Εθνική Ελλάδος: Η αυτονόητη νίκη, τα χαμόγελα και η πολυτέλεια του Πογέτ

Δεν υπήρχε εύκολο ή δύσκολο για την Εθνική. Όσο αυτονόητο ήταν το εύκολο τόσο αυτονόητη έπρεπε να είναι και η νίκη. Ηρθε με επιβλητικό τρόπο, το 0-3 επί του Γιβραλτάρ ως τέτοιο λογίζεται. Και τώρα πάμε παρακάτω.

Το παιχνίδι δεν αξίζει ιδιαίτερη κριτική. Με αντιπάλους ποδοσφαιριστές με άσπρους κροτάφους και τον Βλαχοδήμο να πιάνει 1-2 φορές την μπάλα η Ελλάδα δεν είχε πρόβλημα, δεν αισθάνθηκε απειλές και όλοι μας επιβεβαιωθήκαμε για τον αδύναμο του ομίλου. Το άμοιρο Γιβραλτάρ δεν πρόκειται να παίξει ρόλο σε αυτή τη μάχη και η Εθνική κοιτάζει ήδη τα επόμενα, αυτά του Ιουνίου.

Με το προσεχές φιλικό κόντρα στη Λιθουανία να μεσολαβεί, η Ελλάδα ήδη σκέφτεται τις ομάδες που έχει να κοντράρει για μία από τις δύο πρώτες θέσεις. Το μεγάλο φαβορί του ομίλου, οι Γάλλοι, έριξαν 4 στο υποτιθέμενο ντέρμπι απέναντι στους Ολλανδίας. Δεν μπορούσαμε έτσι κι αλλιώς να τους κοιτάξουμε, μπορούμε να κοιτάξουμε, όμως, τη δεύτερη θέση.

Μεγάλα λόγια; Αυτά βγαίνουν από τους Έλληνες διεθνείς και τούτο είναι το διαφορετικό στην Εθνική ομάδα. Οριοθέτηση του στόχου και πίστη συνθέτουν τη νέα προσπάθεια του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος για επιστροφή σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων. Αν κρίνουμε από αυτά που είδαμε πέρυσι στο Nations League και από αυτά που είδαμε χθες στο Φάρο, είναι η πρώτη φορά μετά το 2014 και τη τελευταία μας συμμετοχή στα τελικά που έχουμε σοβαρές ελπίδες να μπούμε ξανά στην elit.

Η πολυτέλεια του Πογέτ

Από τη μία είναι οι λύσεις: Ο Πογέτ ξεκίνησε με Μάνταλο και είχε την πολυτέλεια να αφήσει στον πάγκο τον πιο φορμαρισμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή αυτή την περίοδο, τον Κώστα Φορτούνη. Από την άλλη είναι το κλίμα: Χαρακτηριστικό το παράδειγμα στο δεύτερο γκολ του Σιώπη με τους πανηγυρισμούς όλων των διεθνών. Και τρίτο είναι η σοβαρότητα: Αυτή η Εθνική μοιάζει δουλεμένη ομάδα με το ταλέντο να είναι μέσα στο καλούπι εκείνο που χρειάζεται και δίνει προκρίσεις.

Τι δεν έχει η Εθνική: Την εμπειρία, αλλά σε έναν όμιλο με Γαλλία και Ολλανδία θα την αποκτήσει. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι φαβορί, άπαντες έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας, αλλά χαμένη από χέρι δεν τη λες. Θα το παλέψει, θα διεκδικήσει τις πιθανότητές της και θα πέσει -αν πέσει- με ψηλά το κεφάλι.

Προσέξτε: Προφανώς δεν σκοτώσαμε κανά… θεριό, το αυτονόητο έγινε. Αυτονόητο και Εθνική, όμως, δε… συμβάδιζαν τα τελευταία χρόνια άρα από μόνο του αυτό είναι πρόοδος. Ακόμα κι όμως από τέτοια παιχνίδια, με ομάδες χαμηλής δυναμικότητας, βγάζεις συμπεράσματα που θα αποτελέσουν «κάβα» για το μέλλον. Ουδείς, λοιπόν, αμφισβητεί τις δυνατότητες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και ουδείς θα μας απαγορεύσει να χαμογελάσουμε με αισιοδοξία. Είχαμε ξεχάσει πως είναι αυτό.

ΥΓ: Το μαξιλαράκι του Nations League δεν πρέπει να μας απασχολεί τώρα. Η Εθνική οφείλει να το παλέψει με τους «μεγάλους» για να μεγαλώσει ξανά και η ίδια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News