Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: Το παραμύθι του προπονητή Σάρας έχει δράκο

Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έχασε την παρτίδα της πρόκρισης από τον Πάμπλο Λάσο και για πρώτη φορά στην προπονητική του καριέρα βλέπει… δράκους στο παραμύθι του.

Η Μπαρτσελόνα μπαίνει στον δεύτερο ημιτελικό για να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ Μαδρίτης, σε ένα παιχνίδι που τη φετινή σεζόν έχει μάθει να κερδίζει… από συνήθεια. Πέντε φορές συναντήθηκαν στη διάρκεια της σεζόν, με τα πέντε ροζ φύλλα να καταλήγουν στην ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Ο ημιτελικός βρίσκει τη φαρέτρα της Μπαρτσελόνα γεμάτη και τον MVP της κανονικής περιόδου, Νίκολα Μίροτιτς έτοιμο για να φτάσει μέχρι το φινάλε. Δίπλα του ο Νίκ Καλάθης πασάρει διαρκώς και ο Νίκο Λαπροβίτολα αποτελεί διόσκουρο στο σκοράρισμα.

Από την άλλη ο Λάσο έχει αφήσει εκτός τους Ερτέλ και Τόμπκινς, βλέπει τον Γουίλιαμς Γκος να φεύγει χωρίς να πατήσει το πόδι του από την πρώτη περίοδο και την ομάδα του στο -11 μετά το εικοσάλεπτο και μοναδικό γκαρντ τον Σέρχιο Γιουλ.

Τι άλλη συνθήκη να βρει η πρωτοπόρος της σεζόν που έχει το πιο χρυσοπληρωμένο μπάτζετ στη διοργάνωση;

Ο Γιασικεβίτσιους θέλει να τα ελέγχει όλα αλλά αυτό δεν είναι δυνατό

Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες το αποτέλεσμα τα σκεπάζει όλα. Την τελευταία διετία η Μπαρτσελόνα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δεν ποντάρει στο θέαμα αλλά στις νίκες. Το μπάσκετ του Λιθουανού βασίζεται στον έλεγχο του ρυθμού, το απόλυτο πέντε εναντίον πέντε, το τραβηγμένο χειρόφρενο. Κόντρα στη βιρτουόζικη φαντασία του που είχε ως παίκτης, με το κοστούμι του προπονητή ο Σάρας θέλει να ελέγχει κάθε συνθήκη και αυτό πιστεύει πως γίνεται μόνο με τον τρόπο του.

Συνεχόμενες μπάλες χαμηλά, τα λεγόμενα paint touches και η παραμικρή ελευθερία στους παίκτες που βασίζουν το σκοράρισμά τους μόνο μέσα από το σύστημα και την εξάντληση των plays από το πινακάκι του. Ο Καλάθης είχε στον ημιτελικό 9 ασίστ, αλλά μοιάζει με παίκτη που έχει ευνουχιστεί χωρίς το ανοιχτό γήπεδο στο οποίο είναι ο καλύτερος γκαρντ της Ευρώπης.

Ο Μίροτιτς σκόραρε ακατάπαυστα αλλά αυτό δε φτάνει και μάλιστα όταν δε βρίσκεται στη μέρα του η Μπάρτσα δυσκολεύεται στην παραγωγή, με το ανάθεμα να πέφτει μοιραία πάνω του, όπως ακριβώς συνέβη στα περσινά playoffs με τη Ζενίτ και αποφεύχθηκε in extremis κόντρα στην Μπάγερν φέτος.

Το μπάσκετ του Σάρας πρέπει να κερδίζει διαφορετικά αρχίζουν… οι τριγμοί

Κανένας δεν έχει κάνει συμβόλαιο με την επιτυχία, ούτε το μεγαλύτερο μπάτζετ σου εξασφαλίζει πως θα φτάσεις στην κορυφή και τα παραδείγματα είναι πάμπολλα στο παρελθόν. Ούτως ή άλλως και η Μπαρτσελόνα δε διακρίνεται για τις σπουδαίες επιτυχίες της ανά τα χρόνια στα Final Four, καθώς συχνά-πυκνά πατούσε την μπανανόφλουδα.

Ωστόσο όταν κάθε χρόνο μπαίνεις αυτόματα ως φαβορί και το μπάσκετ σου δεν είναι ωραίο στο μάτι, τότε πρέπει να πάρεις τα αποτελέσματα, όχι απλά να κερδίζεις στην κανονική περίοδο, αυτό δεν αρκεί. Στο Final Four της Κολωνίας ο Καλάθης τραυματίστηκε στον ημιτελικό και ήταν αδύνατο να μπει «ανάχωμα» στους Μίσιτς, Λάρκιν δύο βράδια αργότερα.

Φέτος όμως οι συνθήκες δεν άφησαν καμία δικαιολογία. Αντ’ αυτού ο Σάρας θέλει να αποτινάξει από πάνω του την ευθύνη τονίζοντας μία μέρα μετά στη συνέντευξη τύπου πως δεν ξέρει αν η ομάδα χρειάζεται άλλον προπονητή ή… κάποιον προπονητή για να μην δεχτεί 52 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο ενός ημιτελικού Ευρωλιγκας.

Ο Λιθουανός ήταν ένας χαρισματικός και λίγο ιδιόρρυθμος γκαρντ που ίσως αν άκουγε τον προπονητή του να τον βγάζει στη… σέντρα μετά από έναν χαμένο ημιτελικό να τα «έσπαγε» μαζί του. Οι παίκτες του έχουν το δικό τους μερίδιο στην πίτα των ευθυνών, αλλά και αυτός δε μένει στο απυρόβλητο. Μπορεί να μη χρειάζονται προπονητή για να μη δεχτούν 52 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο, όμως δεν υπάρχουν και πολλοί προπονητές που θα πήγαιναν χωρίς τον Νικ Καλάθη στις κρίσιμες αποφάσεις του τελευταίου λεπτού ενός ημιτελικού Final Four.

Η προπονητική καριέρα του Σάρας έμοιαζε με παραμύθι από το ξεκίνημά της στη Ζαλγκίρις. Οι πιστοί Λιθουανοί στρατιώτες του τον κοίταζαν και τον άκουγαν με δέος. Η αλήθεια είναι πως η παρουσία του, ακόμα και στη Βαρκελώνη, μοιάζει πολύ μεγαλύτερη από ό,τι η ίδια η ομάδα.

Η αύρα του αποπνέει σεβασμό αλλά ο ημιτελικός της 19ης Μαΐου στο Βελιγράδι αποτελεί τον πρώτο… δράκο που συνάντησε στο διάβα του και ίσως είναι η ώρα να κοιτάξει λίγο πιο προσεκτικά το ταλέντο των ίδιων του των παικτών. Ίσως να «σκότωσε» πολύ πιο άγαρμπα και απότομα τον παίκτη Σάρας μέσα του!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News