Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο τρίτος... πρώτος τελικός

Αν δεν υπήρχε η αναβολή του παιχνιδιού κι όλα όσα συνέβησαν, νομίζω ότι ο τρίτος τελικός θα ήταν μία μεγάλη παγίδα για τον Παναθηναϊκό. Εχασε το δεύτερο παιχνίδι, ενώ πήγε στο ΣΕΦ με πρόθεση να κάνει τη νίκη που θα του έδινε τεράστιο προβάδισμα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δεν ηττήθηκε απλώς, αλλά κάπου φάνηκε να χάνει και το μυαλό του. Ο τρόπος που ο Παναθηναϊκός τελείωσε το παιχνίδι ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να του συμβεί. Ειδικά η επίθεση του Αταμάν κατά πάντων μαρτυρούσε πως ο Τούρκος προπονητής είναι κι αυτός εξαιρετικά στρεσαρισμένος.

Διακοπή

Δεν χωράει αμφιβολία πως αν δεν υπήρχε η διακοπή ο Παναθηναϊκός θα αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό με το «μαχαίρι στα δόντια» ενδεχομένως, αλλά και με τα νεύρα τεντωμένα. Ο Παναθηναϊκός, για να παίξει το μπάσκετ που ξέρει, πρέπει να νιώθει καλύτερος απ’ τον αντίπαλό του. Αν δεν έχει αυτή τη σιγουριά έχει πρόβλημα. Γι’ αυτό άλλωστε στην Ευρωλίγκα έχασε φέτος δύο φορές απ’ τον Ολυμπιακό, ενώ στο πρωτάθλημα τον κέρδισε δύο φορές. Στο πρωτάθλημα ήταν πολύ σίγουρος για την ανωτερότητά του διότι ο Ολυμπιακός, που έχει πολλούς ξένους, ήταν δεδομένο πως θα εμφανιστεί με λιγότερες λύσεις. Ο Αταμάν είναι μαέστρος στο να περνάει στους παίκτες του αυτού του τύπου τις βεβαιότητες που τους κάνουν να νιώθουν ένα βήμα μπροστά απ’ τον αντίπαλο, όπως κι αν λέγεται αυτός.

Καλύτερη

Η αναβολή του τρίτου τελικού -και κυρίως η φασαρία που προέκυψε- νομίζω ότι έκανε καλό στον Παναθηναϊκό: υπό μία προϋπόθεση. Οτι οι ξένοι παίκτες του έχουν κρατήσει τη συγκέντρωσή τους και δεν έχουν αρχίσει να γελάνε μεταξύ τους για το μεγάλο μας τσίρκο. Στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει αυτός ο κίνδυνος διότι οι πιο πολλοί απ’ τους παίκτες του είναι χρόνια στην Ελλάδα και τις συνθήκες, που επικρατούν εδώ, τις γνωρίζουν πολύ καλά. Απ’ τους τωρινούς παίκτες οκτώ ήταν παρόντες στο ΟΑΚΑ πριν από δύο χρόνια όταν μπουκάρανε οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, σταμάτησαν το παιχνίδι και τα έκαναν γης μαδιάμ για να μη χάσει ο Παναθηναϊκός εντός έδρας με τη μεγαλύτερη διαφορά στην ιστορία. Οποιος έχει ζήσει εκείνα τα γεγονότα, μπορεί και να μην καταλαβαίνει για ποιο λόγο γίνεται τόση φασαρία για τα τωρινά. Στον Παναθηναϊκό τα πράγματα είναι αλλιώς. Αν εξαιρέσει κανείς τους λίγους Ελληνες παίκτες του, οι ξένοι δεν έχουν ακόμα συμπληρώσει διετία. Δεν αποκλείεται κάποιοι να έχουν αρχίσει να σκέφτονται πώς απ’ την ελληνική μας τρέλα θα γλιτώσουν. Μετά την ήττα του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ υπάρχει ένα νέο δεδομένο. Την περασμένη Κυριακή αποδείχτηκε ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι υπό κατάρρευση κι ότι ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να κάνει στους τελικούς τον περίπατο που ονειρευόταν ο ιδιοκτήτης του, ο οποίος θυμίζω ότι ζητούσε απ’ τους παίκτες της ομάδας μία επικράτηση με 3-0, θεωρώντας απαράδεκτο οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα. Οταν σε τελικούς πηγαίνεις έτσι κι ανακαλύπτεις πως δεν θα κάνεις περίπατο μπορεί να μπλέξεις άσχημα, όσο κι αν φαίνεσαι σε λίγο καλύτερη κατάσταση.

Σε βάρος

Γιατί λέω ότι ο Παναθηναϊκός είναι σε καλύτερη κατάσταση; Διότι είναι. Ακόμα και στο παιχνίδι που έχασε στο ΣΕΦ κατάφερε να… σβήσει -παίζοντας στο τέταρτο δεκάλεπτο το μπάσκετ που ξέρει- μία σε βάρος του διαφορά 20 πόντων. Το έκανε και επειδή έπαιξε καλύτερη άμυνα στο τέλος, αλλά και διότι στην επίθεση βρήκε λύσεις από παίκτες που ο Μπαρτζώκας εμφανέστατα δεν περίμενε πως μπορεί να εξελιχθούν σε παράγοντες του ματς. Ο Παπαπέτρου έβαλε 16 πόντους, ο Σλούκας είχε κάνει ένα σπουδαίο ματς μετά από καιρό κι ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να κάνει διεκδικήσιμο ένα παιχνίδι που στο 27’ έμοιαζε εντελώς τελειωμένο. Αν ως ομάδα δεν είσαι καλή, αυτό δεν το κάνεις.

Γνωρίζει

Και ο Ολυμπιακός; Ο Ολυμπιακός γνωρίζει πως ό,τι και να γίνει η σειρά θα επιστρέψει στο ΣΕΦ, πράγμα που αυτομάτως τον βγάζει από μία πολύ δύσκολη θέση. Στο ΣΕΦ κέρδισε χωρίς να έχει έναν εξαιρετικό Φουρνιέ, με τον Βεζένκοφ απλώς καλό και με τους σέντερ του επιθετικά να μην προσφέρουν τίποτα. Πήρε το ματς με τους 16 πόντους του αλάνθαστου Γουόκαπ και με τις επιθετικές βοήθειες του ΜακΚίσικ και του Σέιμπεν Λι, που αύριο δεν θα είναι δεδομένες. Αλλά η νίκη του ήταν κάτι παραπάνω από μία νίκη ανακούφισης. Ηταν βάλσαμο στις πληγές, με τις οποίες γύρισε απ’ το Αμπου Ντάμπι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News