Ιωάννης Παπαπέτρου: Αυθεντικός, επαγγελματίας και πάνω από όλα κύριος!
Ο αγαπημένος «Πάπι» του Παναθηναϊκού, αλλά και του ελληνικού μπάσκετ αποφάσισε να αποσυρθεί από το αγαπημένο του άθλημα και ο Μαρίνος Πρίντεζης γράφει για τα όσα κρατάει από τον πρώην αρχηγό της ομάδας μέσα από στιγμές.
Ομολογώ πως όταν διάβασα την απόφασή του να σταματήσει το μπάσκετ σε ηλικία 31 ετών, εξεπλάγην. Ναι υπήρχαν σκέψεις και μάλιστα την χρονιά της 7ης ευρωπαϊκής κούπας είχε περάσει από το μυαλό του να αποσυρθεί λόγω του προβλήματος στο γόνατο (τον Οκτώβρη του 2023 είχε υποβληθεί σε επέμβαση στο Κατάρ). Ευτυχώς για εκείνον και για τον Παναθηναϊκό, δεν το έπραξε τότε και δικαιώθηκε. Προσωπικά θεωρούσα πως είχε άλλα 3-4 ποιοτικά χρόνια, αλλά όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν ξέρει ο κόσμος όλος. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου «ζύγισε» καλά την απόφασή του, την συζήτησε με την οικογένειά του και ένιωσε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να αποχωριστεί το σορτσάκι και την φανέλα. Για να «σκοτώσει» τον παίκτη μέσα του. Μοιάζει σαν ψέμα, αλλά είναι η πραγματικότητα.
Λόγω του επαγγέλματος, έχω την χαρά και την τύχη να γνωρίσω αρκετούς αθλητές, αρκετές σπουδαίες προσωπικότητες. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ήταν (δεν μου ακούγεται καλά ο παρελθοντικός χρόνος ακόμα) από τους αθλητές που ξεχώριζαν στα δικά μου μάτια. Ενας αθλητής που είχε πάνω από όλα τη δουλειά, ένας κύριος με Κ κεφαλαίο, ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος που ήξερε και ξέρει τι θέλει από τη ζωή του. Ενας αθλητής με σπουδαία ανατροφή από την οικογένειά του και πάντα μαχητής και χαμογελαστός και με ωραίες απόψεις. Με ατάκες που τις πίστευε. Τις κατέθετε μέσα από τη καρδιά του και τη ψυχή του. Όπως έκανε και στο παρκέ.
Υπάρχουν μερικές στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ από την παρουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου στον Παναθηναϊκό. Την ημέρα που έγινε αρχηγός της ομάδας μετά την αποχώρηση του Νικ Καλάθη το 2020. «Νιώθω πάρα πολύ καλά ως νέος αρχηγός του Παναθηναϊκού. Είναι κάτι που το δουλεύω και το έχω ονειρευτεί από μικρός» είχε πει ο διεθνής φόργουορντ και ένιωθες ότι ήταν έτοιμος από καιρό και πάνω από όλα αληθινός και ατόφιος.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι στάθηκε στα δύσκολα της ομάδας. Εβγαινε μπροστά χωρίς να τον νοιάξει αν θα «τσαλακωθεί». Μπροστά την διετία των εσόδων – εξόδων. Ηταν εκεί για να υπερασπιστεί την ομάδα, τους συμπαίκτες του και να δώσει το κάτι παραπάνω. Σαν μια ασπίδα και χωρίς ποτέ να πουλήσει οπαδιλίκι ασχέτως αν ήταν Παναθηναϊκός από μικρό παιδί. Δεν είναι τυχαία και η ανάρτηση της Θύρας 13 προς το πρόσωπό του.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, ότι παρά το γεγονός πως είχε μείνει εκτός για τρεις μήνες λόγω της επέμβασης στο γόνατο, επέστρεψε την πιο κρίσιμη στιγμή και έγινε ο άνθρωπος-κλειδί στη σειρά με την Μακάμπι. Εκείνο το τρίποντο στο Βελιγράδι στο 4ο παιχνίδι και ενώ το σκορ ήταν 82-75 υπέρ της ομάδας του λαού ήταν το σημείο αναφοράς ώστε οι «πράσινοι» να ανατρέψουν την κατάσταση και να φέρουν τη σειρά στο 2-2.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους έξαλλους πανηγυρισμούς του το βράδυ της πρόκρισης στο φάιναλ φορ του Βερολίνου (στη νίκη επί της Μακάμπι). Όταν ο Ιωάννης Παπαπέτρου έγινε ένα με τον κόσμο και πανηγύρισε και τραγούδησε με την ψυχή του. Ηταν κάτι σαν εξιλέωση για εκείνον, μέχρι την επόμενη.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα κλάματα του όταν ο Παναθηναϊκός ανέβηκε στη κορυφή της Ευρώπης το βράδυ της 26ης Μαϊου του 2024 κόντρα στην Ρεάλ. Τα κλάματα της χαράς, της έντονης συναισθηματικής φόρτισης μετά τον θρίαμβο. Κάτι το οποίο είχε ονειρευτεί ως παιδί.
Είναι πολλές οι αναμνήσεις που έχω με κεντρικό πρόσωπο τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Ολες είχαν έναν κοινό παρονομαστή. Το πάθος, την αγάπη για το άθλημα, το «δέσιμο» με τον Παναθηναϊκό και πάνω από όλα τη δουλειά. Εύχομαι σύντομα να τον δούμε από ένα άλλο πόστο στο ΟΑΚΑ και είμαι βέβαιος πως θα πετύχει και εκεί. Ιωάννη σε ευχαριστούμε για όλα.