Εθνική Ελλάδας: Ρε ‘σεις, δεν έχετε σχολείο αύριο;

«Άσε με ρε κόουτς να κάνω το κομμάτι μου, 3-0 ήταν», είπε ο Γιώργος Μασούρας στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος μπήκε στα αποδυτήρια, μετά το διπλό στη Γλασκώβη, για να συγχαρεί τους παίκτες. «Δεν μετράνε τα γκολ», αποκρίθηκε ο ομοσπονδιακός προπονητής. Σε τέσσερις λέξεις, η ουσία της φιλοσοφίας του Γιοβάνοβιτς.

Θα πείτε, το ξέραμε, το είχαμε δει και στον Παναθηναϊκό. Όταν τον ανέλαβε σε σύντομο χρονικό διάστημα άλλαξε το στάτους της ομάδας και επαναπροσδιόρισε το ποδόσφαιρό της. Το ίδιο ακριβώς με αυτό που κάνει στην Εθνική. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, από τη μέρα που ανέλαβε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, έχουμε πανηγυρίσει ένα διπλό στο Γουέμπλεϊ και ένα ακόμα πιο επιβλητικό διπλό στη Γλασκώβη.

Δεν παίξαμε ποδόσφαιρο για να κλέψουμε το αποτέλεσμα. Και οι δύο νίκες ήρθαν γιατί τις κυνηγήσαμε και παίξαμε γι’ αυτές. Σε συνδυασμό με το αστείρευτο ταλέντο αυτής της γενιάς, τα πράγματα μόνο αισιόδοξα είναι.

Τώρα που είπαμε για ταλέντο, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε όλο αυτό που συμβαίνει με την Εθνική ομάδα. Είναι σα να έχουμε κερδίσει το Τζόκερ και να μη ξέρουμε τι να πρωτοκάνουμε. Πνιγμένα συναισθήματα ικανοποίησης και χαράς, αλλά και το μεγάλο ερώτημα «πού ήταν κρυμμένοι όλοι αυτοί;».

Ο Καρέτσας, για παράδειγμα, ήταν το κάτι άγνωστο στο ελληνικό κοινό. Παρουσιάστηκε την Πέμπτη στο δεύτερο ημίχρονο, αποθεώθηκε για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, αλλά την Κυριακή ήρθε η απόλυτη αναγνώριση του ταλέντου του. Ξέρετε, η πρώτη εντύπωση είναι πάντα υπερβολική, προσπαθείς να κρατηθείς, μη γίνεις γραφικός, αλλά εδώ μιλάμε το παλικάρι είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι, ένα ατόφιο ταλέντο, μόλις 17 χρονών, που απορείς, εφόσον όλα κυλήσουν ομαλά, που ακριβώς θα φτάσει. Από την άλλη σκέφτεσαι πως οι Βέλγοι που τον παρακαλούσαν να παίξει για τη δική τους Εθνική και τον αποκαλούσαν «νέο ντε Μπρόινε», κάτι ήξεραν.

Αλλά ας μη πιάσουμε μόνο τον Καρέτσα, είναι κρίμα να αδικήσουμε τους υπόλοιπους. Ο Τζολάκης ήταν εκεί, ακόμα μία μεγάλη εμφάνιση. Ο Βαγιαννίδης μεγάλο παιχνίδι και ως δεξί μπακ και ως τρίτος στόπερ όταν χρειαζόταν, Κουλιεράκης και Μαυροπάνος έπαιρναν σκωτσέζικες ψυχές, ο Γιαννούλης βοήθησε πολύ στην επιθετική ανάπτυξη από τα πλάγια, Ζαφείρης και Μουζακίτης λες και παίζουν 10 χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ξεχειλίζουν από ποιότητα κι εμπειρία, ο Παυλίδης ενεργητικός όπως πάντα, Τζόλης σε μεγάλη φόρμα και last but not least που λέμε και στο χωριό μου, ο Κωνσταντέλιας με ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ εμφάνιση. Όλα τα βλέμματα θα πέσουν στον Καρέτσα, αλλά ο «μαέστρος» του ΠΑΟΚ με την εμφάνιση που κάνει το απόγευμα της Κυριακής ίσως κέρδισε την επόμενη μεγάλη μεταγραφή του. Η φάση με τους Σκωτσέζους ήταν «παίξε με παιδιά της ηλικίας σου, μη τους κοροϊδεύεις».

Σε αυτά φυσικά προσθέτουμε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, όχι για τη νίκη, ούτε για την άνοδο στην πρώτη κατηγορία (το Nations League παραμένει μία διοργάνωση που ο τρόπος διεξαγωγής της θυμίζει τον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού και είμαι σίγουρος ότι πολλοί δεν έχουν καταλάβει τα κέρδη του προβιβασμού). Στον Γιοβάνοβιτς αξίζουν συγχαρητήρια γιατί διάβασε όσα του έδειξε το πρώτο ματς στο γήπεδο Καραϊσκάκη και δεν δίστασε στη ρεβάνς να ρίξει όλα τα νιάτα μέσα για να τους δει αν θα κολυμπήσουν στα «βαθιά». Όταν στο τέλος του αγώνα ακούς τον Κωνσταντέλια να δηλώνει «το χαρήκαμε σήμερα, το ευχαριστηθήκαμε», αυτή είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση.

Το ίδιο χαρήκαμε κι εμείς βλέποντας τους δύο αγώνες της Εθνικής. Ισως, τελικά, αυτό να είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Γιοβάνοβιτς: η προσμονή να βλέπεις αυτή την ομάδα. Από το 2004 είχαμε να ζήσουμε κάτι τέτοιο, με την Εθνική του Ρεχάγκελ, η οποία, με το μπαρδόν, αλλά δεν είχε ατομικά ούτε το μισό ταλέντο από αυτή. Το επίτευγμα, όμως, του Γερμανού ήταν ότι έφτιαξε ΟΜΑΔΑ. Είκοσι ένα χρόνια μετά η ιστορία είναι το ίδιο όμορφη με πολλές λευκές σελίδες έτοιμες για να γραφτούν νέα κεφάλαια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News