ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΟΠΑΠ: Πως ο εξάστερος, μετατράπηκε σε σάκο του μποξ στην Ευρωλίγκα!

Κάθε πέρυσι και καλύτερα. Δυστυχώς, ο Παναθηναϊκός μοιάζει μια ομάδα που είναι ανήμπορη να ανέβει ξανά στο αγωνιστικό κομμάτι. Φυσικά κόντρα στην Μπάγερν έβγαλε… σφυγμό, αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Όμως και πάλι το πρόσημο ήταν αρνητικό. Η ομάδα «αυτοκτόνησε» και αυτό ήταν το χειρότερο σενάριο μιας βραδιάς που εξελισσόταν ομαλά. Η ωμή αλήθεια αναφέρει πως οι «πράσινοι» μετρούν 2 νίκες και 9 ήττες στην διοργάνωση, αλλά κυρίως παρουσιάζουν εικόνα ενός συνόλου (σε γενικότερο επίπεδο) που είτε δεν έχει βρει τα… κουμπιά του είτε αυτό μπορεί. Το sportday.gr καταγράφει ξεχωριστά το κάθε κεφάλαιο του πράσινου μπασκετικού βιβλίου.

Κεφάλαιο προπονητής

Ο Ελληνας κόουτς ήταν η καλύτερη επιλογή το περασμένο καλοκαίρι. Ξεκάθαρα. Γνωρίζει τον οργανισμό του Παναθηναϊκού και είναι από τους προπονητές που δεν έχουν στα χέρια τους τα τρελά λεφτά για να διαχειριστούν. Όμως η αλήθεια είναι πως ακόμα ο Δημήτρης Πρίφτης δεν έχει δώσει στους παίκτες να καταλάβουν τους ρόλους τους. Τουλάχιστον, αυτό βγαίνει στο παρκέ με μικρές εξαιρέσεις σε ματς. Δεν έχει καταφέρει ακόμα να τους «δέσει» και φυσικά φέρνει ευθύνη για το γεγονός πως σε πολλά ματς της Ευρωλίγκας, οι παίκτες δεν είναι πνευματικά έτοιμοι και παρουσιάζουν ένα σκέτο… χάλι. Ένα σύνολο που βγάζει λύπηση ενώ και ο ίδιος δείχνει αρκετά αγχωμένος.

Στον σχεδιασμό της ομάδας, φέρνει ευθύνη; Φυσικά και φέρνει. Θα τα βάλουμε σε μια σειρά. Το αγωνιστικό μπάτζετ ήταν 5εκ. ευρώ. Το μισό μπάτζετ λοιπόν ανήκε σε τρία «βαριά» συμβόλαια. Ιωάννης Παπαπέτρου, Γιώργος Παπαγιάννης, Νεμάνια Νέντοβιτς. Προφανώς και αυτή η τριάδα το αξίζει. Όμως ο Ελληνας κόουτς έπρεπε να κλείσει τα υπόλοιπα μέτωπα των ξένων με το διαθέσιμο μπάτζετ. Δεν το λες και εύκολο. Επίσης, στο θέμα του γκαρντ. Ο Ελληνας κόουτς ήθελε τον Νέιτ Γουόλτερς για τη θέση «1», αλλά το λάθος της διοίκησης να «δέσει» τον Μπρέι ο οποίος εντελώς αντιεπαγγελματικά αποφάσισε στο… και πέντε να αποχωρήσει και έτσι χάθηκε ο Αμερικανός γκαρντ που ήταν stand by. Προφανώς και το μπάτζετ δεν παίζει πάντα ρόλο, όμως πολλές φορές όσα δίνεις… παίρνεις. Για παράδειγμα, οι Κέντρικ Πέρι, Τζεχάιβ Φλόιντ δεν έχουν προσφέρει ούτε στο ελάχιστο. Ισως, όμως αυτό να μπορούν. Αυτό να είναι το ταβάνι τους. Βέβαια αν οι «πράσινοι» είχαν παραπάνω χρήματα δεν θα έπαιρναν τον Φλόιντ, αλλά τον Τζεκίρι που τους είχε προταθεί. Όπως αναφέραμε και παραπάνω το μοντέλο «έσοδα-έξοδα» δεν παίζει πάντα ρόλο. Για νέο παράδειγμα οι προσθήκες των Γουάιτ-Εβανς. Δύο 4αριών που έχουν σκαμπανεβάσματα και δεν έχουν «κολλήσει» ήταν δικές του επιλογές ή επίσης η απόκτηση του Γιόγκι Φέρελ έγινε κατόπιν του scouting report που είχε κάνει ο Νίκος Παππάς.

Στο θέμα των plays. Αν εξαιρέσουμε το ματς με την Μπάγερν (ασχέτως πως χάθηκε το ματς), σε πολλά παιχνίδια οι «πράσινοι» έδειχναν είτε αδιάβαστοι στον τρόπο αντιμετώπισης των αντιπάλων ή απλά δεν άκουγαν το τεχνικό επιτελείο. Όμως η λέξη «ντροπή» και «συγνώμη» έχει ξεπεράσει και τις νίκες της ομάδας, αλλά κα τη λέξη «σκληράδα» που αποτέλεσε τη… σημαία της αγωνιστικής φιλοσοφίας, αλλά στο παρκέ εξαφανίζεται.

Κεφάλαιο παίκτες

Οι παίκτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Πληρώνονται στην ώρα τους και είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν ακατάπαυστα και να μην έχουν στην λογική τους και στο μυαλό τους ότι είτε κερδίσουν είτε χάσουν στην Ευρωλίγκα είναι το ίδιο και το αυτό. Κανείς δεν τους ζήτησε να κερδίσουν Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ. Όμως είναι υποχρεωμένοι να παλεύουν και να μην παρατούν τα ματς και κατά συνέπεια να δέχονται τη μια «σφαλιάρα» μετά την άλλη και να γίνονται σάκος του μποξ. Αρκετοί εξ΄ αυτών σε άλλες εποχές δεν θα ήταν καν ρολίστες με τα πράσινα. Τους δόθηκε η ευκαιρία και οφείλουν να την αρπάξουν και για το δικό τους μέλλον. Για το δικό τους επόμενο συμβόλαιο. Προφανώς και σκάνε, δεν υπάρχει παίκτης που να χαίρεται ή να είναι χαλαρός με την ήττα της ομάδας του, αλλά άλλο να παλεύεις και να μην έρχεται το αποτέλεσμα και άλλο να είσαι νωθρός και να κάνεις του κεφαλιού σου. Απέχει πολύ και στο επίπεδο της Ευρωλίγκας ο νόμος είναι σκληρός.

Κεφάλαιο διοίκηση

Για να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ένα πράγμα και να το κλείσουμε εδώ, είτε αρέσει είτε όχι στον θαυμαστό κόσμο των social media! Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μπορεί να δεχθεί κριτική από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας το καλοκαίρι του 2012 μέχρι το 2020. Με την σημαντική υποσημείωση πως δαπάνησε αρκετά χρήματα – τηρουμένων των οικονομικών συνθηκών – και μάλιστα πολλές χρονιές έκανε και υπέρβαση με μεταγραφές τύπου Τζίμερ Φριντέτ ή με την πρόσληψη του Τσάβι Πασκουάλ. Η σύγκρουση που είχε με την Ευρωλίγκα (και εντέλει δικαιώθηκε εκ των υστέρων) ναι μεν «στοίχισε» στην ομάδα σε θέματα διαιτησίας κατά καιρούς, αλλά στο φινάλε το πήραν χαμπάρι και οι άλλες ομάδες ότι είχε δίκιο και πλέον η Ευρωλίγκα θα αλλάξει σελίδα.

Όμως τα δύο τελευταία χρόνια έχει αποστασιοποιηθεί. Κουράστηκε και κανείς δεν μπορεί να κάνει κουμάντο στην τσέπη του. Στα τόσα χρήματα που έχει δαπανήσει τα προηγούμενα χρόνια. Δεν ασχολείται με τον Παναθηναϊκό και δεν πρόκειται να επιστρέψει. Είπε και συνεχίζει να λέει κάτι ξεκάθαρα. «Η ΚΑΕ πωλείται 25εκ. ευρώ». Δηλαδή και σήμερα ή αύριο να εμφανιστεί ένας υποψήφιος αγοραστής η ομάδα θα πουληθεί. Υπήρξε στο παρελθόν μια κρούση από εταιρεία με βάση την Ολλανδία και μια κρούση από ΗΠΑ μεριά, αλλά δεν προχώρησε κάτι. Εν ολίγοις οι μετοχές είναι στη διάθεση του όποιου θελήσει να αγοράσει την ΚΑΕ ακόμα και τώρα. Ομως – προς το παρόν – δεν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον. Ούτε καν από Ελληνες επιχειρηματίες. Μέσα σε αυτό να προσθέσουμε κάτι σημαντικό. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν παρέδωσε τη σκυτάλη (έστω και στο μεταβατικό στάδιο) σε όποιον και όποιον, αλλά σε άτομα της εμπιστοσύνης του (Τάκης Τριαντόπουλος, Φραγκίσκος Αλβέρτης, Δημήτρης Διαμαντίδης) με το μοντέλο «έσοδα-έξοδα».

Πάμε παρακάτω. Από τις 26 Ιουνίου του 2020, η νέα διοίκηση (μετά και την αποχώρηση του Μάνου Παπαδόπουλου) ανέλαβε το δύσκολο έργο της επόμενης μέρας με μπροστάρηδες τους Αλβέρτη-Διαμαντίδη που είναι δύο «θρύλοι» της ομάδας. Στόχος τους να «χτιστεί» ένα σύνολο που θα παλεύει «τίμια και Παναθηναϊκά». Ουδείς τους ανέφερε τη λέξη πρωταθλήματα, κύπελλα, Ευρωλίγκες. Βήμα – βήμα. Προφανώς αυτό δεν σήμαινε και δεν σημαίνει πως δεν θα είναι αποτυχία μια χρονιά χωρίς κούπα ή η απώλεια ενός πρωταθλήματος. Δύο άνθρωποι που «τρέχουν» καθημερινώς για την ομάδα χωρίς να έχουν την κατάλληλη εμπειρία που είχε για παράδειγμα ο Μάνος Παπαδόπουλος.

Αμφότεροι έχουν κάνει και τα λάθη τους. Αυτή είναι μια αλήθεια που δεν την αποποιούνται. Το γνωρίζουν, αλλά μην ξεχνάμε κάτι. Στο παρκέ ήταν ηγέτες, κάτι που ήξεραν καλά. Εκτός παρκέ έχουν άλλο ρόλο. Αυτό του γενικού διευθυντή. «Τρέχουν» και για θέματα της καθημερινότητας και μέσα από αυτά μαθαίνουν, συν του ότι δεν υπάρχει το μεγάλο πορτοφόλι πλέον και πρέπει μέσα από τα «έσοδα-έξοδα» να βρουν λύσεις στο κομμάτι του σχεδιασμού. Λάθη έγιναν ναι. Για παράδειγμα η πρόσληψη του Κάτας που αποδείχθηκε σκέτη αποτυχία ή για παράδειγμα ότι τον άκουσαν και «έδεσαν» τον Μπρέι (αποτέλεσε το μεγαλύτερο «εμπόδιο» για την μεταγραφή Γουόλτερς). Στο θέμα των χειρισμών της παραμονής Χεζόνια-Μήτογλου δεν φέρνουν καμία ευθύνη καθότι έκαναν πραγματικά ό,τι μπορούσαν.

Πάμε στην συνέχεια. Εκεί που μπορεί κάποιος να τους πει κάτι είναι στο γεγονός πως ίσως θα έπρεπε για παράδειγμα να «χτυπήσουν» το χέρι στους παίκτες νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε. Φυσικά ψάχνουν να βρουν λύσεις, με ηρεμία και όχι εν θερμώ, όπως έγινε μετά την συντριβή από τον Ερυθρό Αστέρα. Πολύ καλά έπραξαν και στήριξαν τον Δημήτρη Πρίφτη γιατί η λογική της απόλυσης δεν θα βοηθούσε σε κάτι. Το θέμα είναι το εξής. Μπορούν να πουν για παράδειγμα «κύριε Φέρελ δεν μας κάνετε γιατί δεν έχετε προσαρμοστεί;» Οικονομικά μπορούν; Διότι μην ξεχνάμε και πάλι πως δεν έχουν οι ίδιοι τα χρήματα για να πουν απ’ ευθείας «φύγε εσύ, έλα εσύ». Ισως θα έπρεπε να γίνουν πιο σκληροί από όσο είναι. Περισσότερο για να καταλάβουν άπαντες πως οφείλουν να σεβαστούν την φανέλα που φορούν ή που υπηρετούν. Ισως, θα πρέπει και η παρουσία τους στα εκτός έδρας ματς της Ευρωλίγκας, να είναι μόνιμη. Κάτι που ίσως τονώνει περισσότερο και τη ψυχολογία των παικτών και κυρίως των ξένων. Για παράδειγμα στο Κάουνας δεν ήταν, αλλά στο Μόναχο ταξίδεψαν αμφότεροι, μίλησαν στους παίκτες και συνέβαλαν στην συσπείρωση της ομάδας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News