ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ: Τελείωσαν τα «κανονάκια» για την ΑΕΚ

Εάν δεν υπήρχε αυτή η ιλαροτραγωδία γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο, κανονικά αυτό το Σαββατοκύριακο θα είχαμε την έναρξη του πρωταθλήματος. Η ΑΕΚ θα υποδεχόταν τον Ιωνικό σε ματς από αυτά που χαρακτηρίζονται δίχως αύριο. Επειτα από το κάζο της Βελέζ, η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να βλέπει κανένα άλλο αποτέλεσμα πέραν της νίκης στην πρεμιέρα. Ειδάλλως, θα χυθεί και άλλο νερό στο μύλο της εσωστρέφειας και της ατέλειωτης αμφισβήτησης. 

Θα μπορούσε η ΑΕΚ που εμφανίστηκε στο φιλικό με τον Αστέρα Τρίπολης να νικήσει τον Ιωνικό, αλλά και κάθε άλλο αντίπαλο από την ελληνική λίγκα; Αμφιβάλω. Είναι δεδομένο, πως υπήρχαν σημαντικές απουσίες. Ελειπαν τα βασικά ακραία μπακ, ο Μισελέν και ο Χατζισαφί, έλειπε ο Λιβάι, δεν είναι έτοιμος ο Αμπραμπατ, μπήκε στην πορεία ο Αραούχο. Αλλά με δεδομένο πως κάποιοι είναι τραυματίες και κάποιοι ανέτοιμοι, ο μόνος που θα μπορούσε πραγματικά να είναι παρών είναι ο Γάλλος. 

Θα άλλαζε σημαντικά η εικόνα της ΑΕΚ; Νομίζω – γιατί μιλάμε υποθετικά – πως όχι. Δεν χρειάζεται να είσαι γκουρού του ποδοσφαίρου για να κατανοήσεις, πως η ΑΕΚ έχει σημαντικότατα κενά που πρέπει να καλύψει στις μεταγραφές στο διάστημα που απομένει. Αλλά παράλληλα, απαιτείται και να βρει τρόπο να γίνει ομάδα. Διότι, αυτό που αντιλαμβάνεται ο καθένας βλέποντας την ΑΕΚ είναι πως δεν έχει κάνει ούτε μισό βήμα προόδου.

Πισωγύρισμα 

Το οξύμωρο είναι πως η εικόνα που εμφάνιζε η ΑΕΚ στα φιλικά της Ολλανδίας, δίχως σχεδόν καμία μεταγραφική ενίσχυση, ήταν καλύτερη από αυτή που εμφανίζεται τώρα. Δεν ξέρω πόσο πολύ στοίχισε σε κάποιους ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός, πόσο σοκαρισμένοι παραμένουν, αλλά φαίνεται πως όχι απλά δεν υπάρχει βελτίωση, αλλά γίνονται πισωγυρίσματα. Και βέβαια, δεν μπορεί να εξαιρείται από το κάδρο της ευθύνης ο Μιλόγεβιτς. 

Προς κάθε κακοπροαίρετο που θα ανοίξει κουβέντα, να υπενθυμίσω πως ήμουν (και παραμένω) υπέρμαχος της παρουσίας του Μιλόγεβιτς. Πίστευα – σταθερά την τελευταία τριετία – πως ήταν η πλέον ιδανική λύση για να έρθει και να αλλάξει την ΑΕΚ. Αλλά δεν το βλέπω και προβληματίζομαι. Σαφέστατα και αποτελεί δικαιολογία, πως με άλλη ομάδα έκανε προετοιμασία και με άλλη δουλεύει. Αλλά από την άλλη, όλο αυτό το διάστημα, που η ίδια η ΑΕΚ το έκανε «νεκρό» από αγώνες, περίμενα μέσα από τις προπονήσεις να δω πράγματα που να δείχνουν τη σφραγίδα του. 

Για να μην είμαι άδικος, υπήρξαν διαστήματα στο ματς με την Τρίπολη, που η ΑΕΚ είχε κάποιες βασικές αρχές στο παιχνίδι της. Επιχείρησε να πιέσει ψηλά την αντίπαλη άμυνα, να ανοίξει το πλάτος του γηπέδου, να βάλει πολλούς παίκτες στην περιοχή, να παίξει με ασφάλεια στην άμυνα. Αλλά εκεί ανοίγει και μια άλλη κουβέντα, που αφορά την επάρκεια των επιλογών που διαθέτει. Αν δεν κάνω λάθος, η ΑΕΚ σχηματίζεται για να κάνει πρωταθλητισμό και πρέπει να έχει επαρκείς και ποιοτικές λύσεις γι’ αυτόν το στόχο.

Δεν μπορεί 

Δεν μπορεί να βιάζεται πλέον η ποδοσφαιρική λογική και να τίθεται ακόμα εν αμφιβόλω η απόκτηση ενός κουμανταδόρου στη μεσαία γραμμή. Δεν ξέρω πόσα θα μπορέσει να κάνει ο Αμραμπατ – που δεκάρι δεν είναι, αλλά δεύτερος επιθετικός μπορεί να παίξει – δεν γνωρίζω αν ο Μάνταλος γυρίσει στο επίπεδο που πρέπει δεχόμενος αφόρητη πίεση, αλλά είμαι βέβαιος πως χρειάζεται έναν «εγκέφαλο» στο κέντρο. Κάποιον που θα μοιράζει την μπάλα, θα φτιάχνει παιχνίδι. 

Δεν μπορεί να είναι ακόμα υπό αίρεση εάν αποκτηθεί άλλος μεσοεπιθετικός που θα παίζει στα άκρα. Η ΑΕΚ δεν μπορεί να πάει με τις υπάρχουσες επιλογές. Ηδη, αναλογιστείτε πως την επόμενη εβδομάδα πάει στην πρεμιέρα με τον Τάνκοβιτς και τον Αμραμπατ. Κάνω παρένθεση και λέω, πως πρόκειται για παικτάρα, τανκ που θα κάνει τη διαφορά, αλλά ακόμα σαφώς ανέτοιμο. Πίσω από αυτούς, το χάος των (ευπαθών) τραυματιών Λιβάι και Αλμπάνη. 

Δεν μπορεί να υπάρχει ξανά κουβέντα για το αριστερό άκρο της άμυνας. Τι να κάνει άλλο ο Μιλόγεβιτς για να δείξει πως χρειάζεται λύση πρώτης γραμμής για τη θέση. Στο πρώτο ματς της σεζόν ξεκίνησε με τον τελειωμένο Λόπες. Στο δεύτερο ματς της σεζόν, τελείωσε με τον τελειωμένο Λόπες. Και χθες, «ξέθαψε» μέχρι και τον Παρρά για να καλύψει τη γύμνια που υπάρχει στη θέση. Ο Χατζισαφί, που είναι καλύτερος από Λόπες και Ινσούα, δεν επαρκεί. 

Για να τελειώνουμε και τη σπέκουλα με τον Μιτάι. Οντως ανήκω σε αυτούς που βλέπουν σε αυτό το παιδί σπουδαία χαρακτηριστικά. Ισως για στόπερ, αλλά δεδομένα για παίκτη επιπέδου. Το ερώτημα είναι αν μπορεί ο Μιτάι να μπει και να παίξει στην ΑΕΚ. Η απάντηση για το μπακ που θέλει η Ενωση είναι ποιος θα σε κάνει να αισθάνεσαι ασφάλεια στο Καραϊσκάκης ή στην Τούμπα. Σε εμένα, κανείς από τους παρόντες. Σε μια κανονική ομάδα, ο Μιτάι θα μπορούσε να ανθίσει. Σε μια ομάδα όπως αυτή η ΑΕΚ, νομίζω πως πάει να καεί.

Ενίσχυση και δουλειά 

Αν θέλετε να ανοίξουμε και άλλο τη (μεταγραφική) κουβέντα, μπορούμε να συζητήσουμε για την ανάγκη απόκτησης και ενός ακόμα ηγετικού και έμπειρου στόπερ πίσω από Βράνιες και Τζαβέλλα. Ενός φορ με διαφορετικά χαρακτηριστικά για να δίνει λύσεις σε κλειστές άμυνες όπως του Αστέρα. Αλλά αυτά είναι κουβέντες θεωρητικές που τώρα δεν φαίνεται πως έχουν νόημα. Το ζήτημα είναι η ΑΕΚ να καλύψει τα οφθαλμοφανή κενά της. 

Στα καλά νέα του ματς, μπορούμε να προσμετρήσουμε τη σιγουριά που έδινε ο Στάνκοβιτς και την ικανότητα να συμμετέχει στο παιχνίδι με τα πόδια. Τη σοβαρότητα που έβγαζε ο Σβάρνας έστω και αν ο ρόλος που είχε δεν είναι αυτός που ξέρει. Την ηγετική προσωπικότητα και τον τσαμπουκά του Τζαβέλλα, που δίνει στην ΑΕΚ το τσαγανό που χρειάζεται στην άμυνα. Την εξαιρετική παρουσία του Τάνκοβιτς, που συνεχώς δείχνει πως αξίζει περισσότερα. 

Ολα αυτά όμως, θα πρέπει να συνδυαστούν με μεταγραφές και δουλειά. Είναι αφύσικο έπειτα από δύο και πλέον μήνες προετοιμασίας να εμφανίζεται αυτή η εικόνα. Αναλογιστείτε, πως με τον Ιωνικό θα υπάρχει και κόσμος στο γήπεδο, που θα ασκεί πίεση και δεν ξέρω πόσοι θα αντέξουν. Συν τοις άλλοις, υπάρχει και συγκλονιστική γκαντεμιά στην ομάδα με πολλές χαμένες ευκαιρίες, δυστοκία στο σκοράρισμα και τραυματισμούς. Αλλά την τύχη, τη φτιάχνουμε και μόνοι μας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News