ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΙΔΗΣ: Η… τέλεια διοργάνωση για τις ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη!

Μετά τ’ αποτελέσματα της Πέμπτης, στους φιλελληνικούς κύκλους της Νιόν επικρατεί αναστάτωση και προβληματισμός: αφού, σου λέει, οι επίγονοι του Αριστοτέλη, του Αισχύλου και του Χατζηπαναγή αδυνατούν ν’ αντεπεξέλθουν ακόμη και στο Κόνφερενς Λιγκ, μήπως να φτιάξουμε και καμιά άλλη διοργάνωση ή, εν ανάγκη, να επανασυστήσουμε κάποια παλαιότερη, μπας και τους χωρέσουμε κι αυτούς τους δόλιους;

Μπορεί στη λαϊκή πρόσληψη την UEFA να την απαρτίζει ένα μείγμα σύγχρονων Σάιλοκ, αυθεντικών λαμογιών και ψυχρών ιδαλγών της ποδοσφαιρικής ευρω-πιάτσας, αλλά κατά βάθος υπάρχουν και καλά παιδιά στην κοινωνία μέσα. Έτσι, ένας γραφειοκράτης, μόλις μαθαίνει τα καθέκαστα της Πέμπτης, ρίχνει την ιδέα της αναβίωσης του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά χωρίς τους κυπελλούχους των προηγμένων ποδοσφαιρικά χωρών, οι οποίοι θα παίζουν, λέει, με αντιπάλους ανάλογου «κυβισμού». Βολικό μεν, ωστόσο η πρόταση απορρίπτεται. Διότι το απαράτ του ουεφικού οργανισμού συνειδητοποιεί πώς ο Άρης έχει 51 χρόνια να πάρει Κύπελλο. Κι όσο υπάρχουν Κουέστες [sic] και Μπουχαλάκηδες, που ξεδιάντροπα θα κρύβονται πίσω απ’ τα δοκάρια, θα  του πάρει άλλο μισό αιώνα.

Εν συνεχεία πέφτει στο τραπέζι το Βαλκανικό Κύπελλο. Νέα απόρριψη, όμως: τι θα γίνει αν της λάχει της ΑΕΚ πάλι η Βελέζ Μόσταρ κι έχουμε κανένα νέο έπος (στα βοσνιακά: η λεγόμενη Μοστάρ-δα);

Η επόμενη εναλλακτική είναι να γυρίσει η UEFA 60 χρόνια πίσω και να διοργανώσει ξανά το Κύπελλο Εκθέσεων, με τον Άρη να πληροί τις προϋποθέσεις λόγω ΔΕΘ και την ΑΕΚ να κερδίζει το «εισιτήριο» λόγω εκθεσιακού κέντρου Σπάτων. Ταμάμ. Μελλοντικά, βέβαια, ελλοχεύει ο κίνδυνος ν’ αναλάβει πρόεδρος της UEFA η… Κεραμέως, που δεν θα το έχει σε τίποτα να βάλει κι εκεί Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής! Οπότε, για να μπαίνεις στο Εκθέσεων, θα πρέπει να γράφεις καλά στην… Εκθεση. Εύκολο ακούγεται, αλλά δεν είναι.

Από τους 15 παίκτες που αγωνίστηκαν με τον Άρη στη ρεβάνς με την Αστανά, μόνο ένας ήταν Έλληνας, ο Μάνος. Αλλά, πες ότι έπαιζε κι ο Μήτρογλου, τι Έκθεση να γράψει ο ανελλήνιστος; Μια φορά τούς έβαλε ο δάσκαλος στο ελληνικό σχολείο στη Γερμανία εργασία τον Εθνικό Ύμνο, λέγοντάς του «εσύ, Κωστάκη, πάρε την πρώτη στροφή» κι αυτός ανέβηκε το παπάκι κι έστριψε δεξιά στην ταμπέλα που έλεγε «Neukirchen-Vluyn».

Αφού, λοιπόν, τρώει άκυρο και το «Εκθέσεων», ένας τύπος με ραφ κοστούμι και ταμπά σκαρπίνια ρίχνει την ιδέα ν’ αναβιώσει το Κύπελλο Ράπαν (ή Ιντερτότο, όπως μετονομάστηκε στην πορεία). Εντούτοις οι υπόλοιποι την υποδέχονται πολύ επιφυλακτικά. Θα δεχτεί η ΑΕΚ να παίξει σ’ έναν θεσμό όπως το Ιντερτότο, στο οποίο το 1993 είχε συμμετάσχει μέχρι και η Κόρινθος, γνωστή και ως «Μπάρτσα» (της Πελοποννήσου); Σκέφτονται και το άλλο: ο Γεράσιμος Μήτογλου δήλωσε, άμα τη υπογραφή στην «Ενωση», ότι «θέλω να κατακτήσω τίτλους», οπότε πώς θα κατακτήσει η ΑΕΚ το Ιντερτότο ή Ράπαν αν παίζουν κι άλλες ομάδες; Άσε που στο μέλλον μπορεί να πάει να παίξει σ’ αυτό και ο Παναθηναϊκός του πολυνίκη Αλαφούζου; Θα συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο από τελικό;

Ενώ λοιπόν, η συζήτηση οδηγείται σε αδιέξοδο και η απόγνωση έχει κυριεύσει το φιλελληνικό λόμπι της UEFA, χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο Πέτρος Μάνταλος, ο σταρ από την Κομοτηνή, ο αρχηγός που δεν κρύβεται στα δύσκολα. Τον βάζουν σε ανοικτή ακρόαση…

«Η Ευρώπη είναι πολύ μικρή για τη δική μου ΑΕΚ, δεν μας ενδιαφέρουν τα σεντόνια και τ’ άλλα τουρνουά της πλάκας που διοργανώνει. Ούτε το ranking. Όταν εμείς χτίζαμε ”Αγιασοφιές”, στο Μιλάνο, στη Βαρκελώνη, στη Μαδρίτη, στο Μάντσεστερ, στο Λίβερπουλ, στο Τορίνο και στο Μόναχο έτρωγαν βελανίδια!». Στην αίθουσα ξεσπούν σε χειροκροτήματα, ενώ την ατμόσφαιρα δονεί το σύνθημα «Ελλάς, Ροδόπη, Μάνταλος!».

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News