ΝΒΑ: Γκίλτζιους-Αλεξάντερ, το σάρωμα που είχε προγραμματιστεί

Τρία κεφαλαία γράμματα τα μεν, τρία κεφαλαία γράμματα τα δε. SGA, όπως MVP. Shai Gilgeous-Alexander, όπως Most Valuable Player. Για τη σεζόν 2024-25 στο ΝΒΑ, αλλά και στους τελικούς των πλέι οφ.

Και πρώτος σκόρερ στη ρέγκιουλαρ σίζον φέτος ο σχεδόν δίμετρος (1,98 μ.) κόμπο γκαρντ της Οκλαχόμα, με αποτέλεσμα να μπει στο κλειστό κλαμπ των Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, Μάικλ Τζόρνταν και Σακίλ Ο’Νιλ με αυτό το σπάνιο τρεμπλ ατομικών διακρίσεων στην ίδια αγωνιστική περίοδο. Μοναδικός, αν θέλετε, με σχετικό καρέ. Βλέπετε, ήταν ο πιο πολύτιμος και στους τελικούς της (δυτικής) περιφέρειας, παίρνοντας και το συγκεκριμένο βραβείο που θεσπίστηκε μόλις πρόπερσι.

Το βασικό είναι ότι η ομάδα του στέφθηκε πρωταθλήτρια. Για πρώτη φορά στην ιστορία της (σ.σ: αν την δείτε και με τον τίτλο του 1979, είναι επειδή θεωρείται «απόγονος» των Σιάτλ Σουπερσόνικς), ενώ στο ξεκίνημα της τρέχουσας δεκαετίας προέβαινε σε άγριο tanking. Πάτωνε, γεμίζοντας και με άλλα υψηλά ντραφτ πικ. «Και άλλα», μετά τα 5+2 (swap τα δύο) picks στα οποία… τσονταρίστηκε αυτός ακριβώς ο κύριος.

Το τρέιντ που άλλαξε τον ρου στο σύγχρονο ΝΒΑ έλαβε χώρα το 2019. Για να πάρουν τον σχεδόν 30άρη και με ιστορικό σοβαρότατου τραυματισμού Πολ Τζορτζ, οι Κλίπερς έστειλαν του κόσμου τα πικ στην Οκλαχόμα, αλλά και έναν ρούκι 10,8 πόντων (και τον Ντανίλο Γκαλινάρι, για την ιστορία). Παίζοντας και μαθαίνοντας δίπλα στον Κρις Πολ, ο Γκίλτζιους-Αλεξάντερ εκτοξεύτηκε αμέσως στους 19 πόντους μέσο όρο και δεν ξανακοίταξε πίσω.

Δύο χρονιές περαιτέρω ατομικής βελτίωσης παρά τους τραυματισμούς του, εκτόξευση τη σεζόν 2022-23 στους 31,4 πόντους και στο stardom της λίγκας. Για να καταγράψει φέτος 32,7, όπως και 5 ριμπάουντ, 6,4 ασίστ, 1,7 κλέψιμο, ένα κόψιμο. Στους NBA finals; Πάλι πάνω από 30 πόντοι μέσο όρο, ελάχιστα πεσμένος στις δύο επόμενες κατηγορίες, με σχεδόν δύο κλεψίματα και πάνω από μιάμιση τάπα (1,6)!

Σούπερ σκόρερ, δηλαδή, αλλά και εξαιρετικός αμυντικός. Τύποις κοντός, παίζοντας στο «1» και βοηθώντας στο «2», αλλά και με ζηλευτούς μέσους όρους για κανονικούς σέντερ σε κατηγορίες σαν τα μπλοκ. Μακριά άκρα, πάντα πάνω στην μπάλα και στα όρια του φάουλ. Ετσι όπως παίζει όλη η «συμμορία» του κόουτς Μαρκ Ντέιγκνολντ – και του τζένεραλ μάνατζερ Σαμ Πρέστι βέβαια, ιθύνοντα νου του παιδομαζώματος με την ιδεατή κατάληξη εν έτει 2025.

Η πιο νεανική και καλύτερη αμυντικά ομάδα του ΝΒΑ είχε και το απόλυτο επιθετικό όπλο. Λίγες ημέρες προτού γίνει 27 ετών, ο γιος της Τσαρμέιν Γκίλτζιους, δρομέα 400 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης με την Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, στέφθηκε πρωταθλητής. Επειδή, πάνω απ’ όλα, ο ίδιος δεν έκανε ούτε μία, έτσι για την εξαίρεση στον κανόνα, υποτονική εμφάνιση.

Εριξε μέσα στη χρονιά τέσσερις 50άρες, κατέγραψε 72 συνεχόμενες εμφανίσεις 20+ πόντων και έσπασε το ρεκόρ συλλόγου του Κέβιν Ντουράντ. Εφτασε εκεί όπου δεν μπόρεσε να φτάσει ούτε ο KD στα ντουζένια του ούτε ο Ράσελ Γουέστμπρουκ των ακόμα περισσότερων χρόνων στην Οκλαχόμα στα δικά του.

Πώς; Κυρίως με το ασταμάτητο σουτάκι μέσης απόστασης. Στην εποχή που οι περισσότεροι σύλλογοι του ΝΒΑ προκρίνουν το τρίποντο ως το καλύτερο σουτ, ο Καναδός γκαρντ έχει τελειοποιήσει το ντεμοντέ mid-range. Ναι, χρησιμοποιεί και τον δεξιό του ώμο για να ελευθερωθεί, αποφεύγει ωστόσο να χρεωθεί με επιθετικό φάουλ. Διαθέτει απίστευτο footwork. Κάνει pump fakes και κάθε είδους προσποιήσεις, ρολάρει προς το καλάθι και από δεξιά και από αριστερά, σουτάρει με απίθανη ευστοχία και εκτός ισορροπίας. Απλώς, δεν κόβεται. Από κανέναν.

Κι όμως, αυτός ο τύπος, που ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ χάρη στον μπαμπά Βον Αλεξάντερ (που είχε πάρει έναν γυμνασιακό τίτλο στο Τορόντο, πέραν τούτου ουδέν), δεν τα βρήκε όλα έτοιμα. Στρωμένα με ροδοπέταλα. Ισα-ίσα. Κόπηκε από την ομάδα του γυμνασίου του την πρώτη χρονιά, άλλαξε τρία διαφορετικά χάι σκουλ με αποτέλεσμα να πάει καθυστερημένος κατά ένα έτος (στα 19 του) κολέγιο.

Ακόμα και στο Κεντάκι, αναπληρωματικός ήταν τους πρώτους μήνες. Μπορεί να ήταν φρέσμαν, μα τέτοιοι (ρούκι δηλ. στην κολεγιακή ορολογία) ήταν και οι βασικοί των Γουάιλντκατς. Κάνοντας όργια στο τοπικό ντέρμπι με το Λούιβιλ, ο Γκίλτζιους-Αλεξάντερ βρήκε τον δρόμο του και στο NCAA, αφήνοντάς το ύστερα από μία και μόνη περίοδο.

Στο ντραφτ του ΝΒΑ, προ επταετίας, όλοι ασχολούνταν με τον (πρώτο επιλεγέντα) Ντιάντρε Εϊτον και με το αν έκαναν καλά οι Σανς που προσπέρασαν τα παιδιά-θαύματα Λούκα Ντόντσιτς και Τρέι Γιανγκ. Ποιος SGA, που δεν επελέγη καν στην πρώτη δεκάδα και είδε τους Χόρνετς (που τον… επέλεξαν) να τον παραχωρούν το ίδιο βράδυ στους Κλίπερς για άλλα πικ;

Καλύτερα για τον ίδιο. Βρέθηκε -από το 2019- σε ένα περιβάλλον που τον πίστεψε και που του έδωσε χώρο και χρόνο να γίνει καλύτερος. Να γίνει ο ηγέτης ενός νεανικού συνόλου, μιας τρομερής πιτσιρικαρίας που κόντρα στα προγνωστικά έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου.

Στους τελικούς κόντρα στην Ιντιάνα του άτυχου Ταϊρίς Χαλιμπέρτον (παρεμπιπτόντως αντιπάλου και στον μικρό τελικό του προπέρσινου Μουντομπάσκετ, όπου ανέβασε πρώτη φορά στο βάθρο τον Καναδά και άφησε… κάτω τους Αμερικανούς), ο Γκίλτζιους-Αλεξάντερ ξεκίνησε με 38+34 πόντους. Εριξε κι άλλη 30άρα, οι 212 δικοί του είναι οι περισσότεροι από έναν παίκτη σε ΝΒΑ finals από τον ΛεΜπρον Τζέιμς των τριών περισσότερων το 2015.

Στο Game 7 ήταν άστοχος. Είχε 8/27 σουτ ο άνθρωπος που επί τρεις συναπτές χρονιές βάζει 30+ πόντους με πάνω από 50% εντός παιδιάς. Ο νεαρότερος γκαρντ στην ιστορία που το καταφέρνει, νεαρότερος και από τον Τζόρνταν που διατηρούσε τα σχετικά πρωτεία! Ε, και; Εδωσε 12 τελικές πάσες στον έβδομο τελικό, υπογράφοντας με διαφορετικό τρόπο το 103-91 και το τρόπαιο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News