Παναθηναϊκός: Μην αρχίζεις την μουρμούρα

Από τον θρίαμβο επί της Βιγιαρεάλ στην πρεμιέρα των ομίλων, στην απογοητευτική ήττα από τη Μακάμπι και τον αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Άσπρο, μαύρο. Μοιάζει τόσο μακρινή εκείνη η βραδιά στο ΟΑΚΑ όπου ο Παναθηναϊκός τα έκανε όλα τέλεια και πήρε τη μεγάλη νίκη δημιουργώντας προσδοκίες για τη συνέχεια. Κι αυτές οι προσδοκίες έπεσαν κάτω με κρότο και οι «πράσινοι» υπέστησαν κάζο, χωρίς δικαιολογία παρά μόνο με δικαιολογημένη απογοήτευση.

Ο αποκλεισμός είναι οδυνηρός. Πας για δύο αποτελέσματα, δεν παίρνεις κανένα. Και το χειρότερο επαναλαμβάνεις τα λάθη που σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση, να παλεύεις τελευταία αγωνιστική να μη μείνεις εκτός Ευρώπης.

Το χειρότερο δεν είναι η ήττα αλλά ό,τι αυτή γέννησε. Αποδόμηση, κλασικό χαρακτηριστικό του Έλληνα οπαδού, σε υπερθετικό βαθμό μετά από τέτοια αποτελέσματα. Ο πελάτης, όμως, έχει πάντα δίκιο και ο κόσμος δικαίως είναι στα… κάγκελα. Ο όμιλος ήταν βατός, έγινε ακόμα πιο βατός μετά τη νίκη στην πρεμιέρα, αλλά ο Παναθηναϊκός τα πέταξε όλα στα σκουπίδια. Και άντε να πεις πως η ήττα στην Ισπανία και οι δύο ήττες από τη Ρεν χωνεύονται, ο μόλις ένας βαθμός με τη Μακάμπι Χάιφα όχι.

Το χθεσινό ήταν αποτυχία. Ας ξεκινήσουμε ως αυτό στην αφετηρία. Στον τερματισμό, όμως, μετά την πικρή βραδιά δεν αξίζει τόσο κράξιμο, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Με τις φλέβες να πετάγονται από το λαιμό και την πίεση να φτάνει… 20, η κριτική και η καταστροφολογία είναι εύκολο. Βάσει αυτού ο Γιοβάνοβιτς για τον κόσμο του Παναθηναϊκού και τους προπονητές της εξέδρας θα έπρεπε να είναι στον… ΟΑΕΔ (ή ΔΥΠΑ, όπως προτιμάτε).

Ναι, έχει ευθύνη για το χθεσινό. Έχει ευθύνη και για το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός έφτασε χθες να παίζει την ευρωπαϊκή του παρουσία ενώ πέρασαν από μπροστά του πολλές ευκαιρίες. Έχει ευθύνη που δεν βρίσκει γιατρειά στα εύκολα γκολ που τρώει η ομάδα του (και δεν φταίει το πρόβλημα στα στόπερ, είναι συνολικό). Έχει ευθύνη και κολλήματα αν θέλετε να το πούμε κι έτσι, αλλά όχι, δεν του αξίζει αυτή η στοχοποίηση και η αντιμετώπιση λες και είναι κανάς χθεσινός.

Προφανώς ο Παναθηναϊκός μεγαλώνει ξανά και δεν πρέπει να αποτελεί, πια, άλλοθι το πως τον παρέλαβε ο Γιοβάνοβιτς και που τον έχει φτάσει. Προφανώς πρέπει να «μεγαλώσει» κι ο Γιοβάνοβιτς. Αυτό είναι μία διαφορετική κουβέντα, όπως διαφορετική θα είναι κάθε κουβέντα από εδώ και πέρα γιατί οι «πράσινοι», αλλά και ο Σέρβος προπονητής μπαίνουν στη διαδικασία της… πίεσης και της ανάγκης για απαντήσεις.

Τον Δεκέμβριο τελείωσε η Ευρώπη, τον Γενάρη έχει κύπελλο (κόντρα στον Ολυμπιακό), ουδείς θέλει στο «πράσινο στρατόπεδο» να τελειώσει και αυτό. Κρίσιμη και δύσκολη περίοδος που θέλει προσεκτική διαχείριση και να κλείσουν όσο το δυνατόν πιο σύντομα τα «ρήγματα» που προκάλεσε ο αποκλεισμός.

ΥΓ: Δεκτή η συζήτηση για την ανάγκη απόκτησης (και) επιθετικού τον Γενάρη για να δώσει βοήθειες και λύσεις σε μία απαιτητική συνέχεια. Όχι, όμως, να βγάζουμε άχρηστο τον Φώτη Ιωαννίδη, ο οποίος την Πέμπτη έφτασε τα επτά τέρματα στους δώδεκα αγώνες που έδωσε ο Παναθηναϊκός φέτος στην Ευρώπη. Ε δεν τον λες και άχρηστο (ή λίγο), ε;

YΓ2: Μετά από απογοητευτικές βραδιές το επόμενο παιχνίδι είναι και το κρίσιμο. Περιστέρι, Ατρόμητος. Η επόμενη πρόκληση, η επιτακτική νίκη και νικηφόρο φινάλε στο Πανθεσσαλικό για να κλείσει το 2023 χωρίς άλλη μίρλα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News