ΑΕΚ: Τζόγαρε, έχασε και έφτασε στο σημείο μηδέν!

Κάθε φορά, έπειτα από παταγώδεις αποτυχίες όπως ήταν για την ΑΕΚ ο θλιβερός αποκλεισμός από τον ΠΑΟΚ για το κύπελλο, ανατρέχω στη μνήμη και ψάχνω άλλες φορές που υπάρχει τέτοια απελπισία.

Αναμφίβολα, υπάρχει ο σταθμός της σεζόν 2012/13, εκεί όπου η ΑΕΚ είχε ρίξει λευκή πετσέτα και περίμενε το μοιραίο. Ωστόσο, τόσο προβληματική και εγκλωβισμένη κατάσταση όπως τώρα, μπορώ να θυμηθώ μόνο στα «πέτρινα» χρόνια της δεκαετίας του ’80.

Τότε, για τους νεότερους που δεν έχουν παραστάσεις, υπήρχε μια ανίκανη διοίκηση, που έβρισκε λύσεις μόνο με την παραχώρηση στη διαχείριση της ομάδας σε άλλους. Το έκανε με επιτυχία δύο φορές, μια με τον τεράστιο Μιχάλη Αρκάδη και το κύπελλο του ’83, μία με τον Στράτο Γιδόπουλο και την οριστική έξοδο από τα «πέτρινα» χρόνια. Τότε, χάρη στο δυναμισμό και την αποφασιστικότητα του Γιδόπουλου, η ΑΕΚ βγήκε από το αδιέξοδο. Τώρα;

Τώρα, βλέπω τα πράγματα πιο θολά και δύσκολα από κάθε άλλη φορά. Οσο και εάν θα έπρεπε η προοπτική της εισόδου στο νέο γήπεδο να καθαρίζει το μυαλό και τη ματιά, η αλήθεια είναι πως η εικόνα και η σύνθεση της ΑΕΚ είναι τόσο τρομακτική, που σε κάνει να τρέμεις την ιδέα να μπει αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων στο κόσμημα που λέγεται «OPAP Arena – Αγιά Σοφιά». Είναι απίθανο, πως μπορεί να έχει συσσωρευθεί τόση ανικανότητα σε ένα γκρουπ λίγων ανθρώπων, που ο καθείς είναι συμβιβασμένος με την αποτυχία.

Η ΑΕΚ τζόγαρε και έχασε

Για αρχή, θα πρέπει να συνειδητοποιηθεί απ’ όλους και να μην υπάρξει η παραμικρή δεύτερη σκέψη γι’ αυτό, πως η ΑΕΚ με τη μορφή που υπήρξε ως και σήμερα, τελείωσε. Απέτυχε παταγωδώς, δεν μπορεί να πάει πουθενά, βρίσκεται στο σημείο μηδέν και βάζει πλώρη για παρακάτω. Αβουλοι άνθρωποι, που έχουν μπει μέσα σε μια απαράδεκτη νοοτροπία και δεν μπορούν να δώσουν τις λύσεις που απαιτεί ένας μεγάλος σύλλογος, όπως είναι η ΑΕΚ.

Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, τίποτε από όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Οσο και εάν ο καθένας έχει δικαίωμα να αποδείξει τις ικανότητες του, είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ αποφάσισε να τζογάρει και φέτος. Σε μια κομβική σεζόν, ο Μελισσανίδης επέλεξε τον πρώην προπονητή του ΠΑΣ Γιάννινα, τον πρώην εκτελεστικό διευθυντή της Ξάνθης και τεχνικό διευθυντή που έφερε από το πουθενά χωρίς να πληροί κανένα κριτήριο.

Ενδεχομένως, σε κάποια οργανωμένη ομάδα και με κανονικότητα, ίσως εάν ήταν ένας εξ αυτών, τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν ομαλά. Αλλά και οι τρεις μαζί, μοιάζουν σαν κρύο ανέκδοτο. Τόσο παγωμένο, που έχει ξενερώσει και απογοητεύσει όλο τον κόσμο. Είναι δεδομένο, πως για να προχωρήσει αυτή η κατάσταση και η ΑΕΚ να σταθεί στα πόδια της, απαιτείται ολικό ξήλωμα αυτής της θλιβερής ομάδας ανθρώπων και της απαράδεκτης νοοτροπίας τους.

Το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι ποδοσφαιρικό

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ ήταν, είναι και παραμένει ποδοσφαιρικό. Αφορά τη στελέχωση και τον τρόπο λειτουργίας του. Αν και βρισκόμαστε στο 2022, είναι αυταπόδεικτο πως η ΑΕΚ λειτουργεί με λογικές άλλων εποχών. Περί ευθιξίας και παραιτήσεων ούτε λόγος. Η ΑΕΚ δείχνει πως δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την ανεπάρκεια των πιο βασικών στελεχών της και βουλιάζει κάθε μέρα και πιο πολύ στην ανυποληψία.

Αμεσα μέτρα τώρα. Διότι, το χειρότερο όλων θα είναι να πιστέψει κάποιος πως έφτασε πάτο στο βαρέλι. Με τα πλέι οφ και το ευρωπαϊκό εισιτήριο ανοιχτά, με τρία ματς ακόμα κόντρα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, έχοντας να παίξει με Παναθηναϊκό και Αρη και χάνοντας ακόμα και από τις Κουκουβάουνες, η ΑΕΚ μπορεί να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια στη διαδικασία. Τέλος η κωμωδία με τον απόφοιτο, σιγά σιγά να αδειάζει και η ΠΑΕ από τα στελέχη της αποτυχίας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News