Αντώνης Καρπετόπουλος: Δυο μπελάδες στο Αμπου Ντάμπι

Θα σας πω μερικά πράγματα για τα δύο αποψινά ματς, που δεν σχετίζονται τόσο με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, τις αρετές και τις αδυναμίες των οποίων ξέρουμε καλά, αλλά με τους δύο αντιπάλους
τους. Που έχουν πολλές διαφορές αλλά κι ένα κοινό: βελτιώθηκαν πολλοί κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Η Φενέρμπαχτσε

Πριν το παιχνίδι του Παναθηναϊκού μετη Φενέρ ξεκινήσει θέλω να πω πως η συγκεκριμένη ομάδα είναι η χειρότερη που θα μπορούσε να έχει ο Παναθηναϊκός ως αντίπαλο στον ημιτελικό της φετινής Ευρωλίγκας. Οχι για έναν, αλλά για πολλούς λόγους.

Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους

Ο Παναθηναϊκός «τρέχει» ένα σερί τεσσάρων νικών απέναντί της. Την είχε κερδίσει και πέρυσι στον ημιτελικό του φάιναλ φορ και δεν έχασε κανένα απ’ τα δύο φετινά ματς μαζί της στην κανονική περίοδο. Κάποιος θα έλεγε ότι όλα αυτά σημαίνουν πως της έχει πάρει τον… αέρα. Αλλά υπάρχει κι η άλλη όψη του νομίσματος. Μία ομάδα, όπως η Φενέρ, δεν μπορεί να χάνει διαρκώς απ’ τον ίδιο πάντα αντίπαλο, όταν μάλιστα δεν είναι ποιοτικά υποδεέστερη.

Ο Σάρας έχει στο βιογραφικό του αρκετές αποτυχίες σε φάιναλ φορ – πράγμα που σημαίνει πως αυτή τη φορά λογικά θα ’ναι είναι καλύτερα προετοιμασμένος. Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού μπορεί να είναι απόψε ένα άλλο: θα έχει απέναντί του μία ομάδα αρκετά ψηλή, τόσο που θεωρητικά τουλάχιστον θα δυσκολέψει τον Αταμάν να χρησιμοποιήσει και τους τρεις του γκαρντ ταυτόχρονα, καθώς -ειδικά στην άμυνα- δεν βγαίνουν τα μαρκαρίσματα – όταν ο Παναθηναϊκός δεν έχει ταυτόχρονα στο παρκέ και τον Ναν και τον Γκραντ και τον Σλούκα, δεν είναι όσο παραγωγικός πρέπει.

Αυτό που κάνει τη διαδικασία αντιμετώπισης ακόμα πιο δύσκολη είναι ότι η Φενέρ σουτάρει εξαιρετικά απ’ το τρίποντο: το 41% είναι εξωφρενικά μεγάλο νούμερο για ομάδα που μερικές φορές παίζει ακόμα και με τέσσερις φόργουορντ και σχεδόν πάντα χωρίς καθαρό «πεντάρι». Ο Παναθηναϊκός στην τελευταία μεταξύ τους αναμέτρηση τη Φενέρ την κέρδισε πολύ δύσκολα στο ΟΑΚΑ: το έκανε εκμεταλλευόμενος μία ανοησία τού κατά τ’ άλλα καταπληκτικού Χέιζ -Ντέιβις στο φινάλε του ματς. Για να την κερδίσει τη Φενέρ στο Αμπου Ντάμπι πρέπει να παίξει πολύ καλύτερα απ’ όσο έπαιξε στα ματς με την Εφές.

Ο… μπελάς

Τεράστιος μπελάς είναι και για τον Ολυμπιακό η Μονακό του Βασίλη Σπανούλη. Κατασκευαστικά ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που υποφέρει από αντιπάλους με μεγάλη αθλητικότητα. Φέτος κέρδισε πιο εύκολα τη Ρεάλ απ’ όσο τη Βιλερμπάν. Η Μονακό αγαπάει τις καταστάσεις που προκύπτουν όταν υπάρχουν διαρκώς φάσεις «ένας εναντίον ενός» κι έχει πολλούς σκόρερ έτοιμους ν’ αναλάβουν τον ρόλο του ήρωα της μιας βραδιάς: στο ΣΕΦ, στη νίκη της με τον Ολυμπιακό, ήταν επιδραστικός ως σκόρερ ο Μπλοσομγκέιμ – ουδείς τον περίμενε.

Η προσθήκη του ψηλού, αλλά και πλαστικού, Τάις δίνει ακόμα πιο
πολλές λύσεις κοντά στο καλάθι κι ο Σπανούλης είναι βέβαιο ότι δεν φοβάται ότι η ομάδα του μπορεί να πάθει ό,τι απ’ τον Ολυμπιακό προ διετίας, όταν «τρώγοντας» ξύλο στο τρίτο δεκάλεπτο παρέδωσε πνεύμα. Οπως ήδη ανέφερα, η Μονακό στο τελευταίο της ραντεβού με τον Ολυμπιακό τον κέρδισε στο ΣΕΦ δείχνοντας μάλιστα μεγάλη σκληράδα – πράγμα ειδικά στον ημιτελικό του φάιναλ φορ χρήσιμο. Είναι αλήθεια πως εκείνος ο Ολυμπιακός είχε σημαντικότατες έλλειψεις. Αλλά βγάζει… μάτια ότι στον  πάγκο της Μονακό κάθεται ένας νικητής, που τον Ολυμπιακό τον ξέρει και δεν τον φοβάται. Κι αυτό για μία ομάδα, που κέρδισε την κανονική περίοδο και θα έπρεπε όλοι να τη φοβούνται, δεν είναι ό,τι καλύτερο.

Το άγχος

Τα όποια προβλήματα του Παναθηναϊκού μπορεί να του τα λύσει ο Ναν: απόψε πρέπει να κάνει το καλύτερο παιχνίδι του, μπερδεύοντας τον γρήγορο, αλλά τσαπατσούλη Μπόλντγουιν. Ο Ολυμπιακός  πρέπει απέναντι στη Μονακό να… βραχυκυκλώσει τον Τζέιμς και μπορεί να το κάνει διότι ο Μπαρτζώκας
έχει πολλούς περιφερειακούς, που μπορούν να το κάνουν τη ζωή δύσκολη. Πρέπει φυσικά και να τη… χτυπήσει με τους Φουρνιέ και Βεζένκοφ, αλλά αυτά είναι γνωστά. Φυσικά οι δύο ομάδες έχουν κι έναν άλλον αντίπαλο: το άγχος. Ο Ολυμπιακός κουβαλά την υποχρέωση της κατάκτησης του τρόπαιου μετά
από τρεις σερί παρουσίες, που δεν συνοδεύτηκαν απ’ την κατάκτησή του. Ο Παναθηναϊκός θέλει να κρατήσει τα σκήπτρα, στέλνοντας ένα μήνυμα παντοδυναμίας. Μόνοι τους έχουν ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News