ΑΕΚ: Ο χρόνος που χρειάζεται, κερδίζεται με νίκες αλλά και εμφανίσεις όπως στο Αγρίνιο

Είναι πολύ προφανές και από τις επιλογές που κάνει κάθε φορά ο Αλμέιδα σε σχηματισμούς και ρόλους παικτών, αλλά ακόμα και από το πότε έγιναν οι προσθήκες ποδοσφαιριστών, πως η ΑΕΚ χρειάζεται χρόνο. Κυρίως η δουλειά του προπονητή χρειάζεται χρόνο, αλλά και το να μπουν κάποιοι σημαντικοί παίκτες στην εξίσωση χρειάζεται χρόνο.

Βεβαίως είναι πολύ ξεκάθαρο, πως για μια ομάδα του μεγέθους της ΑΕΚ, αλλά με τις και με το βάρος που κουβαλάει στην πλάτη της από τις τέσσερις αποτυχημένες σεζόν, αυτός ο χρόνος δεν… δίδεται δωρεάν. Κερδίζεται σίγουρα με τα αποτελέσματα. Υπό αυτή την έννοια, το πρώτο που χρειαζόταν η ΑΕΚ στο ματς στο Αγρίνιο απέναντι στον Παναιτωλικό, ήταν η νίκη.

Θα ήταν όμως αρκετό μόνο το αποτέλεσμα, για να της δώσει αυτό τον χρόνο που χρειάζεται; Θυμίζω πως και πέρυσι η ΑΕΚ πήγε πιεσμένη στο Αγρίνιο. Όχι με δυο ήττες όπως τώρα, αλλά με μια ήττα στην Τούμπα και μια απίστευτη ανατροπή στο Ηράκλειο από περίπατο 3-0 σε οδυνηρή ισοπαλία 3-3. Η ΑΕΚ είχε κερδίσει τον Παναιτωλικό. Αλλά λίγες μέρες μετά άλλαξε προπονητή. Άρα δεν αρκούσε μόνο το αποτέλεσμα.

Δεν ήταν μόνο η νίκη

Ευτυχώς τώρα η ΑΕΚ δεν πήρε μόνο τη νίκη που τόσο χρειαζόταν στο Αγρίνιο. Έκανε μια απολύτως πειστική εμφάνιση. Σίγουρα την καλύτερή της από την αρχή του πρωταθλήματος. Σίγουρα με την πιο στρωτή μπάλα, την πιο καθαρή κυριαρχία μέσα στο γήπεδο και την ποδοσφαιρικά όμορφη εικόνα. Μάλιστα το παράδοξο ήταν πως η ΑΕΚ είχε πολύ καλύτερη εικόνα στο 45άλεπτο που τέλειωσε με 0-0, σε σχέση μ’ αυτό που έβαλε δυο γκολ.

Η ουσία είναι πως αυτό που έδειξε η ΑΕΚ στο ματς με τον Παναιτωλικό, ήταν πως η δουλειά που κάνει στις προπονήσεις, μπορεί να βγάλει καλά πράγματα μέσα στο γήπεδο. Μπορεί να δώσει μια ποδοσφαιρικά πειστική εικόνα. Σαν αυτή που η ΑΕΚ έδειξε συνολικά στο παιχνίδι στο Αγρίνιο και κυρίως στο πρώτο ημίχρονο.

Ο Αλμέιδα αυτή την φορά επέλεξε ένα σύστημα που έμοιαζε με 4-4-2 και ρόμβο στην μεσαία γραμμή, αλλά επί της ουσίας ήταν κάτι στο οποίο ο μοναδικός που ήταν σταθερός μέσα στο γήπεδο από την μέση και μπροστά, ήταν ο Σιμάνσκι μπροστά στα στόπερ. Που παρεμπιπτόντως έκανε και ματσάρα. Όλοι οι υπόλοιποι άλλαζαν συνεχώς θέσεις και ρόλους.

Το στρίμωγμα και το “πνίξιμο” στον αντίπαλο

Ήταν ωστόσο τόσο δουλεμένο όλο αυτό, στο κομμάτι της κυκλοφορίας της μπάλας, που για πρώτη φορά στην φετινή σεζόν, η ΑΕΚ ήταν τόσο πιεστική πάνω στον αντίπαλο, με τον τρόπο που έβγαζε επιθέσεις. Τον έπνιξε τον Παναιτωλικό. Όχι με το πρέσινγκ που έκανε κλέβοντας μπάλας (που κάποιες φορές το έκανε και αυτό), αλλά με τον τρόπο που τον στρίμωχνε μέσα στην περιοχή του και του έκανε φάσεις.

Προφανώς και έπαιξε ρόλο ο σχηματισμός για την εικόνα και την εμφάνιση της ΑΕΚ. Αλλά πιθανότατα ήρθε να λειτουργήσει προσθετικά στην δουλειά που γίνεται στα Σπάτα όλο αυτό το διάστημα. Και είναι δουλειά πάνω σε συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία, που είναι ανεξάρτητη με τους σχηματισμούς, ασχέτως αν φάνηκε να λειτουργεί αποτελεσματικότερα μ’ αυτόν που επέλεξε ο προπονητής στο ματς με τον Παναιτωλικό.

Η ΑΕΚ πατούσε περιοχή και απειλούσε. Ο Λιβάι πριν βάλει γκολ με σουτ από το ύψος της περιοχής, είχε πρώτα χάσει ένα ασύλληπτο τετ α τετ με κεφαλιά και είχε βρεθεί ακόμα τρεις φορές σε θέση βολής. Ο Αραούχο επίσης είχε τρεις καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Και όλα αυτά, με επιθέσεις που κτιζόντουσαν είτε από τις κινήσεις του Γκατσίνοβιτς, είτε από τις μπάλες που έβγαζε και ο Πινέδα, ακόμα και ο Σιμάνσκι. Πάντως κτιζόντουσαν.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έβγαλε στο γήπεδο η ΑΕΚ ήταν πειστικό. Και άρεσε και κυρίως φανέρωσε πρόοδο στην δουλειά που γίνεται. Μια δουλειά που εξυπακούεται πως ακόμα χρειάζεται τον χρόνο της. Να βρεθούν και οι σταθερές, οι ρόλοι που λειτουργούν καλύτερα μέσα στο γήπεδο. Να μπουν στην εξίσωση και επιπλέον παίκτες που είναι σημαντικοί.

Οι παίκτες που μπαίνουν

Τώρα ήρθε ο Μουκουντί στο παιχνίδι στο Αγρίνιο και έκανε ματσάρα. Μα θα ερχόταν κάποια στιγμή, διότι πρόκειται για έναν παίκτη που μέχρι πέρυσι έπαιζε στην πρώτη κατηγορία της Γαλλίας και με την εθνική του Καμερούν θα πάει στο Μουντιάλ του Κατάρ. Ήταν θέμα χρόνου να κουμπώσει στην ομάδα και να δώσει πράγματα.

Όπως θέμα χρόνου ήταν να επιστρέψει και πάλι δυνατός ο Γαλανόπουλος. Όσοι ήξεραν πως ήταν στις προπονήσεις και όσοι ξέρουν τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του, καταλαβαίνουν πως πραγματικά είναι μόνο θέμα χρόνου ξαναδώσει αυτά που μπορεί στην ομάδα.

Όπως ακόμα, ακόμα είναι θέμα χρόνου, να μπει στην εξίσωση και ο Σιντιμπέ, που είναι η πιο ποιοτική από τις ποιοτικές μεταγραφές που έκανε φέτος η ΑΕΚ. Που επίσης μπορεί να έρθει να δώσει λύση και να κάνει τεράστια διαφορά, σε μια θέση όπως το δεξί άκρο της άμυνας, που ακόμα λείπει η σιγουριά.

Γενικώς και ειδικώς, η ΑΕΚ που δουλεύει ο Αλμέιδα χρειαζόταν και χρειάζεται τον χρόνο της. Και χρειαζόταν και χρειάζεται την εμπιστοσύνη που δίνει η στήριξη. Τέτοιες νίκες και τέτοιες εμφανίσεις όπως αυτή που έκανε η ΑΕΚ στο Αγρίνιο, της δίνουν απ’ όλα αυτά. Μάλιστα τώρα έχει και το πλεονέκτημα της δουλειάς που θα κάνει στην διακοπή του πρωταθλήματος και επιτέλους του δικού της σπιτιού στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News