ΑΕΚ: Τα προβλήματα παραμένουν εδώ

Μπορεί ακόμα και μια νίκη της φετινής ΑΕΚ, να εξελιχθεί σε πεδίο αντιπαράθεσης; Εύκολα είναι η απάντηση.

Γιατί είναι τόσο στραβωμένο το πράγμα, τόσο οριακές και ακραίες οι καταστάσεις που βιώνουμε, που δεν μπορεί ουδείς να αντιμετωπίζει πάντα με ψυχραιμία τις καταστάσεις. Η ΑΕΚ νίκησε τον ΠΑΣ Γιάννινα, έκανε αυτό που θα έπρεπε να θεωρούμε άπαντες αυτονόητο και πήρε βαθιά ανάσα για τη συνέχεια που έρχεται.

Κατά έναν περίεργο και οξύμωρο τρόπο, έπειτα από τη νίκη της ΑΕΚ, στο προσκήνιο ήρθε ξανά ο Γιαννίκης. Είτε από όσους έμειναν ικανοποιημένοι από την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας και τον τρόπο επιβολής της, είτε από εκείνους που βλέπουν το πρόβλημα να παραμένει και βρίσκονται σε αναμονή των πιο κρίσιμων τεστ με Παναθηναϊκό  και ΠΑΟΚ. Σε προσωπικό επίπεδο, ο Γιαννίκης παραμένει το δέντρο – δεντράκι θα έλεγα μάλιστα – των θεμάτων της ΑΕΚ. Το δάσος των προβλημάτων είναι αλλού και είναι μπροστά μας.

Τα συν του Γιαννίκη

Για να μην χάσουμε τελείως την μπάλα, η ΑΕΚ νίκησε τον ΠΑΣ Γιάννινα επιχειρώντας να παίξει σε όλο το 90λεπτο ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Για όσους ενδεχομένως αρκούνται στα λίγα ή λησμονούν το μέγεθος της ομάδας για την οποία αναφέρονται ή ακόμα χειρότερα την υπηρετούν από κάποιο πόστο, αυτό είναι η κανονικότητα της ΑΕΚ στην έδρα της απέναντι σε μια μικρομεσαία ομάδα. Να πιέζει και να παίζει μονότερμα.

Ο Γιαννίκης προφανώς και έκανε κίνηση ματ με την είσοδο του Μάνταλου, σε χρονικό σημείο που φαινόταν πως έπρεπε να γλυκάνει το παιχνίδι με έναν επιτελικό χαφ που δεν θα έτρεχε με την μπάλα όπως ο Αμραμπατ. Είναι μεγάλη δική του νίκη η ανάδειξη του Ρότα σε ένα κανονικό μπακ, που κάθε ματς σε πείθει και περισσότερο, θεωρώ ως σημαντικό κέρδος για μελλοντική χρήση, τη χρησιμοποίηση του Σιμάνσκι ως κόφτη που μπορεί να βγάλει από πολλά αδιέξοδα.

Αλλά εάν φτάσουμε να αποθεωνόμαστε και να πανηγυρίζουμε επειδή η ΑΕΚ νίκησε τον ΠΑΣ Γιάννινα, χάθηκε το τρένο. Ετσι και αλλιώς, το μόνο που μας απομένει είναι να κρατάμε τον πήχη ψηλά, ώστε να φύγουν σταδιακά όσοι πέρασαν από κάτω για ακόμα μια χρονιά και να επανέλθει η κανονικότητα. Για να συμβεί αυτό, η ΑΕΚ έχει μπροστά της ένα δάσος προβλημάτων που καλείται άμεσα να αντιμετωπίσει, διότι φτάσαμε ήδη στα τέλη του Φλεβάρη.

Η διαιτητική αλητεία

Το πρώτο και κομβικό ζήτημα για οποιαδήποτε κίνηση που αφορά το μέλλον της ΑΕΚ, αποτελεί το ζήτημα της διαιτησίας και της αντιμετώπισης από τα κέντρα εξουσίας του ελληνικού (και ευρωπαϊκού κατά πως φαίνεται) ποδοσφαίρου. Χαίρομαι, που έστω και στο φινάλε, υπήρξαν και άλλοι που αφυπνίστηκαν και ανακάλυψαν την Αμερική. Διότι, υπήρχαν στιγμές στη διάρκεια της σεζόν που έβλεπα να παλεύει μόνη της αυτή η γωνιά του διαδικτύου με φαντάσματα και οι άλλοι να σφυρίζουν αδιάφορα.

Η διαιτητική αλητεία του Παπαδόπουλου δείχνει ξεκάθαρα το περίγραμμα της κατάστασης που πρέπει να αντιμετωπίσει η ΑΕΚ. Η φάση του πέναλτι μαρς στον Ανσαριφάρντ, δεν επιδέχεται καμίας αμφιβολίας. Ο Παπαδόπουλος είναι στα τρία μέτρα από τη φάση, με καθαρό οπτικό πεδίο. Το προφανές και λογικό θα ήταν να καταλογίσει πέναλτι και να περιμένει την επιβεβαίωση από το VAR. Αντ’ αυτού δείχνει παίζεται και έρχεται ο περίεργος από την Ολλανδία να τον επιβεβαιώσει. Μπράβο Μαρκ, τα πας περίφημα.

Η διαφορά συγκριτικά με τις άλλες διαιτητικές αλητείες εις βάρος της ΑΕΚ είναι πως χθες κέρδισε. Σημαντικό αυτό στη διαδικασία. Αλλά εάν καθίσεις να κάνεις μια πολύ πρόχειρη ανάλυση του γιατί και πως φτάσαμε ως εδώ, θα καταλάβεις το μέγεθος της αλλοίωσης που έχει συμβεί. Δυο βαθμοί στην Κρήτη με τον ΟΦΗ, τουλάχιστον ένας βαθμός στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, η απάτη της Τρίπολης άλλοι δύο βαθμοί, το σφαγείο με τον Παναιτωλικό τρεις πόντοι. Μάνι μάνι, φτάσαμε σε οκτώ πόντους, για να μην αντιπαρατάξεις τις αβάντες των άλλων. Μπράβο Μαρκ, τα πας περίφημα.

Το θλιβερό και τραγικό για την ΑΕΚ, είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω λούζεται τη λέζα για το δήθεν έλεγχο της ΕΠΟ. Την ώρα που την έχουν βάλει στα σχοινιά και κοπανάνε από κάθε άποψη, εκείνη είναι αναγκασμένη να δέχεται αλήτικα διαιτητικά χτυπήματα από τους «Παπαδόπουλους» του Κλάτενμπεργκ. Να μην λέει τίποτα, στο βωμό μιας επικοινωνιακής πολιτικής που έχει ξεκάθαρα αποτύχει και δεν ωφελεί σε τίποτα. Πως μπορεί να αλλάξει αυτό; Αν δεν ξέρει η ΑΕΚ του Μελισσανίδη, δεν υπάρχουν πολλοί που να μπορούν να απαντήσουν.

Στρατηγική χρειάζεται η ΑΕΚ

Ετερο ζήτημα, εσωτερικής φύσεως, αλλά εξόχως σημαντικό επίσης. Παρά την ευφορία που αισθάνονται ορισμένοι επειδή καταβλήθηκε ο ΠΑΣ Γιάννινα και φαίνεται πως εξασφαλίζεται η 3η θέση – δηλαδή η τελευταία για την ΑΕΚ – στο πρωτάθλημα ενόψει της έναρξης των πλέι οφ, την ώρα που μου μεταφέρθηκε πως γελούσαν στα αποδυτήρια με το κατά πόσο προβλημάτισε η ομάδα με την εικόνα της, θα προέτρεπα να αφήσουν τα γελάκια που έχουν βγει ξινά και να δουν το πραγματικό ζήτημα.

Η ΑΕΚ θα συνεχίσει με το ίδιο, πλήρως αποτυχημένο μοντέλο, στη διαχείριση της ομάδας; Δεν το πιστεύω. Χρόνο κερδίζει απλά, ωσότου ο Μελισσανίδης βρει και αποφασίσει ποιον δρόμο θα πάρει για το μέλλον. Η τελευταία υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν όσοι χαμογελούν – εκτός από το να δουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη και να κατανοήσουν πόσο λάθος τα έχουν κάνει όλα – είναι να προτείνουν διεξόδους από την κρίση. Να προτείνουν σχέδιο για το μέλλον.

Είναι ξεκάθαρο, πως η ΑΕΚ χρειάζεται επανασχεδιασμό, στρατηγική και πλάνο που θα οδηγήσει στη συνέχεια με πολύ ξεκάθαρο τρόπο. Πρώτα πρέπει αυτό να οριστεί, να καθαρίσει η μπουγάδα με τον Μαρκ και τα τσιράκια του και στην πορεία να βρεθούν τα στελέχη που θα την εφαρμόσουν. Τα υπόλοιπα, αφορούν μόνο εκείνους που αρέσκονται στα λίγα. Μόνο που αυτή η ομάδα, είναι γεννημένη και μαθημένη στα πολλά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News