Ολυμπιακός: Οι πρωταθλητές… προ Μπακού και μετά Μπακού και η αχτίδα σε μια (ακόμα) πίκρα

Δεν ξέρω αν είναι μόνο δική μου αίσθηση ή τη μοιραζόμαστε αρκετοί αλλά νομίζω πως τη φετινή σεζόν του Ολυμπιακού, αυτή την πολύ ιδιαίτερη και δύσκολη σεζόν στο ξεκίνημά της τουλάχιστον, θα τη θυμόμαστε σαν τη σεζόν πρ.Μπ. και μ.Μπ. Δηλαδή προ Μπακού και μετά Μπακού. Σαν το προ Χριστού και μετά Χριστόν ένα πράμα κι αυτή η αίσθηση έγινε πιο μεγάλη μετά το 1-1 με τη Φράιμπουργκ.

Το ματς που φάνηκε να γυρίζει ο… διακόπτης

Στο Μπακού κόντρα στην Καραμπάγκ για την 4η αγωνιστική του Europa League, ένα ματς που ο Ολυμπιακός στάθηκε με αξιοπρέπεια και με λίγη δόση τύχης ακόμα και περισσότερες «στάλες» τόλμης θα μπορούσε να φύγει νικητής. Ήταν το ματς στο οποίο φάνηκε να γυρίζει ο… διακόπτης για τον Ολυμπιακό. Από τη φοβική αντιμετώπιση και την παθητικότητα στα ματς, πάτησε πιο γερά στα πόδια του, ύψωσε ανάστημα κόντρα σε μία ομάδα από την οποία νωρίτερα είχε διασυρθεί μέσα στο σπίτι του.

Δεν είναι θηρίο η Καραμπάγκ κι εκείνο το 0-0 δεν συνιστά καμία σπουδαία επιτυχία για τον Ολυμπιακό που έχει ζήσει τόσες υπέροχες βραδιές στην Ευρώπη. Ωστόσο με δεδομένο ότι μέρες νωρίτερα είχε γνωρίσει τη συντριβή από τους Αζέρους στο Φάληρο, εκείνο το λευκό Χ είχε αποκτήσει μια γλύκα. Είχε γίνει το ματς στο οποίο και οι παίκτες άρχισαν να πιστεύουν ξανά στους εαυτούς τους.

Και τη συνέχεια εκείνης της βραδιάς την είδαμε στο Φράιμπουργκ. Το πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού, αν αναλογιστεί κανείς και με πόσο σπουδαία ομάδα έπαιζαν οι ερυθρόλευκοι και με τι απουσίες (μην το ξεχνάμε κι αυτό), ήταν εκπληκτικό. Και ήταν εκπληκτικό ακόμα και για τις καλές εποχές της ομάδας στην Ευρώπη, που έκανε διπλά στο Λονδίνο με την Άρσεναλ.

Είναι σαν το ερώτημα της κότας και του αβγού που δεν θα απαντηθεί ποτέ

Μόνοτερμα κανονικό την έπαιξε τη Φράιμπουργκ στο α’ ημίχρονο. Μια ομάδα με πολύ μεγάλο αριθμό τελικών, έχει την 3η καλύτερη επίδοση στη Μπουντεσλίγκα, την ανάγκασε στο σπίτι της να κάνει μόλις μία τελική σε 45 λεπτά! Στο β’ ημίχρονο ωστόσο η γερμανική ομάδα ανέβηκε κατακόρυφα και ο Ολυμπιακός οπισθοχώρησε πολύ. Συνέβη το ένα γιατί συνέβη πρώτα το άλλο ή το αντίστροφο; Είναι σαν το η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα, ερώτημα που δεν θα απαντηθεί ποτέ. Επίσης, παιξε τόσο μεγάλο ρόλο η αναγκαστική αλλαγή του Γκάρι αφού ο Βρουσάι δεν μπόρεσε να βοηθήσει σημαντικά επιθετικά;

Κανείς δε μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε και για να είμαστε και ειλικρινείς μεταξύ μας, οι εικασίες δεν αποτελούν σοβαρή βάση για κουβέντα, μόνο τα γεγονότα. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει άδικο ο Ολυμπιακός που γκρινιάζει για την εντυπωσιακή αλλαγή του διαιτητή στον τρόπο που σφύριζε. Ειδικά αυτός ο κίτρινος… πυρετός στο β’ ημίχρονο δεν είχε προηγούμενο.

Να χτίσει «πάνω» και σ’ αυτή τη βραδιά

Ό,τι έγινε, έγινε βέβαια. Το θέμα είναι ο Ολυμπιακός να κρατήσει τα καλά απ’ αυτά τα περίπου 60 πολύ καλά λεπτά του στο Φράιμπουργκ και να «χτίσει» ακόμα πιο στέρεες βάσεις για την ομάδα της νέας εποχής. Μπορεί το ψυχολογικό χτύπημα στο φινάλε με την ισοφάριση που έφερε τον μαθηματικό αποκλεισμό να ήταν μεγάλο, ωστόσο θα πρέπει οι ερυθρόλευκοι να εστιάσουν στα πολλά καλά και να συνεχίσουν να δουλεύουν τα άσχημα.

ΥΓ: Ήταν συγκλονιστικός ο Εμβιλά και σπουδαίος ο Ελ Αραμπί όσο είχε δυνάμεις. Προσωπικά μεγαλύτερο ενδιαφέρον πια έχω για πρότζεκτ όπως ο Ντόι, ο Γάλλος και ο Μαροκινός ό,τι είχαν να αποδείξουν το έχουν αποδείξει, πια είναι στη… δύση τους και προσωπικά με ενδιαφέρουν πιο πολύ εκείνοι που είναι στην… ανατολή τους.