ΑΕΚ: Nτου από παντού

Το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό, με την εξέλιξη που είχε, «άνοιξε» από νωρίς και ευνόησε τον Δικέφαλο, που έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο και έφτασε σε μια άνετη νίκη με 4-1.

Ένα  σκορ που θα μπορούσε να ήταν πολύ μεγαλύτερο, αν ο Αλμέιδα δεν προχωρούσε σε μαζεμένες αλλαγές, κι αν δεν χανόντουσαν τόσες πολλές ευκαιρίες στο τελευταίο τέταρτο της αναμέτρησης.

Πέρα όμως από τις εντυπώσεις που προκαλεί το μεγάλο σκορ, δύο ήταν τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που μας πρόσφερε η αναμέτρηση με την ομάδα του Αγρινίου.

Το πρώτο έχει να κάνει με το έμψυχο δυναμικό. Η ΑΕΚ εξακολουθεί να έχει, όχι απλά κάποιους βασικούς, αλλά ορισμένους από τους καλύτερους παίκτες της στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος, εκτός με τραυματισμούς. Ωστόσο, έμαθε να αποκρίνεται χωρίς αυτούς. Βρήκε τρόπους να καλύψει τα κενά που άφησαν, ώστε να παίζει το ίδιο ποδόσφαιρο, στον ίδιο ρυθμό και με την ίδια αποτελεσματικότητα.

Ακόμα κι αν οι αντικαταστάτες τους υστερούν ποιοτικά σε κάποια χαρακτηριστικά, αυτή η διαφορά είναι πια πολύ μικρή ή έχει καμουφλαριστεί τόσο καλά, ώστε να έχει γίνει αόρατη.

Μπορεί ο κόσμος, για παράδειγμα, να δυσανασχετεί με κάποιες περιττές ενέργειες του Άμπραμπατ, ωστόσο ο Μαροκινός έχει μπει πια καλά στο πετσί του ρόλου του, έχει γίνει περισσότερο ομαδικός και πιο αποτελεσματικός, με αποτέλεσμα ο Ματίας Αλμέιδα να τον εμπιστεύεται για το δεξί άκρο της άμυνας και να κρατά το Λιβάι Γκαρσία στην κορυφή της επίθεσης.

Επίσης, ο Πινέδα σε ρόλο ακραίου αποκρίνεται εξαιρετικά και, έχοντας αφήσει πια πίσω την… όμορφη ταλαιπωρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ανεβάζει συνεχώς την απόδοσή του και έχει γίνει ο Πινέδα των πρώτων αγωνιστικών.

Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο έχει να κάνει με την ανάπτυξη της ΑΕΚ. Η Ένωση παίζει ισορροπημένα από τα άκρα κι από τον άξονα, δεν πάει… μονόπατα ώστε να είναι εύκολα αντιμετωπίσιμη, και πολλές φορές κατά τη διάρκεια της επίθεσής της χάνονται εσκεμμένα οι σταθεροί ρόλοι, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμη από την αντίπαλη άμυνα.

Φυσικά η ομάδα του Αλμέιδα δεν είναι άτρωτη. Αν εις εκ των Γιόνσον και Σιμάνσκι απουσιάσει, δεν υπάρχουν ισάξιοι αντικαταστάτες και οι εσωτερικές μετακινήσεις προκαλούν ανισορροπία.

Επίσης, ο Βίντα δεν εμπνέει απόλυτη επιστοσύνη στα μετόπισθεν και σε παιχνίδια με δυνατούς αντιπάλους θα χρειαστεί πολύ καλή αμυντική συμπεριφορά και συνεργασία από όλους τους παίκτες για να μην φανεί το μειονέκτημα. Ο Αλμέιδα, πάντως, εμπιστεύεται τον Κροάτη και την εμπειρία του σε σχέση με τον Μήτογλου, που είναι μεν πιο δυναμικός στις επεμβάσεις του και καλύτερος στο ψηλό παιχνίδι, αλλά σαφώς πιο άπειρος.

Προφανώς ένας παίκτης που θα μπορούσε να παίξει ταυτόχρονα στόπερ και αμυντικό χαφ, να ήταν μια πολύ σημαντική προσθήκη, το τελευταίο κομμάτι του παζλ, σε αυτό το ρόστερ.

Ο Αργεντινός σίγουρα μέσα από τις προπονήσεις βλέπει πολύ περισσότερα πράγματα από εμάς κι όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα πορεία της ΑΕΚ στην πλειοψηφία των παιχνιδιών της, μάλλον ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά του.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News