Εθνική Ελλάδος: Το πρόβλημα δεν είναι ο προπονητής

Φιλικό ήταν. Ναι. Όπως στη Ρουμανία. Μετράει η νίκη στο Βουκουρέστι ή η ήττα στο Τίτογκραντ (νυν Ποντγκόριτσα); Τίποτε από τα δυο. Η εικόνα είναι που προβληματίζει.

Προφανώς και όλα τα κριθούν στα ματς του Ιουνίου για το Nations League. Εκεί θα φανεί αν ανέβουμε ή όχι κατηγορία. Αν επιτευχθεί η άνοδος τότε όλα καλά. Αν όχι, πάλι στα ίδια και χειρότερα θα είμαστε.

Το κακό είναι ότι σημαντική βελτίωση δεν βλέπουμε. Μάλλον δεν είναι πρόβλημα ο προπονητής. Οποιος και να έλθει αυτοί είμαστε. Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στα στενά βαλκανικά όρια. Τόσο σκληρά και κυνικά όσο ακούγεται. Υπομονή; Κάνουμε και κάτι άλλο εκτός από υπομονή; Μα, οι παίκτες είναι καλοί. Ουδείς αντιλέγει. Στις ομάδες του οι περισσότεροι καλά τα πάνε. Στην εθνική όμως ομάδα καλή και ανταγωνιστική σε υψηλό επίπεδο δεν κάνουν. Ο καιρός περνάει και αποτέλεσμα δεν βλέπουμε. Κανείς δεν ζητά να κατακτήσουμε το πανευρωπαϊκό, αλλά η μετριότητα είναι το μόνιμο θλιβερό θέαμα. Ο κόσμος απομακρύνεται και δεν πιστεύει πια στη «γαλανόλευκη».

Δίχως προκρίσεις και ανόδους δουλειά δεν γίνεται. Μπορεί να ακούγεται πρόωρο και βιαστικό το συμπέρασμα. Στα επίσημα θα γίνει ταμείο και πρέπει να περιμένουμε. Ναι, αλλά πάλι τα ίδια θα λέμε και θα γκρινιάζουμε. Οποιο αγωνιστικό πλάνο και να υπάρχει το θέμα είναι να καταλάβουμε επιτέλους τις πραγματικές μας δυνατότητες. Όταν έρθει η πρώτη σοβαρή επιτυχία τότε το ξανασυζητάμε. Ως τότε όλοι είναι υπόλογοι και υποχρεωμένοι να βρουν τη λύση για να μην μοιάζει η ομάδα με ένα σύνολο δίχως πραγματικές και εφικτές φιλοδοξίες…

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News