Ολυμπιακός: Ο… μυρωδιάς Μαρτίνς και τα αυτονόητα της Ευρώπης

Όσα χρόνια κι αν γυρίσω πίσω τη μνήμη μου, ομολογώ ότι δεν θυμάμαι στα χρονικά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου προπονητή με την αποτελεσματικότητα του Πέδρο Μαρτίνς να τρώει το κράξιμο που εισπράττει ο Πορτογάλος τους τελευταίους μήνες από μερίδα (θέλω να πιστεύω μικρή) υποστηρικτών της δικής του ομάδας. Ποτέ και πουθενά!

Για πολλοστή φορά τα όρια ανάμεσα στην εύλογη και θεμιτή κριτική και την… ισοπέδωση των πάντων ξεπεράστηκαν με αφορμή την κάκιστη (όπως υπογράμμισε και ο υπογράφων το βράδυ της Τετάρτης) εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Χάιφα.

Άλλο να επισημαίνεις τα λάθη του προπονητή του Ολυμπιακού, άλλο να τον ισοπεδώνεις

Είναι άλλο να επισημαίνεις λάθη που επηρεάζουν την αγωνιστική εικόνα των πρωταθλητών και να επιχειρείς να λύσεις απορίες που στα δικά σου μάτια πάνε κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική (π.χ. γιατί επιμένει ο Μαρτίνς τόσο πολύ στον Αγκιμπού θυσιάζοντας τον Μαντί Καμαρά) και άλλο να αποκαλείς τον πιο πετυχημένο (βάσει αποτελεσμάτων) προπονητή στην ιστορία του συλλόγου «μυρωδιά», «ταβερνιάρη» ή «άχρηστο». Η απόσταση είναι χαοτική!

Επίσης είναι εντελώς διαφορετικό να απαιτείς (ή να διεκδικείς) ως οπαδός βελτίωση της εικόνας της ομάδας σου και άλλο να ζητάς στο πιάτο… το κεφάλι ενός προπονητή που έχει αποδείξει ότι μπορεί να χτίσει ομάδες που είναι σε θέση να συνδυάζουν το θέαμα με την ουσία.

Εδώ και μήνες ζούμε με την περίπτωση Μαρτίνς έναν άκρατο παραλογισμό, που στηρίζεται σε… αυτονόητα δόγματα, που μόνο αυτονόητα δεν είναι! Και ευτυχώς, υπάρχουν οι εγχώριοι ανταγωνιστές του Ολυμπιακού να το θυμίζουν σε όλους ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

To αήττητο του… άχρηστου Μαρτίνς και οι καλοκαιρινοί διασυρμοί των ελληνικών ομάδων

Ας πάρουμε για παράδειγμα τα τωρινά απαξιωτικά σχόλια εις βάρος του Πορτογάλου τεχνικού, του προπονητή με τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» παραμένουν εδώ και τέσσερα χρόνια αήττητοι σε προκριματικές φάσεις και μετρούν μόλις έναν αποκλεισμό σε δέκα ζευγαρώματα όχι με αντιπάλους «της πλάκας» (όπως τις αποκαλούμε στην Ελλάδα) τύπου Έστερσουντ, Βελέζ και Λέφσκι Σόφιας, αλλά με ισχυρά συγκροτήματα όπως η Κράσνονταρ, η Βικτόρια Πλζεν, η Μπέρνλι, η Λουντογκόρετς, ομάδες δηλαδή που είτε συμμετέχουν στις κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης, είτε εμφανίζουν παρουσία στους ομίλους του Champions League.

Κάποιοι θεωρούν αυτονόητη τη συγκεκριμένη επίδοση του Πέδρο Μαρτίνς. Όπως θεωρούν αυτονόητα τα τρία διαδοχικά πρωταθλήματα με μέσο όρο διαφοράς από τον δεύτερο τους… 21 βαθμούς!

Το τι είναι αυτονόητο και τι όχι, ιδιαίτερα για τις ομάδες που συμμετέχουν σε ευρωπαϊκά προκριματικά εν μέσω καλοκαιρινής προετοιμασίας, μπορούν να σας το εξηγήσουν καλύτερα ο Ραζβάν Λουτσέσκου (που πρέπει να φτύσει αίμα για να ανατρέψει το 2-0 από τη Λέφσκι Σόφιας που βρίσκεται στο νούμερο 294 της κατάταξης της ΟΥΕΦΑ), ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς (που πριν από ένα χρόνο είδε τη δική του υπό κατασκευή ΑΕΚ να διασύρεται από τη Βελέζ που ολοκλήρωσε την περσινή σεζόν στη θέση… 370 της βαθμολογίας της ΟΥΕΦΑ) και όλους τους προπονητές των υπόλοιπων «μεγάλων» του ελληνικού ποδοσφαίρου που κάθε καλοκαίρι μας επιφυλάσσουν τουλάχιστον από ένα ευρωπαϊκό στραπάτσο ολκής, όλη αυτή την πενταετία που ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς πορεύεται με ένα ιδιαίτερα απαιτητικό αήττητο σερί στους προκριματικούς.

Στο ποδόσφαιρο, λοιπόν, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο. Στους καλοκαιρινούς προκριματικούς καμιά ομάδα δεν ξεκινά την προσπάθειά της θεωρώντας αυτονόητη την παρουσία της στους ομίλους της διοργάνωσης που συμμετέχει. 

Και, πιστέψτε με, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο για τον Ολυμπιακό να διατηρεί τέτοια ποσοστά ευστοχίας στα καλοκαιρινά προκριματικά, αν στον πάγκο του καθόταν ένας… μυρωδιάς προπονητής. Είπαμε, άλλο η κριτική, άλλο η απαξίωση!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός Champions League: Γιατί ο Ελ Αραμπί είναι πιο πιθανός για 11άδα στη ρεβάνς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός Champions League: Γιατί πρέπει να είναι αισιόδοξος στη ρεβάνς του Καραϊσκάκη

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News