Νίκος Σαρίδης: Ο Σάρι κι οι συμπατριώτες του

Με αφορμή όλη αυτή τη χλαπαταγή για τον Παναθηναϊκό και τον Μαουρίτσιο Σάρι, προσπαθώ να θυμηθώ έναν Ιταλό προπονητή που να ήρθε στην Ελλάδα και να πρόκοψε, τουλάχιστον τόσο ώστε να δικαιολογείται η ξαφνική γαλαντομία του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος -σύμφωνα με τα δημοσιεύματα- έστρωσε χαλί από ευρώ στα πόδια του Ναπολιτάνου.

Ο Αντρέα Στραματσόνι, επίσης επιλογή Αλαφούζου , απήλθε άτιτλος, αφήνοντας στους «πράσινους» διάφορα… αστέρια τύπου Γουακάσο, Εμποκού και Ιμπάρμπο. Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι παλαιότερα, έγραψε… Ιστορία μ’ εκείνο το «κε κάτσο» σε μία συνέντευξη Τύπου, ενώ στις αρχές του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ο Ιταλοαργεντινός Μπρούνο Πεζάολα έφυγε χωρίς να κερδίσει κάτι. Αλλά και στις άλλες ομάδες, κατά έναν μυστήριο τρόπο, οι Ιταλοί δεν κατάφεραν τίποτα.

Ο Μάσιμο Καρέρα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, σχετικά πρόσφατο μάλιστα. Ανέλαβε στα τέλη του 2019 να επαναφέρει την ΑΕΚ στον δρόμο των διακρίσεων, αλλά… τζίφος. Γνωστός απ’ τον καιρό που ήταν ποδοσφαιριστής κι ο Ρίνο Γκατούζο, αλλά στον ΟΦΗ, απ’ όπου πέρασε ως προπονητής περισσότερο τον θυμούνται για κάποιες… ακατάλληλες λέξεις σε συνέντευξη Τύπου, παρά για τα επιτεύγματά του, αν και πρέπει να ομολογήσουμε πως έκατσε στον πάγκο σε εποχή όπου η κρητική ΠΑΕ βρισκόταν στα πρόθυρα της διάλυσης, την οποία τελικά δεν απέφυγε.

Για να μην πούμε για τον Κλαούντιο Ρανιέρι, που έφυγε… νύχτα απ’ την εθνική ομάδα και πήγε στην Αγγλία, όπου έβγαλε πρωταθλήτρια τη Λέστερ. Θυμάμαι, επίσης, έναν Μάριο Μπερέτα που κόπιασε τα μέρη μας για λογαριασμό του ΠΑΟΚ, αλλά ήταν σαν μην δούλεψε ποτέ στον «Δικέφαλο», τον Βάλτερ Ζένγκα στο Αιγάλεω και κάτι άσημους σαν τον Τζιανλούκα Φέστα και τον Τζιουζέπε Σανίνο, που εργάστηκαν σε Λάρισα, Απόλλωνα και Λαμία ο μεν, σε Λεβαδειακό ο δε, εγγράφοντας αμφότεροι υποβιβασμούς στα πεπραγμένα τους. Να μην ξεχάσω και τον μπαμπά του Μάρκο Ματεράτσι, τον Τζιουζέπε, τον οποίο είχε φέρει στον Ολυμπιακό Βόλου ο Αχιλλέας Μπέος το 2008 για εννέα παιχνίδια.

Με 8 βαθμούς που συγκέντρωσε ο γίγαντας και πολύ έμεινε… Αλλά κι ο μεγάλος Ολυμπιακός, του Πειραιά, δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό του Ιταλού προπονητή: Αλμπέρτο Μπιγκόν. Επί προεδρίας Σωκράτη Κόκκαλη και με παλμαρέ που έγραφε σκουντέτο με τη Νάπολι του Μαραντόνα. Πέρα από βιογραφικό, μάλιστα, διέθετε και μεγάλη γκάμα από καμπαρντίνες, αλλά φαίνεται πως ούτε αυτό τον κατέστησε προπονητή κύρους στα μάτια των «ερυθρολεύκων».

Δεν έχω πειστική εξήγηση για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό με τους Ιταλούς, αλλά στατιστικά τα ποσοστά επιτυχίας τους στην Ελλάδα είναι οικτρά. Είναι κάτι που όφειλα να το εισφέρω στην (όποια) συζήτηση περί τον Σάρι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News