Euroleague: Τα φάιναλ φορ είναι υπόθεση… περιφερειακών

Ηρθαν έτσι τα πράγματα, που στον τελικό της Ευρωλίγκας αναμετρήθηκαν η ομάδα με το κατά γενική ομολογία κορυφαίο περιφερειακό δίδυμο των τελευταίων ετών με την ομάδα με την ποιοτικότερη -και πιο βαθιά- φροντ λάιν.

Η Εφές του Βασίλιε Μίτσιτς και του Σέιν Λάρκιν αντιμετώπισε τη Ρεάλ του Εντι Ταβάρες, του Βενσάν Πουαριέ, του Γκερσόν Γιαμπουζέλ. Και επικράτησε φυσικά η πρώτη. Ναι, οριακά. Με 58-57 και χάρη και στην αδράνεια του μαδριλένικου πάγκου στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ναι, με τον Γερμανό «γίγαντα» Τίμπορ Πλάις να κάνει μεγάλη εμφάνιση και εν τέλει τη διαφορά.

ΜVP του φάιναλ φορ, ωστόσο, ήταν και ψηφίστηκε ο Μίτσιτς. Όπως και πέρυσι. Back-to-back βραβείο για τον Σέρβο, όπως τέτοιο σε διαδοχικές χρονιές είχε πάρει και ο Βασίλης Σπανούλης. Ο άνθρωπος που του το παρέδωσε το περασμένο Σάββατο στο Βελιγράδι.

Το μπάσκετ μπορεί να είναι το άθλημα των ψηλών, (καθ)ορίζεται εντούτοις από τους κοντούς. Από τα 17 πιο πρόσφατα βραβεία MVP του φάιναλ φορ που απονεμήθηκαν, τα 14 πήγαν σε γκαρντ! Για την ακρίβεια, συνήθως σε πόιντ γκαρντ. Πλην των -σούτινγκ- Τρέιτζαν Λάνγκτον και Χουάν Κάρλος Ναβάρο αρκετά παλιότερα (το 2008 και το 2010), οι υπόλοιποι βραβευθέντες είναι είτε καθαροί «άσοι» (ο Γιασικεβίτσιους του 2005, ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης) είτε κόμπο γκαρντ (Σπανούλης, Ράις, Ντε Κολό, Ντόντσιτς).

Η εξαίρεση του Γιούντο, το «άλλο» μπάσκετ των ‘90s

Ακόμα κι αν επεκτείνουμε την αναδρομή πιο πίσω, θα δούμε πως το 2004 πολυτιμότερος του φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ ήταν ο Αντονι Πάρκερ και την αμέσως προηγούμενη διετία ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα με τη φανέλα των Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκού. Δύο παίκτες δηλαδή που τύποις μπορεί να τους δείτε να προσδιορίζονται ως «τριάρια», μα στην πραγματικότητα ήταν πόιντ φόργουορντ. Επαιρναν την μπάλα, την κατέβαζαν και έστηναν plays ως «άσοι»…

Με άλλα λόγια, οι μοναδικοί… μη γκαρντ MVP μέσα στον 21ο αιώνα (δεδομένου κι ότι το 2001, στη χρονιά του διχασμού, το έπαθλο πήγε στον πλέι μέικερ Αριελ ΜακΝτόναλντ στο φάιναλ φορ της Σουπρολίγκας και στον σούτινγκ γκαρντ Μανού Τζινόμπιλι στη σειρά τελικών της Ευρωλίγκας) είναι οι Αντρες Νοσιόνι, Εκπε Γιούντο και Γουίλ Κλάιμπερν. Δύο κόμπο φόργουορντ δηλαδή και μονάχα ένας κλασικός ψηλός. Ο Αμερικανονιγηριανός φόργουορντ-σέντερ είχε σαρώσει το 2017, με 28 πόντους, 21 ριμπάουντ και 12 ασίστ (!) κόντρα σε Ρεάλ και Ολυμπιακό.

Το πόσο έχει αλλάξει το ευρωπαϊκό μπάσκετ στο τοπ επίπεδο φαίνεται κι από το ότι μέχρι το 2000, αντιθέτως, πολυτιμότεροι παίκτες αναδεικνύονταν ψηλοί (ΜάκΑντου, Ράτζα, Σαμπόνις, Σάβιτς, Ρέμπρατσα) ή έστω φόργουορντ (Κούκοτς, Πάσπαλ, Γουίλκινς, ο γκαρντ-φόργουορντ Ντανίλοβιτς), τη εξαιρέσει των… κοντοπίθαρων Ρίβερς και Εντνι.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

EUROLAGUE FINAL FOUR: Γιουλ και Μίτσιτς, οι άνθρωποι των μεγάλων στιγμών και του Βελιγραδίου

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ – ΕΦΕΣ: Τα… έχασαν οι Μαδριλένοι, το πήρε σπίτι του ο Μίσιτς

Euroleague: Τα φάιναλ φορ είναι υπόθεση… περιφερειακών

Η εξαίρεση του Γιούντο, το «άλλο» μπάσκετ των ‘90s

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ