδίσει τα δύο πρώτα παιχνίδια ώστε να πάει στην Κωνσταντινούπολη χωρίς άγχος.

Που θα στηριχθεί ο Αταμάν

Ο Αταμάν θα στηριχτεί σίγουρα στους τέσσερις πολύ καλούς περιφερειακούς του, ελπίζοντας στα πλέιοφς να πάρει πολλά περισσότερα απ’ τον Μπράουν απ’ όσα στην κανονική περίοδο. Η ανάδειξη του Κέντρικ Ναν ως MVP της χρονιάς είναι για τον Τούρκο προπονητή που γνωρίζει από διαχείριση χαρακτήρων μία εξαιρετική είδηση, καθώς θα τον βοηθήσει να τονώσει ακόμα περισσότερο τον εγωισμό του σπουδαίου Αμερικανού σκόρερ.

Εξυπακούεται πως για ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των παιχνιδιών αυτών ο Παναθηναϊκός θέλει απ’ τον Χουάντσο και τον Μήτογλου πολύ μεγάλα παιχνίδια: η προσφορά των υπολοίπων (του Γκέιμπριελ και του Γιούρτσεβεν π.χ.), όσο σημαντική κι αν είναι, σπανίως μπορεί να είναι αυτή που θα κρίνει κάποιο ματς.

Βέβαια, όπως ίσως θα θυμόσαστε κι απ’ τις πολύ καλές εμφανίσεις του Παπαπέτρου πέρυσι στα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με τη Μακάμπι, πάντοτε μία βοήθεια από κάποιον παίκτη που δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των αναμενόμενων πρωταγωνιστών μπορεί να είναι καθοριστική.

Ο Παναθηναϊκός στη διάρκεια της χρονιάς έδειξε δυνατότητες κι αδυναμίες. Αν παίξει την άμυνα που είδαμε στο ματς με τη Μονακό π.χ. η επικράτησή του μπορεί να να είναι εύκολη. Κυρίως, όμως, ο Παναθηναϊκός πρέπει να φτάσει στις νίκες που θέλει χωρίς να χρειάζεται κάθε φορά μία έκρηξη στο τέταρτο δεκάλεπτο.

Ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα, στο κλείσιμο των παιχνιδιών. Αλλά άλλο πράγμα είναι η κανονική περίοδος, άλλο τα πλέιοφ. Τώρα η μπάλα μπορεί να… ζυγίζει πάρα πολύ ακόμα και στα χέρια των σπουδαίων περιφερειακών του Αταμάν, που ξέρουν να βρίσκουν λύσεις. Μία φορά μία νίκη με ανασύνταξη στο τέταρτο δεκάλεπτο μπορείς να την πάρεις.

Κυρίως, όμως, ο Παναθηναϊκός πρέπει να φτάσει στις νίκες που θέλει χωρίς να χρειάζεται κάθε φορά μία έκρηξη στο τέταρτο δεκάλεπτο. Ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα, στο κλείσιμο των παιχνιδιών. Αλλά άλλο πράγμα είναι η κανονική περίοδος, άλλο τα πλέιοφ. Τώρα η μπάλα μπορεί να… ζυγίζει πάρα πολύ ακόμα και στα χέρια των σπουδαίων περιφερειακών του Αταμάν, που ξέρουν να βρίσκουν λύσεις. Μία φορά μία νίκη με ανασύνταξη στο τέταρτο δεκάλεπτο μπορείς να την πάρεις. Δύο είναι δύσκολο. Τρεις είναι σχεδόν απίθανο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News