ΝΤΑΡΙΛ ΜΙΝΤΛΕΤΟΝ: «Καλύτερος ο Διαμαντίδης από τον Σπανούλη, αλλά ήθελα να του έριχνα μπουνιά»

Ο Ντάριλ Μίντλετον μίλησε στην εκπομπή «Pick N’ Roll» της Cosmote TV και αναφέρθηκε σε όλα όσα θυμάται από το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, αλλά και την πρώτη γνωριμία του με τον Δημήτρη Διαμαντίδη.

Στην κάμερα της Cosmote TV μίλησε ο Αμερικανός παλαίμαχος παίκτης του Παναθηναϊκού, Ντάριλ Μίντλετον, μίλησε για την θητεία του στους «πράσινους» στις αρχές του 2000, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στον Δημήτρη Διαμαντίδη και στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Αναλυτικά όσα είπε:

– Μπορείς να συγκρίνεις τον Δημήτρη με τον Ομπράντοβιτς; Ομοιότητες και διαφορές; 

«Η θέληση τους για νίκη. Αμφότεροι θέλουν πάντα να νικούν. Όταν ήμουν με τον Ομπράντοβιτς πάντοτε αυτό ήθελε: Περίμενε το 100% από τους παίκτες του, προσπαθούσε να βγάλει τον καλύτερο τους εαυτό. Το ίδιο είναι και ο Δημήτρης. Είναι ειλικρινείς. Και νομίζω ότι στους παίκτες αρέσει να είναι οι προπονητές ειλικρινείς και να τους λένε αυτό που σκέφτονται. Να μην λένε ψέματα και να μην πηγαίνουν πίσω από την πλάτη τους και να μιλάνε άσχημα. Πρόσωπο με πρόσωπο τους λένε πως αισθάνονται και αυτό είναι». 

– Ήσουν ένας γνήσιος σκληρός τύπος. Πες μου αν θυμάσαι κάποια φορά που είτε ο Ομπράντοβιτς ή ο Ιτούδης ήταν τόσο εκνευρισμένοι που (δεν θέλω να πω ότι τους φοβήθηκες αλλά) κάπως σε τρόμαξαν.  

«Νομίζω ότι ο Ομπράντοβιτς πραγματικά μπορεί να σε φοβίσει μερικές φορές. Έτσι όπως είναι, με την ενέργεια που έχει, ιδίως μέσα στο παιχνίδι. Εκτός παρκέ είναι διαφορετικός άνθρωπος. Σπουδαίος τύπος, μπορείς να του μιλήσεις για τα πάντα. Αλλά μέσα στο παρκέ, είναι σαν να είναι διαφορετικός άνθρωπος. Ουρλιάζει και θυμάμαι ότι πολλές φορές είχε φωνάξει σε μένα όταν ήμουν μέσα στο παρκέ και προσπαθούσα να υποκριθώ ότι δεν τον ακούω. Αλλά συνεχίζει να φωνάζει ολοένα και πιο δυνατά, μέχρι να τον ακούσεις. Και μετά λες «”Κ”. Είναι εντάξει, δεν είχα πρόβλημα, είχα πολλούς σκληρούς προπονητές». 

– Όπως είπα ήσουν πραγματικά ένας σκληρός τύπος, δεν έχανες παιχνίδι και ξαφνικά είχες να αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.  

«Αυτό πρώτα απ’ όλα ήταν μια έκπληξη, γιατί ποτέ δεν είχα αντιμετωπίσει τραυματισμούς. Μια μέρα απλά ξύπνησα και μαθαίνω γι αυτό το πρόβλημα, την θρόμβωση. Έχασα την υπόλοιπη σεζόν, έμεινα εκτός για 4-5 μήνες, ήταν πολύ δύσκολο. Ήθελα να είμαι με την ομάδα, πήγαμε στο Final Four κι εγώ δεν μπορούσα να παίξω. Οπότε ήταν πολύ στενάχωρο για μένα». 

– Φοβήθηκες ποτέ για την ζωή σου;  

«Όχι δεν είχα συνειδητοποιήσει κάτι. Γιατί δεν είχα καταλάβει πως ακριβώς είχε η κατάσταση, μέχρι που μίλησα με φίλους από την Αμερική. Και μου είπαν ότι θα μπορούσα να είχα πεθάνει. Θα μπορούσε η θρόμβωση να με έχει χτυπήσει στον πνεύμονα, στο κεφάλι. Κι εγώ τους είπα “τι, αλήθεια;”. Αλλά και πάλι δεν φοβήθηκα. Οι γιατροί μου είπαν ότι θα πάρω τα αντιπηκτικά και θα γίνω καλύτερα. Μετά την δεύτερη μέρα ένιωθα ήδη καλύτερα και ήθελα να γυρίσω στην προπόνηση. Αλλά μου είπαν “είσαι εκτός για τέσσερις μήνες, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, δεν μπορείς να προπονηθείς με επαφή». 

– Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή με τον Παναθηναϊκό στην Ελλάδα;  

«Φυσικά όταν κερδίσαμε την EuroLeague, το 2002 στην Μπολόνια. Αυτό ήταν σπουδαίο. Γιατί αυτός ήταν ο στόχος μου. Ήμουν 35 χρόνων, έφυγα από την Ισπανία γιατί ο στόχος μου ήταν να κερδίσω την Ευρωλίγκα. Είχα κερδίσει τα πάντα σε προσωπικό επίπεδο, ήμουν MVP και πολλά άλλα πράγματα στην Ισπανία και είπα ότι πρέπει να πάω κάπου να κερδίσω την Ευρωλίγκα. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε μια από τις καλύτερες ομάδες και είπα “θα το κάνω”. 

Θα είχα περάσει μέσα από έναν τοίχο γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Έπαιξα σκληρά σε κάθε ματς για να τους δείξω ότι μπορώ να παίξω σε αυτό το επίπεδο. Ήταν δύσκολο. Πόσοι παίκτες στα 35 τους έχουν κερδίσει την Ευρωλίγκα; Νομίζω ότι αυτό ήταν εντυπωσιακό και πραγματικά τους ευχαριστώ. Ξέρεις πόσες φορές έχω ευχαριστήσει τον Ομπράντοβιτς και τον Δημήτρη που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία να πάρω την Ευρωλίγκα; Πολλοί παίκτες δεν τα έχουν καταφέρει κι εγώ το πέτυχα». 

– Αγαπημένος συμπαίκτης στον Παναθηναϊκό;  

«Όλοι ήταν! Λάτρευα να παίζω ας πούμε… Ο Αλβέρτης ήταν καλός τύπος. Ο Τζόνι Ρότζερς. Ήταν ο κολλητός μου. Όταν πρωτοήρθα ήταν ήδη εκεί και μου εξήγησε τι συνέβαινε, δεν ήξερα τίποτα για το μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο καλύτερος ήταν σίγουρα ο Μποντιρόγκα. Τον λάτρευα αυτόν τον τύπο, ήταν ένας από τους καλύτερους γκαρντ στην Ευρώπη με απόσταση. Ήταν απίστευτος». 

– Και μεταξύ των δύο Ελλήνων “θεών”; Στο αιώνιο ερώτημα τι θα ψήφιζες: Σπανούλη η Διαμαντίδη;  

«Θα ψήφιζα τον Διαμαντίδη. Θυμάμαι όταν τον πρωτοσυνάντησα, είχαμε παίξει, νομίζω έπαιζε στον Ηρακλή;». 

– Ναι. 

«Και θυμάμαι αυτό το παιχνίδι, γιατί ήμασταν έτοιμοι να πλακωθούμε. Νομίζω ότι μου έκανε τάπα, εγώ εκνευρίστηκα και θα του έριχνα μπουνιά στην μούρη. Αμέσως μετά, εκείνο το καλοκαίρι ο Δημήτρης μου είπε ότι θα υπογράψουμε αυτό το παιδί. “Αλήθεια;”. Ήμουν χαρούμενος γιατί αυτός ο τύπος ήταν σκληρός. Ήρθε στην ομάδα και τα έκανε όλα. Έπαιζε άμυνα, ήταν σκληρός, έκανε τάπες, σούταρε. Τον λάτρευα ήταν ηγέτης. Θα τον επέλεγα οποιαδήποτε στιγμή».

Δείτε όσα είπε:

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News