ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΙΔΗΣ: Δεν είναι ο προπονητής το θέμα, θα σ’ το πω και βάλ’ το τέρμα!

Εχουμε και λέμε: εμείς δεν έχουμε Μουρίκι. Ή μάλλον έχουμε κι εμείς, τον Βαγγέλη Μουρίκη, με τα 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, ωστόσο δεν ψάχνουμε καλό ηθοποιό για να υποδυθεί τον σέντερ φορ, αλλά αληθινό στράικερ. Ή μάλλον και αληθινό στράικερ, διότι το «εννιάρι» δεν είναι το μόνο που μας λείπει…

Κοσοβάρος μεν ο Βεντάτ Μουρίκι, ιθαγένεια δηλαδή που ποδοσφαιρικά δεν σου γεμίζει το μάτι, παίκτης της Λάτσιο δε. Αναπληρωματικός, έστω, πλην όμως του Τσίρο Ιμόμπιλε. Για να ξέρουμε για τι μιλάμε…

Η συζήτηση

Τον αντίλογο τον φαντάζομαι, τον βλέπω να ξετυλίγεται μπροστά μου…

-Μα, καλά, σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων δεν μπορούμε να βρούμε έναν φορ της προκοπής κι έχουμε ανάγκη ακόμη κι έναν κάποιον Μουρίκι;

-Εδώ, βρε κουτό, ο υπέρκομψος Μητσοτάκης σε 10 εκατομμύρια δεν βρήκε έναν δεξιό για υπουργό Πολιτικής Προστασίας και θα πολιτογραφήσει Έλληνα αυτόν τον Στυλιανίδη από την Κύπρο των 850 χιλιάδων νοματαίων, επιχώριο σέντερ φορ θα βρούμε;

-Θες να μου πεις πως ο Μουρίκι είναι ανώτερος του Παυλίδη, του Δουβίκα και του  Γιακουμάκη;

-Σηκώνει πολλή κουβέντα…

-Αμφιβάλλεις πως μ’ έναν άλλον προπονητή θα ήταν αλλιώς κι ότι αυτοί οι παίκτες θ’ απέδιδαν διαφορετικά;

-Θέλω να σου πω ότι και να φύγει ο Φαν Σιπ, το πολύ ο αντικαταστάτης να είναι ως όνομα όνομα λίγο πιο φρεσκαδούρα απ’ τον Γιώργη τον Βαζάκα. Μ’ αυτό το μπάτζετ, ποιον περιμένεις; Και ποιους παίκτες που δεν έχει καλέσει ο Φαν Σιπ θα καλέσει ο καινούργιος; Αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει…

Διά ταύτα

-Τι προτείνεις; Αλλά, στα σοβαρά…

-Προτείνω, για να μην τσακώνονται τα γραφεία κηδειών, να μοιράσουν τις δουλειές: το ένα ν’ αναλάβει την κηδεία του Μίκη και το άλλο να βρει, μετά το ματς με τη Σουηδία, μια καλή χορωδία να ψάλλει στην Εθνική «Μακαρία η οδός, η πορεύει σήμερον ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως».

-Έλα, ρε, δεν της αξίζει της Εθνικής.

-Γιατί δεν της αξίζει; Από τη στιγμή που δεν έχουμε εκπρόσωπο στο Τσάμπιονς Λιγκ, στο τοπ διασυλλογικό επίπεδο δηλαδή, γιατί πρέπει να έχουμε ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο; Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουάτσον…

-Ναι, αλλά κάποτε με Ρεχάγκελ και Σάντος πήραμε Euro και πήγαμε σε δύο Μουντιάλ…

-Ναι… Και κάποτε ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκις έγραφαν «Επιτάφιο» και «Χαμόγελο της Τζοκόντας» και οι τωρινοί γράφουν «Σ’ αγαπώ αυτό είν’ το θέμα, θα σ’ το πω και βάλ’ το τέρμα». Κοινώς, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής υπάρχουν περίοδοι ακμής και παρακμής.

-Δηλαδή να μείνει ο Φαν Σιπ;

-Δεν είναι ο προπονητής το θέμα, θα σ’ το πω και βάλ’ το τέρμα!

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News