Ολυμπιακός: Ο Σπανούλης θα είναι πάντα τυφώνας

Κάθε προσωπικότητα -στον αθλητισμό και γενικότερα- έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Αλλοι κερδίζουν προαγωγές και «μπράβο» με τη μεθοδικότητα, άλλοι με τη σκληρή δουλειά, άλλοι με μερικές επιτυχίες.

Αλλοι, πάλι, μπαίνουν στον χώρο και τον καταπίνουν. Ξεκινούν κάτι καινούριο κι επελαύνουν σα τυφώνες. Κατακτούν τα πάντα και τους πάντες απλά γιατί τους αναγκάζουν να φτάσουν αμέσως σε μια συνειδητοποίηση: Αυτός δεν είναι σα τους άλλους.

Ο Βασίλης Σπανούλης έγινε μπασκετμπολίστας της «δεύτερης οικογένειάς του» το 2010 και μέσα σε δυο χρόνια την οδήγησε στην κορυφή που δεν είχε αγγίξει για μιάμιση δεκαετία. Εναν χρόνο μετά το πήρε ξανά και άπαντες έβλεπαν τον σύλλογο ως τον μεγάλο νικητή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ηταν τόσο σπουδαίος, που διαμόρφωσε μέσα σε λίγους μήνες τον πιο «Ολυμπιακό» χαρακτήρα που είχε ποτέ το τμήμα του μπάσκετ. Πως να μη τον λατρέψουν, πως να μη τους λατρέψει. «Δεύτερη οικογένεια».

Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη του υπογραφή σε ερυθρόλευκο συμβόλαιο, ο «Kill Bill» έχει χάσει από τον χρόνο εκείνα τα γρήγορα πόδια. Εχει χάσει τη δυνατότητα να μπαίνει στο παρκέ και ν’ αποφασίζει τη ροή της ιστορίας με τα χέρια του. Το μυαλό, όμως, δε φθείρεται. Ούτε κι ο χαρακτήρας.

Ανέλαβε τους πρίγκιπες και μέσα σε λίγους μήνες τους έστειλε στο μεγαλύτερο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στο τελευταίο βήμα, έπρεπε «να σκοτώσει τον αδελφό του». Το έκανε. Και σα τυφώνας, χτύπησε ξανά τον οργανισμό με τον οποίον θα ταυτίζεται για όλη του τη ζωή. Αυτή τη φορά ως αντίπαλος, αλλά και ως μελλοντικός προπονητής του.

Δύσκολο και βαρύ για μια ομάδα που έχει την ιστορική τύχη να κατευθύνεται από έναν αγνό οπαδό της, αγαπημένο των παικτών, που είναι κατά κοινή ομολογία ένας εκ των κορυφαίων της Ευρώπης. Καλώς ή κακώς, οι Μπαρτζώκες δεν απολύονται. Απλά κάποια στιγμή ολοκληρώνουν την αποστολή τους. Το πόσο ακόμα μπορεί να προσφέρει και να επενδύσει τον ίδιο του τον εαυτό, το ξέρει πρώτα απ’ όλα ο ίδιος. 

Ο προπονητής των «ερυθρόλευκων» δεν υπολείπεται νέων ιδεών. Ούτε δύο χρόνια δεν πάνε απ’ όταν όλη η μπασκετική Ευρώπη ισχυριζόταν πως παίζει «το μπάσκετ της επόμενης δεκαετίας».

Το πιο άστοχο που μπορεί να ειπωθεί, δηλαδή, είναι το «η νέα γενιά ξεπέρασε την παλιά», που υπονοήθηκε με αφορμή τον παράλληλο αποκλεισμό του Αταμάν από τον Σάρας. Κι ο ίδιος ο Μπαρτζώκας, όμως, πρέπει να αντιληφθεί πως δεν γίνεται να αποδώσει η προσπάθειά του να «μιμηθεί» τον Ολυμπιακό του 2023 με άξονες τους Γουόκαπ – Φαλ – ΜακΚίσικ – Παπανικολάου ενώ στην εξίσωση έχει προστεθεί ο σούπερσταρ Φουρνιέ κι ο νέος Βεζένκοφ των τεσσάρων εκατομμυρίων. Αυτό, ασφαλώς, δε σημαίνει ντε και καλά «αποχωρήσεις», όμως σίγουρα σημαίνει «προσαρμογή».

Τη διετία 22′-23′ χτίστηκε από τον #OlympiacosBC και τον Μπαρτζώκα με βάση έναν πυρήνα παικτών με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που κόλλησαν μεταξύ τους και μία συγκεκριμένη μέθοδο που ήρθε να μπει ως φόντο και να τα μεγενθύνει, μια πολύ όμορφη συνταγή και ομάδα που παρήγαγε

— Peris (@HoodPeris) May 23, 2025

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News