Ολυμπιακός: Το αντίο στον Πέδρο και το θαύμα του Ρέντη

Θα είναι ολίγον… ασυνήθιστο να κοιτάς τον πάγκο του Ολυμπιακού και να μην βλέπεις πλέον τη φιγούρα του να πηγαίνει πάνω-κάτω και να καθοδηγεί τους παίκτες. 4,5 χρόνια ήταν αυτά! Απίστευτη επίδοση για προπονητή των «ερυθρόλευκων» και όχι μόνο για ιστορικούς λόγους…

Λίγες ώρες, λοιπόν, πριν την αλλαγή σελίδας των πρωταθλητών και τη μετάβαση στην εποχή του Κάρλος Κορμπεράν, οφείλω να γράψω ορισμένες αποχαιρετιστήριες γραμμές για έναν προπονητή, η διαδρομή του οποίου στο ελληνικό ποδόσφαιρο αποτελεί ένα ξεχωριστό παράσημο για ολόκληρο τον «ερυθρόλευκο» οργανισμό.

«Πού πάμε με τον προπονητή της Μποαβίστα;»

Να γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω; 9 Απριλίου 2018, βράδυ Δευτέρας λίγο μετά τις εννιά. «Η ΠΑΕ Ολυμπιακός ανακοινώνει την επίτευξη συμφωνίας με τον Πορτογάλο τεχνικό Πέδρο Μαρτίνς. Ο κύριος Μαρτίνς θα αναλάβει την θέση του πρώτου προπονητή μετά το τέλος της τρέχουσας σεζόν, οπότε και θα ανακοινωθεί το πλήρες επιτελείο του. Πλέον, στα 47 του χρόνια, αναλαμβάνει τα ηνία της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας, του Ολυμπιακού».

Θυμάμαι σαν να ήταν σήμερα το μούδιασμα που είχε προκαλέσει η πρόσληψη ενός προπονητή που δεν είχε εργαστεί ποτέ στην καριέρα του σε κλαμπ πρωταθλητισμού (καλή ώρα σαν τον Κορμπεράν). Τι μούδιασμα δηλαδή;

Άλλος τα «έχωνε» στον Μαρινάκη ότι παρατά την ομάδα, άλλος έγραφε για λευκή πετσέτα, άλλος προέβλεπε ότι ο Ολυμπιακός δεν θα έβλεπε ξανά πρωτάθλημα -έχοντας χάσει τον έλεγχο της ΕΠΟ- κι ότι ξημέρωναν τα χρόνια της δυναστείας του Ιβάν Σαββίδη και του Δημήτρη Μελισσανίδη…

Μικρή σημασία έχει να αναφέρουμε πόσο… μέσα έπεσε εκείνη η αλησμόνητη υποδοχή στον πρώην τεχνικό της Μαρίτιμο, της Ρίο Άβε και της Γκιμαράες. Η ίδια η ιστορία τον κατέταξε στη λίστα των κορυφαίων προπονητών της βίβλου του Ολυμπιακού και κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει μια θέση που κέρδισε με ταπεινότητα και πολλή σκληρή δουλειά.

Τα ρεκόρ και η εξέλιξη του Μαρτίνς δεν ήρθαν τυχαία…

Το ζητούμενο είναι πώς κατάφερε ο άσημος και υπό αμφισβήτηση, με το καλημέρα, Πέδρο Μαρτίνς να μπει στο κάδρο της συζήτησης για τον κορυφαίο προπονητή στην ιστορία του κλαμπ, δίπλα σε ιερά τέρατα του «ερυθρόλευκου» πάγκο και να αποχωρήσει από τον Πειραιά έχοντας:

Α) Ισοπεδώσει όποιο ιστορικό ρεκόρ μπορούσε να καταρρίψει με τις νίκες και τους τίτλους που κατέκτησε.
Β) Εξελιχθεί ο ίδιος ως προπονητής και ανεβάζοντας την ατομική του αξία στο διεθνές ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο.

Νομίζω ότι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι αυτή που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για ένα σύλλογο, πέρα από νίκες, ήττες, θριάμβους, απογοητεύσεις, επιτυχίες ή αποτυχίες.

Πως κατάφερε ένας άσημος προπονητής να μπει στο κάδρο των κορυφαίων τεχνικών της ιστορίας τουν Ολυμπιακού;

Ο Μαρτίνς εντάχθηκε σε μια ομάδα που δείχνει διαρκώς να εξελίσσεται όχι μόνο σε υλικοτεχνική υποδομή και διοικητική οργάνωση, αλλά και σε ότι αφορά τη νοοτροπία της. Στην πρώτη άτιτλη σεζόν του, ο Πορτογάλος άσσος στηρίχτηκε και από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και από τον κόσμο του Ολυμπιακού, όσο κανείς άλλος προπονητής στο παρελθόν. Εδώ υπήρχαν τεχνικοί που έφευγαν… τιτλούχοι επειδή δεν συνδύαζαν την ουσία με το επιθετικό ποδόσφαιρο για το οποίο διψούν παραδοσιακά άπαντες στον Πειραιά.

Ο Μαρτίνς (όπως και κάθε προπονητής του Ολυμπιακού) είχε το προνόμιο να εργάζεται καθημερινά σε ένα υπερσύχρονο προπονητικό κέντρο που του επέτρεπε να εφαρμόζει και να εξελίσσει στον υψηλότερο δυνατό βαθμό τις ιδέες και τη φιλοσοφία του.

Αυτές οι συνθήκες εργασίας στις εγκαταστάσεις του Ρέντη, θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά, αποτελούν τη μεγαλύτερη κληρονομιά της εποχής Μαρινάκη στο σύλλογο. Λίγοι το αντιλαμβάνονται, ακόμη λιγότεροι το εκτιμούν.

Ο δουλευταράς Μαρτίνς και η τεχνογνωσία του Ολυμπιακού

Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός βοήθησε στο μέγιστο βαθμό τον Πέδρο Μαρτίνς να εξελιχθεί και ο δουλευταράς Πορτογάλος ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη χαρίζοντας, μαζί με τους παίκτες του, ιστορικές βραδιές στους «ερυθρόλευκους» φιλάθλους, ακόμη και σε όσους ζητούσαν επιτακτικά το… κεφάλι του τους τελευταίους μήνες.

Η όλη προπονητική εξέλιξη του Ίβηρα στον πάγκο των πρωταθλητών, συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα που έχουν υπάρξει (σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού) στην ιστορία του Ολυμπιακού. Και πιστοποιούν ότι ο «ερυθρόλευκος» οργανισμός διαθέτει την τεχνογνωσία που μπορεί να εγγυηθεί τη συνέχεια του κλαμπ ανεξαρτήτως θετικών ή αρνητικών αποτελεσμάτων στο χορτάρι.

Γιατί για κάθε σύλλογο στον πλανήτη θα υπάρξουν καλές και κακές χρονιές. Θα υπάρξουν στιγμές απογοήτευσης και στιγμές… απογείωσης. Η συνέχεια και η σταθερότητα, όμως, είναι δυσεύρετα και πολύτιμα. Και στον αθλητισμό και στη ζωή!

Πέδρο, καλή επιτυχία, όπου κι αν σε οδηγήσει το μονοπάτι σου στη συνέχεια της διαδρομής…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News