Λιονέλ Μέσι: GOAT ή όχι, μικρή σημασία έχει πλέον…

Στην πορεία αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου δημιουργήθηκε σε πολλούς η αίσθηση ότι στην FIFA πολύ θα ήθελαν ο τεράστιος  Λιονέλ Μέσι να κλείσει την καριέρα του στην αλμπισελέστε με το μοναδικό τρόπαιο που έλειπε από τη συλλογή του.

Θα ήταν το ιδανικό φινάλε για ένα Μουντιάλ που τόσο πολύ αμφισβητήθηκε όσον αφορά τη χώρα που επιλέχθηκε να το φιλοξενήσει, αλλά και για τη χρονική περίοδο κατά την οποία διεξήχθη.

Υπήρχε η αίσθηση ότι τα κεφάλια της διεθνούς ομοσπονδίας, θα έκαναν ό,τι περνά από το χέρι τους για να στεφθεί, αυτή η τελευταία αποστολή του μεγάλου Αργεντίνου αρτίστα της μπάλας, με επιτυχία. Το «πέναλτι» με το οποίο προηγήθηκε η Αργεντινή στον τελικό, ήρθε να ενισχύσει τη θεωρία συνωμοσίας.

Για όσους δεν έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στην Αργεντινή και στο νοτιοαμερικανικό ποδόσφαιρο (όπως ο υπογράφων), αυτή η αίσθηση δημιούργησε ένα κλίμα άρνησης, όχι προς την αξία του Μέσι (προς Θεού),  αλλά στην προοπτική να κατακτήσει η αλμπισελέστε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ένα κλίμα που που μπορούσε να διακρίνει κανείς στα social media και σε άρθρα του διεθνούς (κυρίως του ευρωπαϊκού), Τύπου.

Πραγματικά άδικο για την τεράστια αξία του Λιονέλ Μέσι, ο οποίος σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο μάς έδειξε έναν άλλον εαυτό, βάλλοντος ακόμα και εναντίον αντιπάλων με αχαρακτήριστες, για το ποιόν του χαρακτήρα του, εκφράσεις. Καμία σχέση με τον Μέσι των Μουντιάλ του παρελθόντος.

Ο πιο αποφασισμένος Μέσι που έχουμε δει ποτέ

Κι όμως ακόμα κι αυτό το «τι κοιτάς ρε βλάκα;» προς τον Βέγκχορστ, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με την ψυχοσύνθεσή του Μέσι στο Κατάρ. Δεν θα σταματούσε μπροστά σε τίποτα μέχρι να πετύχει το σκοπό του. Θα νικούσε ακόμα και τις αναστολές του.

Στο δικό του γήπεδο, στο χορτάρι, με κάθε μαγική του ενέργεια μάς υποχρέωνε να γελάμε με το υποτιθέμενο σενάριο περί εύνοιας της FIFA και να τους συγχωρούμε οποιαδήποτε παρασπονδία.

Το νούμερο 10 της Αργεντινής, ο διάδοχος του Ντιέγκο Μαραντόνα, ο άνθρωπος που επανέφερε την αλμπισελέστε στην κορυφή του κόσμου ύστερα από 36 χρόνια, δεν είχε και δεν έχει ανάγκη από καμιά εύνοια. Όπως δεν τον ενδιαφέρει και καμιά συζήτηση για το αν είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών ή ο κορυφαίος της γενιάς του. Ας είναι άλλος ο GOAT, ας είναι άλλος ο πρώτος σκόρερ ή ο MVP.

Ο Μέσι σ’ αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε μια τελευταία αποστολή και ήξερ ότι δεν θα έχει άλλη ευκαιρία. Και πέτυχε το σκοπό του, σήκωσε στις πλάτες του ένα έθνος που έχει υποφέρει τα πάνδεινα από τους πολιτικούς ηγέτες του εδώ και δεκαετίες. Το πέτυχε όπως κάποτε ο Μαραντόνα.

Ακόμα κι αν η Αργεντινή έχανε σ’ αυτή την άδικη και άχαρη διαδικασία των πέναλτι, στην ιστορία θα γραφόταν ότι ο Μέσι έδωσε και την ψυχή του για να μεθύσει τους συμπατριώτες του με το νέκταρ του τίτλου. Να τους χαρίσει αυτή τη μαγική εικόνα, να βλέπουν τον ίδιο και τους συμπαίκτες του να σηκώνουν ψηλά στον ουρανό του Λουσέιλ το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Είναι ο Μέσι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών; Σίγουρα είναι ο πιο εμβληματικός παίκτης της μετά-Μαραντόνα εποχής σε μια χώρα που το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία. Και πέρα από όλα τα άλλα, ξέχωρα από τους τίτλους και τις διακρίσεις του με την Μπαρτσελόνα και την Παρί Σεν Ζερμέν, από το βράδυ 18 Δεκεμβρίου 2022 είναι και παγκόσμιος πρωταθλητής. Κι αυτό του αρκεί…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News