ΑΕΚ: Μέχρι να βρει την ισορροπία της, να βρίσκει τρόπους να κερδίζει

Να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Αν η ΑΕΚ την προηγούμενη εβδομάδα, είχε κάνει στην Ριζούπολη ότι έκανε χθες, όλοι εντός, εκτός και επί τα αυτά μέρη στην ομάδα θα ήταν ευχαριστημένοι. Και πολύ ορθώς θα ήταν ευχαριστημένοι. Με τα «αν» φυσικά και δεν γράφεται η ιστορία, αλλά διαμορφώνεται το πλαίσιο της συζήτησης γύρω από την ομάδα.

Η ΑΕΚ έριξε χθες μια κανονιά με τον Πινέδα και μετά στο τέλος άλλη μια με τον Άμραμπατ και πήρε τους ματσάκι με τον ΠΑΣ. Χωρίς να παίξει καθόλου εντυπωσιακά καλύτερα, σε σχέση με το παιχνίδι με τον Βόλο την προηγούμενη εβδομάδα. Όμως εκεί δεν βρήκε καμία ανάλογη κανονιά ούτε από τον Πινέδα, ούτε από κανέναν άλλον.

Το πρώτο λοιπόν και σημαντικότερο για την ΑΕΚ αυτή την εποχή, είναι να βρίσκει τους τρόπους να παίρνει τους τρεις βαθμούς. Μα θα είναι με γκολάρα του Πινέδα όπως χθες, μα θα είναι με το πείσμα και τα κόλπα του Αραούχο όπως στην Λαμία στην πρεμιέρα. Μικρή σημασία έχει και το ποιος και το πώς. Σημασία έχει, να κερδίζει.

Προφανώς πάντα αυτό που μετρά είναι η νίκη, αλλά πολύ περισσότερο αυτή την εποχή, που η ΑΕΚ θέλει κερδισμένο χρόνο για να μπορέσει να βρει και τον ρυθμό της και την ισορροπία της. Και μόνο το αποτέλεσμα δίνει αυτό τον χρόνο. Διότι είναι πολύ σαφές πως ακόμα η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που ψάχνεται και για τα πατήματα της και κυρίως για την αγωνιστική της ισορροπία.

Ο Αλμέιδα ξέρει και παίρνει τα μέτρα του

Ο Αλμέιδα το ξέρει πρώτος αυτό. Εξ ου και ότι σχηματισμό και αν έχει επιλέξει σ’ αυτά τα τρία πρώτα επίσημα ματς, είτε είναι με τριάδα όπως στα δυο πρώτα, είτε με τετράδα στην άμυνα όπως χθες, το μόνο που δεν αλλάζει είναι τα δυο «εξάρια». Επιμένει σ’ αυτό παρόλο πως ξέρει καλύτερα από τον καθένα μας, πως είναι βάρος στην ταχύτητα και την δημιουργία.

Αυτή την στιγμή όμως σε μια ομάδα που δεν έχει τις ισορροπίες της, αυτό που προέχει είναι η ασφάλεια και τα όσο το δυνατόν λιγότερα κενά μπροστά από το κέντρο της άμυνας. Από ένα τέτοιο άλλωστε, που δεν πρόλαβε να το κλείσει ούτε ο Γιόνσον, ούτε ο Σιμάνσκι, μπήκε εκείνο το γκολ του Ντέλετιτς με τον Βόλο. Όταν όμως η ομάδα θα ισορροπήσει αγωνιστικά, δεν θα χρειάζεται να θυσιάζεται ένας δημιουργικός χαφ, για να υπάρχει στο γήπεδο ένα επιπλέον εξάρι. Μόνο ο Γιόνσον, που και στα τρία πρώτα ματς είναι από τους κορυφαίους της ΑΕΚ, θα αρκεί.

Προς το παρόν η ΑΕΚ δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί. Δεν έχει φτάσει ακόμα ούτε στο σημείο να ξέρει να κάνει την μπάλα, όταν την έχει στα πόδια της. Με την σκληρή δουλειά στην προετοιμασία, που ήδη βγαίνει στο γήπεδο, οι παίκτες της ΑΕΚ κυνηγούν ασταμάτητα όλες τις φάσεις και πνίγουν ακούραστα τον αντίπαλο. Κερδίζουν μπάλες. Πολλές μπάλες. Αλλά ακόμα δεν υπάρχει στο παιχνίδι της ΑΕΚ η ισορροπία ανάμεσα στο κλέψιμο, την δημιουργία και την αποτελεσματικότητα.

Με διαφορετικά σχήματα και συνεχείς προσθήκες

Εξάλλου για να ξέρουμε και τι λέμε, ακόμα η ΑΕΚ δεν έχει βρει τον σταθερό σχηματισμό της. Μετά το χθεσινό, επί της ουσίας, σε τρία επίσημα ματς έχει παίξει ένα 90άλεπτο και ένα 60λεπτο με τριάδα στο κέντρο της άμυνας και ένα 90άλεπτο και ένα 30λεπτο, μ’ αυτό το 4-2-3-1. Βεβαίως ο Αλμέιδα έχει πει πολλάκις πως δεν προπονητής που κλειδώνεται σ’ ένα σύστημα και αποδείχθηκε πως αυτή είναι πραγματικότητα και δεν έλεγε ως κλισεδιά.

Στην πραγματικότητα το ζήτημα είναι πως ακόμα στην ΑΕΚ προστίθενται κομμάτια στο αγωνιστικό παζλ. Ο Ελίασον τώρα μπήκε και παρεμπιπτόντως έδειξε πως την έχει και την έκρηξη και την καλή σέντρα. Θα έρθει ένας επιθετικός και ίσως όχι μόνο. Πιθανότατα θα έρθει και βαρβάτος αμυντικός όπως ο Σιντιμπέ που θα δώσει λύση και στην θέση του δεξιού μπακ και σ’ αυτή του δεξιού ή και αριστερού στόπερ στον σχηματισμό με τριάδα.

Ο Γκατσίνοβιτς στα φιλικά, πλην Ομόνοιας έπαιζε στα χαφ, αλλά στο χθεσινό ματς ήταν ακραίος. Και ήταν από τους καλύτερους του γηπέδου μαζί φυσικά με τον Γιόνσον. Ο Άμραμπατ μπήκε για να παίξει αριστερό εξτρέμ, αλλά σκόραρε όταν πήγε στον άξονα πίσω από τον φορ και μετά έτρεξε να αγκαλιάσει τον Αλμέιδα. Ενώ παράλληλα δεν έκλεινα και το ενδεχόμενο πώλησης ούτε γι αυτόν, ούτε και για τον Λιβάι. Ο Λιβάι που παρεμπιπτόντως χθες δεν έπαιξε καθόλου μαζί με τον Αραούχο, αλλά στο δεύτερη ημίχρονο αντί του Αραούχο.

Έχει δρόμο ακόμα…

Ο Μουκουντί δεν έπαιξε καθόλου για τρίτο συνεχόμενο ματς. Αλλά ο Τζαβέλλας έδειξε πως όταν φεύγει από το κέντρο της τριάδας των στόπερ και πάει σε δίδυμο χάνει και την θέση του και τα νερά του και όλα. Όλα αυτά μαζί καταλήγουν σ’ ένα και μοναδικό συμπέρασμα. Πως ακόμα έχει δρόμο για να μπορέσει ο Αλμέιδα να κλειδώσει θέσεις, ρόλους, ακόμα και σχηματισμό. Και ως εκ τούτου δουλειά, για να βρεθούν μέσα απ’ αυτό οι αγωνιστικές ισορροπίες.

Κανείς δεν είναι μάντης για να προβλέψει πόσο χρόνο θα χρειαστεί όλο αυτό. Όμως πρώτος ο Αλμέιδα το ξέρει καλά, πως αυτός ο χρόνος δεν είναι «δωρεάν». Αγοράζεται μέσα από τα αποτελέσματα. Προφανώς και ο ίδιος ξέρει καλύτερα από τον καθένα πότε η ομάδα θα έχει βρει την ισορροπία της. Μέχρι τότε θα κάνει όλες τις επιλογές που κρίνει πως είναι οι πιο κατάλληλες, όχι για να παίξει η ΑΕΚ αυτό που ο ίδιος θέλει να παίζει, αλλά για να μπορεί να κερδίζει. Όπως έγινε με τον ΠΑΣ χθες.

Παρεμπιπτόντως, ήδη ακόμα και από σήμερα, μέσα στην ημέρα δηλαδή, θα υπάρχει μεταγραφική δουλίτσα για την ΑΕΚ. Επομένως ακόμα και στο ντέρμπι της προσεχούς Κυριακής, πάλι με ανακατεμένη την τράπουλα θα πάει. Είτε αν μιλάμε για την βασική ενδεκάδα, είτε τις αλλαγές μέσα στο ματς.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News