Αντώνης Συκάρης: Πώς γίνεται κανείς ορειβάτης και γιατί…

Πριν από κάποιες δεκαετίες, ο Αμερικανός Μάρβιν Ζούκερμαν, καθηγητής Ψυχολογίας στο Ντελαγουέρ, είχε φτιάξει την Κλίμακα Αναζήτησης Αίσθησης (Sensation Seeking Scale). Τους ορειβάτες τούς είχε κατατάξει σε αυτούς που αναζητούν διέγερση συναισθημάτων, πιο απλά συγκίνηση και περιπέτεια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αντώνης Συκάρης: Νεκρός στα Ιμαλάια ο κορυφαίος Έλληνας ορειβάτης

Ο διαφορετικός κόσμος της ορειβασίας

Εξυπακούεται πως η επιστήμη, τόσο στην εποχή του Ζούκερμαν όσο και στην πιο σύγχρονη μορφή της, μπορεί να προσεγγίσει εναργέστερα την προσωπικότητα των συγκεκριμένων ανθρώπων, αλλά πάντως όποιος αποφασίζει ν’ αναρριχηθεί στις κορυφές των Ιμαλαΐων επιλέγει κάτι ριψοκίνδυνο. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Βέβαιο, επίσης, είναι ότι με την ορειβασία ασχολούνται οι ορειβάτες και κανένας άλλος. Πρόκειται για ένα σπορ που ή το κάνεις και το γνωρίζεις εκ των ένδον ή δεν ξέρεις πού πάν’ τα τέσσερα. Δεν υπάρχει μεσοβέζικη σχέση. Δεν είναι, για παράδειγμα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, Φόρμουλα 1, ώστε να έχεις τη δυνατότητα να το παρακολουθήσεις ως θεατής είτε από κοντά είτε από τηλεοράσεως και κατ’ επέκταση να εκφέρεις άποψη.

Ό,τι (νομίζουμε πως) ξέρουμε για την ορειβασία, είναι από το σινεμά. Η κινηματογραφική βιομηχανία έχει μεταφέρει στο εκράν κάμποσες ιστορίες, άλλοτε αληθοφανεί – βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα κι άλλοτε σκέτη μυθοπλασία, άλλοτε με την ορειβασία να είναι η αφορμή για να πάει παραπέρα το σενάριο, όπως στα «Επτά Χρόνια στο Θιβέτ» με τον Μπραντ Πιτ κι άλλοτε με το Εβερεστ, τις Ανδεις κ.λπ. ν’ αποτελούν τον πυρήνα της πλοκής. Συνήθως, πάντα υπάρχει ένας ήρωας που στο τέλος τα καταφέρνει, αλλά αφού προηγουμένως οι σύντροφοί του έχουν αφήσει τα κόκκαλά τους σε κάποια χιονισμένη πλαγιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αντώνης Συκάρης: Τι έγραφε πριν από λίγες ώρες από τα 8.167 μέτρα – «Ιριδά μου, ο… πα είναι στην κορυφή»

Αντώνης Συκάρης, ένα πρόσωπο… πέρα από τον δικό μας κόσμο! 

Τι σημασία έχουν όλα αυτά; Είναι η προσπάθεια του αδαούς (περί την ορειβασία) να κατανοήσει κάπως τον Αντώνη Συκάρη, τον κορυφαίο Ελληνα στο συγκεκριμένο σπορ, που υπέκυψε σε υψόμετρο περίπου 7.400 μέτρων, κατεβαίνοντας από ένα βουνό ονόματι Νταουλαγκίρι. Εννοείται πως η απώλεια της ανθρώπινης ζωής είναι σπαρακτική, ασχέτως αν ο άλλος πεθαίνει στο κρεβάτι του ή αφήνει την τελευταία του πνοή στον επιβλητικότερο ορεινό όγκο του πλανήτη.

Όμως, εδώ δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη απώλεια ενός δημόσιου προσώπου. Είναι μία περίπτωση πέρα και έξω από τον δικό μας «κόσμο». Αγκομαχά ο νους να το συλλάβει όλο αυτό από την αρχή ως το τέλος του: πώς ξεκινά κάποιος να γίνει ορειβάτης, πώς φτάνει να κυνηγά τόσο υψηλούς (κατά κυριολεξία) στόχους, πώς αψηφά τους κινδύνους που είναι σύμφυτοι με την ορειβασία.

Ο Συκάρης έφτασε στην κορυφή (συγκινητικό το μήνυμα που είχε στείλει την Κυριακή από εκεί στην εγγονή του), αλλά δυστυχώς, στο κατώφλι της Μεγάλης Εβδομάδας, αποδείχτηκε ότι Γολγοθάς για τον ορειβάτη που θέλησε να φτάσει «στον θεό» (με τη slang σημασία κι όχι με την έννοια της θέωσης) ήταν η κατάβαση…

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News