Γιώργος Χελάκης: Ανασύρεται σε λιπόθυμη κατάσταση στο λιμάνι της Μασσαλίας

Ναυάγιο. Δεν υπάρχει άλλη λέξη για να περιγράψει την εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Αμπού Ντάμπι. Αυτό που είδαμε δεν ήταν η ομάδα που τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας και πέταξε έξω τη Ρεάλ με 3-1. Αυτή η μισοκακόμοιρη έκδοση του Ολυμπιακού δεν έχει καμία σχέση με τον κανονικό Ολυμπιακό. Κι όποιος αρνηθεί ότι ο Σπανούλης… έδεσε κόμπο την πρώην ομάδα του, θα το κάνει επειδή η αγάπη κι η εκτίμησή του στον κόουτς Μπαρτζώκα έχει διαστάσεις μεταφυσικές.

Ο Σπανούλης κατάφερε να απενεργοποιήσει τον Βεζένκοφ, ο Μπαρτζώκας -ενώ δεν έβρισκε τρόπους να τον απελευθερώσει τον άφηνε να ταλαιπωρείται στο παρκέ κι ο Ολυμπιακός εγκλωβίστηκε σε ένα παιχνίδι που δεν το είχε σχεδιάσει και δεν μπορούσε να το ανατρέψει. Στο γνωστό παιχνίδι των σκληρών και δυναμικών επαφών που παραδοσιακά παίζουν οι «ερυθρόλευκοι», οι Μονεγάσκοι απάντησαν με περισσότερο ξύλο. Οι διαιτητές δεν θεώρησαν ότι πρέπει να φέρνουν συνεχώς τη σφυρίχτρα στο στόμα και ο Ολυμπιακός πήγε… αδιάβαστος. Ο Ντιαλό πήρε την ταυτότητα της «ερυθρόλευκης» άμυνας, την ώρα που με εξαίρεση τον Φουρνιέ και -σε κάποια σημεία- τον Γκος,οι παίκτες του Μπαρτζώκα σούταραν στον… γάμο του Καραγκιόζη.

Με τέτοια αστοχία και με σκορ που δεν απαντάται πια ούτε στα ματς της ΕΣΚΑΝΑ δεν πας πουθενά. Ή μάλλον πας στον μικρό τελικό, ενώ θέλεις να μπεις γρήγορα στο αεροπλάνο και να γυρίσεις στην Αθήνα. Αυτό που έβλεπαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού κυριολεκτικά δεν υποφερόταν. Ηθελε πολύ καλή θέληση για να το παρακολουθήσεις, χωρίς να γυρίσουν τα άντερά σου.

Η ήττα είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι, αλλά αυτή η… νερόβραστη εμφάνιση δεν μπορεί να αντιστοιχεί ούτε σε ένα κακό βράδυ. Ηταν μία άνευ προηγουμένου παράδοση στη Μονακό, με εξαίρεση τον Φουρνιέ, που πέτυχε τους μισούς πόντους. Οι γκαρντ του Ολυμπιακού απέτυχαν σε όλα. Επιθετικά ήταν αναιμικοί. Το γνωστό παιχνίδι του Ολυμπιακού, με την κυκλοφορία της μπάλας και τις έξτρα πάσες, δεν το είδαμε ποτέ. Τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο. Παιχνίδι κάτω απ’ τη ρακέτα, αφού δεν έμπαιναν το σουτ, δεν είδαμε ποτέ. Φυσικά δεν συνιστά μπάσκετ να παίρνει την μπάλα ο Φουρνιέ για να κάνει ό,τι τον φωτίσει ο Θεός. Μία ομάδα με παίκτες βουτηγμένους στο άγχος και τον Μπαρτζώκα να μην μπορεί να τη βοηθήσει απ’ τον πάγκο.

Ο κόουτς έμοιαζε σαν να περίμενε να ξυπνήσει ο Βεζένκοφ για να βάλει τα μεγάλα σουτ και να δώσει ένα χέρι βοηθείας στον Φουρνιέ. Οποιος σούταρε αστοχούσε κι ο φαύλος κύκλος μεγάλωνε. Η άμυνα, που σχεδίασε ο Βασίλης Σπανούλης, θριάμβευσε. Δεν ήταν η κλάση των Μονεγάσκων που τους έδωσε το εισιτήριο για τον τελικό. Η άμυνά τους ήταν. Ενας προπονητής που ως παίκτης έβλεπε μόνο την επίθεση, έπαιξε τόσο καλή άμυνα, που έβαλε τα γυαλιά στον δάσκαλο του. Το πιστεύω πως αν η πρόκριση στον τελικό παιζόταν στις τρεις νίκες ο Ολυμπιακός θα έφτανε μέχρι εκεί. Στο ένα παιχνίδι, αιφνιδιάστηκε και παραδόθηκε.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News