Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: Και στο τέλος την πληρώνει το σπορ

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός τρυπούν τα οικονομικά ταβάνια, όμως το όλο σκηνικό πληγώνει το δύσμοιρο ελληνικό μπάσκετ.

Ανοίγεις τηλεόραση πρωί, και τι να δεις; Τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών του αθλητισμού, που υπό κανονικές συνθήκες απασχολούν τα πρωινάδικα μόνο με την… ερωτική τους ζωή. Οταν τα πλάνα, όμως, δεν είναι από τη Μύκονο, αλλά από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, καταλαβαίνεις ότι -πάλι- οι εμπλεκόμενοι τα έκαναν μαντάρα.

Σταθερά τεταμένο είναι το κλίμα από την ημέρα που ξεκίνησαν αυτοί οι ρημαδιασμένοι τελικοί. Απ’ όταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πάτησε το πόδι του στο ΣΕΦ δε, το ελληνικό μπάσκετ μοιάζει με κανονική εμπόλεμη ζώνη. Η μια καταγγελία διαδέχεται την άλλη, οι ανακοινώσεις είναι σε σκληρή γλώσσα, η αστυνομία ψάχνει – ψάχνει και δε βρίσκει (τρόπος του λέγειν), το μπάσκετ ζημιώνεται ανεπανόρθωτα.

Στην εποχή που ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός τρυπούν κάθε οικονομικό ταβάνι, η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω μετά από βράδια σαν εκείνο της Κυριακής, είναι η απόλυτη δυσφήμιση. Η Marca έπαιζε όλη τη Δευτέρα την… κατάντια μας πιο ψηλά από ό,τι παίζει τις αγωνιστικές επιτυχίες των ελληνικών συλλόγων, ενώ πια ο κίνδυνος είναι παραπάνω από ορατός: ματαίωση των τελικών. Πως το λένε… Πρωτάθλημα χωρίς νικητή. Σεζόν που θα μείνει «άγραφη» σα να διεξάγεται κάποιος πόλεμος με όπλα και στρατούς.

Κι όσο κάποιοι κοιτάζουν μόνο κάτω από τη μύτη τους, προσπαθώντας να δράσουν για το βραχυπρόθεσμο καλό των ομάδων τους (ή για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους), το λαοφιλές άθλημα που έχει τους δύο μεγαλύτερους ελληνικούς συλλόγους ανάμεσα στους κορυφαίους της Ευρώπης, μονάχα χάνει. Χάνει το πρεστίζ του, χάνει εμπορική ισχύ, χάνει στα μάτια των ξένων ελίτ καλαθοσφαιριστών, χάνει την εκτίμηση των Αμερικανών που έρχονται στην Ευρώπη με φόρα, χάνει οικονομικά.

Η κυβέρνηση, φυσικά, έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει ίσες αποστάσεις, να μην παρεξηγηθεί και παράλληλα να μη δείξει ένα προφίλ… «αποφασίζω και διατάζω». Εκανε ο Βρούτσης, δηλαδή, τη διευθύντρια στο δημοτικό, που ζητά απ’ τα παιδάκια να δώσουν τα χέρια στο γραφείο. Εδώ, όμως, δε μιλάμε για επτάχρονα, αλλά για ισχυρούς επιχειρηματίες με ισχυρότερα «εγώ». Και τα όσα ειπώθηκαν την Κυριακή ήταν βαριά. 

Δεν είναι εύκολο να χάψει κανείς πως η Νέα Δημοκρατία πίστεψε ότι υπήρχε περίπτωση να γίνει πραγματικότητα το… όνειρο της συμφιλίωσης. Και στην πραγματικότητα είναι πιο προβληματικό το σενάριο στο οποίο το θεωρούσε όντως ρεαλιστικό από εκείνο στο οποίο απλά πέταξε τη μπάλα στην εξέδρα κι είπε «ὑμεῖς εἴπατε» για να μοιράσει τις ευθύνες της ματαίωσης. 

Φυσικά μέχρι το απόγευμα της Τετάρτης έχουμε μέλλον, όμως αυτή τη στιγμή τα δεδομένα μας οδηγούν σε μια ιστορική «παύλα» στη χρυσή βίβλο του σπορ που το 2025 απασχολεί το 99% των… καφέ και των μπαρ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News