Ολυμπιακός: Τον βολεύει να πάει στο Conference League; Σοβαροί να είμαστε…

Με τον Ολυμπιακό, χωρίς ίχνος υπερβολής, να… μη βλέπεται τους τελευταίους μήνες και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών του υποχρεώσουν, έχει «ανάψει» μια συζήτηση – κυρίως στα social media – για το κατά πόσο οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να αντιμετωπίσουν με ρεαλισμό τη φετινή τους ευρωπαϊκή διαδρομή και να επιλέξουν να αγωνιστούν στο πιο βατό Conference League.

Θέλετε, σοβαρά, να ανοίξουμε τη συγκεκριμένη συζήτηση; Μα αν το κάνουμε θα συνιστά… αθλητικό ποινικό αδίκημα, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά για οποιονδήποτε σύλλογο στον κόσμο!

Αντιλαμβάνομαι, πλήρως, ότι η εικόνα των πρωταθλητών Ελλάδος «τρομάζει». Απόλυτα δικαιολογημένα, λοιπόν, μπορεί ένας φίλαθλος να σκεφτεί φωναχτά ή από μέσα του «που να πάμε ρε με αυτά τα χάλια στο Europa League; Θα πετύχουμε καμιά ομάδα τύπου Άιντραχτ πάλι και θα μας βάλει πέντε μέσα στο Καραϊσκάκη. Άσε, καλύτερα στο Conference»…

Έκπτωση των φιλοδοξιών σου σημαίνει… δρόμος αυτοκαταστροφής

Προσέξτε, όμως. Τέτοιου είδους σκέψεις, τέτοιου είδους διλήμματα μπορούν να υπάρχουν μόνο στο μυαλό ενός οπαδού. Απαγορεύεται ρητά να υπάρχουν στο μυαλό οποιουδήποτε αθλητή, προπονητή, ιδιοκτήτη ή στελέχους σε οποιαδήποτε ομάδα, οποιουδήποτε σπορ σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Ομάδα που καταφεύγει σε εκπτώσεις των στόχων και των φιλοδοξιών της ως αντίβαρο στα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει είναι καταδικασμένη να ακολουθήσει το δρόμο της αυτοκαταστροφής.

Αν ο Ολυμπιακός μπει στο… τρυπάκι τέτοιου είδους σκέψεων, απλά θα ναρκοθετήσει ό,τι χτίζει με κόπο όλη την προηγούμενη δεκαετία, δημιουργώντας σταδιακά ένα προφίλ πρωτόγνωρης αγωνιστικής συνέπειας και αξιοπιστίας στα Κύπελλα Ευρώπης.

Δεν είναι υποτιμητική η συμμετοχή στο Conference League, κάθε άλλο…

Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν είναι υποτιμητικό να βρεθούν οι πρωταθλητές Ελλάδος στο Conference League. Κάθε άλλο! Είναι δεδομένο ότι η συγκεκριμένη διοργάνωση αποτελεί το πιο βατό μονοπάτι για να γράψει ξανά ιστορία στα Κύπελλα Ευρώπης οποιαδήποτε ελληνική ομάδα. Εδώ ο προβληματικός περσινός ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου έφτασε μέχρι τα προημιτελικά.

Ομάδα που καταφεύγει σε εκπτώσεις των στόχων και των φιλοδοξιών της ως αντίβαρο στα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει είναι καταδικασμένη να ακολουθήσει το δρόμο της αυτοκαταστροφής.

Σε περίπτωση, λοιπόν, που οι «ερυθρόλευκοι» δεν τα καταφέρουν είτε απόψε στην Μπρατισλάβα, είτε στα play offs με τον Απόλλωνα Λεμεσού, οφείλουν να κυνηγήσουν λυσσασμένα την ευρωπαϊκή υπέρβαση, ακόμη κι αν βρεθούν στην τρίτη διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ.

Το θέμα είναι ότι… απαγορεύεται να βρεθούν εκεί βάσει εσκεμμένης επιλογής, βάσει οργανωμένου σχεδίου, βάσει παραδοχής συγκεκριμένων αδυναμιών τους. Όχι, αυτό δεν λέγεται ούτε ρεαλισμός, ούτε κυνισμός. Λέγεται υποτίμηση της ιστορίας και προσβολή στο μέγεθος του ίδιου του συλλόγου.

Υποχρεωμένος να παλέψει για την παρουσία του στους ομίλους του Europa League

Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να διεκδικήσει με όλες του τις δυνάμεις την παρουσία του στους ομίλους του Europa League. Και μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου (που εκκινεί η διαδικασία των γκρουπ) οφείλει να παρουσιάσει ένα ανανεωμένο, αναγεννημένο αγωνιστικό πρόσωπο που θα έχει ενισχυθεί με ποιοτικές μεταγραφές και θα έχει αποκτήσει στο χορτάρι αέρα ανανέωσης στα χέρια του Κάρλος Κορμπεράν.

Αν δεν τα καταφέρει, η μετακόμισή του στο Conference League δεν θα συνιστά ούτε καν οικονομική καταστροφή. Δεν θα υπάρξει δηλαδή χαώδης διαφοροποίηση των εσόδων που θα αποκομίσει ο πρωταθλητής Ελλάδος αγωνιζόμενος είτε στο Europa, είτε στο Conference.

Aν είναι να βρεθεί, λοιπόν, ο Ολυμπιακός στο UEFA Conference League, αυτό θα πρέπει να συμβεί για καθαρά αγωνιστικούς λόγους. Γιατί η Σλόβαν ήταν καλύτερη και τον απέκλεισε. Γιατί ο Απόλλων Λεμεσού εκμεταλλεύτηκε τα προβλήματα του. Γιατί κατάφερε να φτάσει στους ομίλους του Europa League, αλλά τερμάτισε τρίτος στο γκρουπ του.

Οποιαδήποτε άλλη σκέψη, απλά… απαγορεύεται!

ΥΓ: Ξέρετε, καμιά φορά όταν δεν τα παρατάς στα δύσκολα, όταν δεν συμβιβάζεσαι με ημίμετρα, όταν τιμάς την ιστορία του συλλόγου σου σε στιγμές δοκιμασίας, η ίδια η ιστορία σπεύδει να σε επιβραβεύσει. Θυμηθείτε απλά τη Λίβερπουλ του 2005, τη Λίβερπουλ στη δίνη των «πέτρινων» χρόνων της. Με τον Ντούντεκ τερματοφύλακα και με ένα ρόστερ στο οποίο υπήρχαν παίκτες της σειράς, όπως ο Φίναν, ο Ντιαό, ο Μέλος, ο ΛεΤαλέκ, ο Πονγκόλ, ο Γουόρνοκ.

Αυτή η ομάδα ποτέ δεν συμβιβάστηκε με ημίμετρα. Εκείνη η ομάδα βρέθηκε μια ανάσα από τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό και προκρίθηκε με την «οβίδα» του Τζέραρντ στο παρά πέντε.

Λέτε τη στιγμή που ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με τον Ριβάλντο μέσα στο «Άνφιλντ» να σκέφτηκαν εκεί στο έτερο «κόκκινο» λιμάνικαι «ρε σεις που να μπλέξουμε τώρα με τα χάλια μας με Γιουβέντους, Τσέλσι και Μίλαν; Άσε τους Έλληνες να περάσουν κι εμείς ας πάμε στο Europa League για σιγουριά»…

Δεν το έκαναν φυσικά ποτέ, έφτασαν σε μια ανατροπή που θα μνημονεύεται ως «παράδειγμα καρδιάς και ψυχής» στα βάθη των αιώνων στο Μερσεϊσάιντ και λίγους μήνες αργότερα έζησαν ένα ανεπανάληπτο, ονειρεμένο παραμύθι στην Κωνσταντινούπολη, στον μυθικό τελικό με τη Μίλαν.

Γιατί ιστορία γράφεις όταν δεν συμβιβάζεσαι, όταν δεν μιζεριάζεις, όταν δεν κάνεις εκπτώσεις στα όνειρά σου, παρά μόνο όταν τα διεκδικείς και τα κυνηγάς!

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News