ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΡΕΤΡΟ: Από τους τσίγκους του Παπαστράτειου στα έγκατα της γης του Τάφου του Ινδού (vids)

Πάνω από 1000 μέρες έχουν περάσει από τότε που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός βρέθηκαν αντίπαλοι τελευταία φορά στη Basket League.μΚαθώς έκλεισαν πλέον τρία χρόνια από τότε που  που οι δύο «αιώνιοι» αναμετρήθηκαν στο πλαίσιο της Basket League, στις 18 Νοεμβρίου 2018 (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 79-70).

Τη Δευτέρα οι δύο ομάδες κοντράρονται στο ΣΕΦ όπου είναι η μόνιμη έδρα του Ολυμπιακού από την περίοδο 1991-92, ενώ το άλλο γήπεδο όπου φιλοξενεί ανελλειπώς τα «αιώνια» ντέρμπι είναι το ΟΑΚΑ, όπου έχει ως μόνιμη έδρα ο Παναθηναϊκός από την περίοδο 1995-96.

Παλαιότερα είχαμε τις κόντρες των δύο ομάδων στο Καλλιμάρμαρο, στο γήπεδο του Τρίτωνα, του Σπόρτινγκ, της Γλυφάδας, του Πανελληνίου, του Πανιωνίου, του Εθνικού ΓΣ αλλά κυρίως τις (πρώην) ιστορικές έδρες του Ολυμπιακού Παναθηναϊκού στο κλειστό γυμναστήριο του Πειραιά (που οι παλαιότεροι το θυμούνται ως «Παπαστράτειο») και το κλειστό της Λεωφόρου Αλεξάνδρας , «Παύλος Γιαννακόπουλος» στο οποίο βέβαια οι περισσότεροι θυμούνται την ονοματοδοσία του «νονού» του, του αείμνηστου Τάσου Στεφάνου που το είχε… βαφτίσει ως «Ο τάφος του Ινδού»!

Άλλες εποχές, δύσκολες, αλλά συνάμα και ρομαντικές με κόσμο και των δύο ομάδων στα σαφώς πιο μικρά (και επικίνδυνα) γήπεδα, όπου όμως όπως πολύ εύστοχα είχε πει παλαιότερα ο Αργύρης Πεδουλάκης: «Τότε επεισόδια θα έβλεπες μόνο μέσα στο παρκέ, όταν πλακωνόμασταν καμμιά φορά οι παίκτες» !

Και πράγματι έτσι ήταν, καθώς σπάνια γίνοντας (σοβαρά) επεισόδια στις εξέδρες.

Το αφιέρωμα του ΕΣΑΚΕ, εν’ όψει του ντέρμπι, για τις πρώτες κόντρες των «αιωνίων» μας θυμίζει την πρώτη και δεύτερη φορά.

«Οι φορές που έχουν διασταυρώσει τα ξίφη τους ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ είναι αμέτρητες.

Είναι ενδεικτικό πως για να εντοπίσουμε την πρώτη μεταξύ τους μονομαχία, θα πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο πολύ πίσω. Για την ακρίβεια στις 22 Απριλίου 1946, τότε που σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής (τα επίσημα στοιχεία είναι λιγοστά), οι δύο ομάδες διασταύρωσαν τα ξίφη τους για το Πρωτάθλημα Κέντρου, με τον Παναθηναϊκό να επικρατεί του Ολυμπιακού με 38-31, σε αναμετρήσεις οι οποίες έδιναν την πρόκριση για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ένα χρόνο αργότερα οι δυο τους αντάμωσαν ξανά, δημιούργησαν σερί αναμετρήσεων και επί της ουσίας έγραψαν τον πρόλογο γι’ αυτή την σπουδαία κοινή διαδρομή που ακολούθησαν, που έφτασε στο σημείο να λογίζει κάθε δικό τους ραντεβού ως ένα από τα κορυφαία (αν όχι το κορυφαίο) σε ολόκληρη την Ευρώπη».

Έτσι ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία για να φτάσουμε στη δεκαετία του ’70 και του ’80: 

Τότε που οι δύο ομάδες κοντράρονται για το πρωτάθλημα. Αξέχαστη η σεζόν 1971-72 με τον Παναθηναϊκό να επικρατεί γηπεδούχος 68-60 και τον Ολυμπιακό να απαντά με 71-65. Μέχρι και την τελευταία εβδομάδα πριν το φινάλε η ΧΑΝΘ του Θόδωρου Ροδόπουλου που έχει κατατροπώσει και τους δύο «αιώνιους» με εντυπωσιακό τρόπο διεκδικεί τον τίτλο.

Τελικά μένει οριακά τρίτη και οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι (με ρεκόρ 22-4) πάνε σε μπαράζ τίτλου στο κλειστό του Σπόρτινγκ (χωρίς παρκέ ακόμα του κλειστό της οδού Ηλίας Ζερβού, αλλά με δάπεδο από σανίδες !) στις 15 Ιουλίου του 1972 υπό τρομερό καύσωνα.

Λόγω τεχνικού προβλήματος δεν ανοίγει η μεταλλική οροφή για να αεριστεί ο χώρος και επιστρατεύεται η πυροσβεστική που ψεκάζει με τις μάνικες για να μην προκληθεί θερμοπληξία στον κόσμο (η ιστορία επαναλήφθηκε πολλά χρόνια μετά το 1994 στο ίδιο γήπεδο στον αξέχαστο αγώνα κυπέλλου όπου κόσμος και παίκτες «έλιωσαν» από τη ζέστη.

Με τον Παναθηναϊκό (που πήρε το μπαράζ και το πρωτάθλημα) πέραν του μεγάλου ηγέτη του του Απόστολο Κόντου (16π. στο μπαράζ) παρουσιάστηκε ένας κοντός μουστακαλής που ήταν το πρόσωπο του αγώνα με 22 πόντους. Ήταν ο Τάκης Κορωναίος που είχε χάσει τον πρώτο γύρο γιατί σπούδαζε διοίκηση επιχειρήσεων στις ΗΠΑ (Μισισίπι) και είχε αφήσει μουστάκι. Ο Ελληνοαμερικανός με πολωνικές ρίζες, Φρίτς Ζέγκλερης έπαιζε επίσης στους Πράσινούς που είχαν μεγάλο αστέρι και τον Χρήστο (Κρίς) Κέφαλο από τους πλέον εγκεφαλικούς πλέι μέικερ στην ιστορία.

 

Στους Ερυθρόλευκους οι Ελληνοαμερικάνοι Τόμ Μαχαίρας και Αρης Ρέττος ήταν από τους πρώτους στην ομάδα του Πειραιά και ακολούθησαν οι πολύ καλύτεροι και ποιοτικότεροι Γιώργος Καστρινάκης, Παύλος Διάκουλας και Πολ Μελίνι αργότερα που μαζί με τον Στήβ Γιατζόγλου που ήδη έπαιζε στην ομάδα συγκρότησαν την κορυφαία τετράδα ελληνοαμερικάνων στην ιστορία του Ολυμπιακού και από τις κορυφαίες στο ελληνικό μπάσκετ.

Αντίθετα ο Ρέττος είχε μεγάλη ιστορία καθώς  όπως είχε επισημάνει παλαιότερα ο Κώστας Σορώτος:

«Όταν ήρθε ήταν με καραφλίτσα, γκρίζους κροτάφους και καμιά εικοσαριά κιλά παραπάνω. Ο Τζιμ διακρίθηκε κυρίως στον ιππόδρομο και έχασε τη δύστυχη τη γιαγιά του καμιά δεκαριά φορές, ενώ μου είχε αποκαλύψει εμένα προσωπικά ότι όταν του ήρθε η πρόταση νόμιζε ότι τον φωνάξανε στην Ελλάδα για διαιτητή, αφού στην Αμερική ήταν διαιτητής και όχι παίκτης..»  !

Στον Ολυμπιακό τότε έπαιζε και ο Στέλιος Αμερικάνος, αδελφός του Γιώργου της ΑΕΚ αλλά και οι αδελφοί Κατσαφάδοι.

Οι Πράσινοι του Κώστα Μουρούζη (με βοηθό του στον πάγκο τον Γιώργο Βασιλακόπουλο) επικράτησαν με 70-56 και πήραν τον τίτλο με όπλο τη «ζώνη» που εφάρμοσε η «αλεπού των πάγκων» και που έγινε ανέκδοτο λίγο αργότερα στα επινίκεια στη ταβέρνα του Μίμη για γουρουνόπουλο (την είχε καθιερώσει ο Πούσκας από το ποδόσφαιρο).

Εκεί και ενώ το γλέντι είχε ανάψει, κάποιος είπε για τη ζώνη του Κώστα Μουρούζη ότι ήταν καθοριστική και η σύζυγος του προπονητή, η κα Δόμνα γυρίζοντας δίπλα της στον πρόεδρο της ομάδας Μιχάλη Κίτσο του είπε:

Ε, μα μου έκανε κι εμένα εντύπωση, διότι είδα αρκετές φορές τον Κώστα μου να πιάνει το παντελόνι του, σαν να τον στένευε η ζώνη του”!

Τρομερά τα παιχνίδια και της επόμενης σεζόν με θρίλερ και ίδιες νίκες για τους γηπεδούχους. Ο Ολυμπιακός 78-77 στη Γλυφάδα με τον Παναθηναϊκό να κάνει ένσταση για καλάθι του Σίγκα στη λήξη που δεν μέτρησε ως εκπρόθεσμο. Κορυφαίοι Γιατζόγλου (18π.) και Καστρινάκης (17π.) με τρομερό από τους φιλοξενούμενους τον πρωτοεμφανιζόμενο Σίγκα (27π.).

Ο Παναθηναϊκός απάντησε με ίδια νίκη 78-77 στη Λεωφόρο. Με τρομερό τον Κέφαλο (28π.) και κλειδί τον Χρήστο Ιορδανίδη (24π.) ενώ από τον Ολυμπιακό ο Στήβ Γιατζόγλου (23π.) ήταν και πάλι ο κορυφαίος.

Παλαιότερα ο Γιώργος Κολοκυθάς ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής από πλευράς Παναθηναϊκού στα ντέρμπι ενώ στην πορεία προστέθηκαν και ο Κυριάκος Βίδας και ο Ντέηβιντ Στεργάκος. Ενώ ο Στήβ Γιατζόγλου και ο Γιώργος Καστρινάκης ήταν οι μεγάλοι Ερυθρόλευκοι πρωταγωνιστές στα ντέρμπι και ακολουθούσαν οι Μελίνι και Διάκουλας.

Υπάρχει και ένα από αυτά τα ντέρμπι στον «τάφο του Ινδού» που από τύχη (έβαλε ο θεός το χέρι του) δεν θρηνήσαμε θύματα.

Την περίοδο 1990-91 με τον Παναθηναϊκό 7^ο και τον Ολυμπιακό 8^ο (το μπάσκετ τότε μεσουρανούσε στη Θεσσαλονίκη) την ίδια μέρα αργότερα γινόταν το ποδοσφαιρικό ντέρμπι «αιωνίων» και τότε  είχε διεξαχθεί επίσης στη Λεωφόρο νωρίτερα το μπασκετικό ντέρμπι.  Με συμπλοκές με την αστυνομία κόσμο να μπαίνει στο γήπεδο και ευτυχώς να μην εχουμε τα χειρότερα.  Για την ιστορία ο Παναθηναϊκός του Χρήστου Ιορδανίδη είχε πάρει μια νίκη γοήτρου 96-75 επί του Ολυμπιακού του Μιχάλη Κυρίτση.

Ο πρώτος ξένος που έπαιξε και στα δύο ιστορικά γήπεδα με τη φανέλα του γηπεδούχου ήταν ο Τζέρι Τζένκινς που φόρεσε πρώτα την πράσινη (1977-78) και εν συνεχεία την ερυθρόλευκη (1978-79), αγωνιζόμενος μόνο στα Κύπελλα Ευρώπης, αφού θα χρειαζόταν να περάσουν άλλα δέκα χρόνια για να επιτραπεί η συμμετοχή των ξένων παικτών στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Τον παίκτη είχε… προξενέψει στον Παναθηναϊκό ο Τάκης Κορωναίος καθώς ήταν συγκάτοικοι, φοιτώντας και παίζοντας μπάσκετ στο πανεπιστήμιο του Μισισίπι Στέιτ. Μάλιστα στις δυο σεζόν που βρέθηκαν μαζί (1972-73, 1973-74) έμεναν στο ίδιο δωμάτιο και αυτή η συγκατοίκηση ενός λευκού και ενός μαύρου δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία του κολεγίου.

Το 1977 με τη μεσολάβηση του Κορωναίου, ο Αμερικανός ελ ενίσχυσε τον Παναθηναϊκό στους έξι αγώνες του προκριματικού ομίλου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών εκείνης της σεζόν, κόντρα στη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ, στη Σλάσκ Βρότσλαβ και στη Χόνβεντ Βουδαπέστης. Οι Πράσινοι δεν προκρίθηκαν στην επόμενη φάση, αλλά ο Τζένκινς άξιζε τα λεφτά του, που τότε οι περιστασιακοί ξένοι παίκτες τα έπαιρναν με τον αγώνα.

Δίπλα στους Κορωναίο, Κόντο, Κέφαλο, Κοκολάκη, Παπάζογλου, Παπαντωνίου, Ιωάννου, Χαϊκάλη και Μπατή και με προπονητή τον αείμνηστο Κώστα Αναστασάτο ο Τζένκινς είχε μέσο όρο 20 πόντους, με ρεκόρ τους 28 στη νίκη επί της Γιουγκοπλάστικα με 95-82.

Την επόμενη χρονιά μετακόμισε στον Oλυμπιακό με τον οποίο αγωνίσθηκε σε 16 ματς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με αμοιβή 1000 δολάρια ανά παιχνίδι, αλλά τα έβγαλε και με το παραπάνω.

Είχε μέσο όρο 19.3 πόντους, με ρεκόρ τους 30 κόντρα στην Τζάλα Χαλέπι της Συρίας, ενώ στον όμιλο των 6 σκόραρε 23 με τη Μακάμπι και με τη Ρεάλ. Στην προκριματική φάση ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τη Τζάλα, τη Λε Μάν και τη Γκντανσκ, ενώ στην εξάδα βρέθηκε απέναντι στη Μακάμπι, στη Ρεάλ, στη Βαρέζε, στην Μπόσνα και στην Μπανταλόνα.

Στον Ολυμπιακό εκείνης της σεζόν ο Τζένκινς έπαιξε μαζί με τους Γιατζόγλου, Καστρινάκη, Μελίνι, Διάκουλα, Ραφτόπουλο, Μπαρλά, Σισμανίδη, Κοκορόγιαννη και Γκαρώνη. Όταν ολοκληρώθηκαν οι αγώνες του ομίλου και για κάμποσο καιρό παρέμεινε στην Αθήνα και τα βράδια δούλευε μπάρμαν στη Γλυφάδα, ενώ το καλοκαίρι ακολούθησε στη Ρόδο τον Παύλο Διάκουλα και έκανε την ίδια δουλειά.

Εκτός από τα μπαρ ο Τζένκινς δούλεψε και στα καταστήματα αθλητικών ειδών Κ+Κ Sports τα οποία είχαν ανοίξει στην Αθήνα ο Τάκης Κορωναίος και ο Κρις Κέφαλος. 

Είπαμε άλλες εποχές, ωραίες, ρομαντικές ίσως πιο αυθόρμητες όπου ακόμα ο άκρατος επαγγελματισμός δεν είχε επικρατήσει σε όλα τα επίπεδα.

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News