ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Καταλαβαίνετε τώρα τι έχει πετύχει ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία;
Ο Αλέξανδρος Σόμογλου εξηγεί γιατί η ευρωπαϊκή συνέπεια και αξιοπιστία αποτελεί παράσημο για τον Ολυμπιακό της «εποχής Μαρινάκη»
Χαζεύω το ημερολόγιο να γράφει 30 Ιουλίου και συμπτωματικά είναι τα γενέθλια του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη. Χρησιμοποιώ τη λέξη «συμπτωματικά» γιατί βλέποντας το βράδυ της Πέμπτης τη μεν ΑΕΚ να βιώνει ένα ιστορικό στραπάτσο απέναντι στη Βελέζ και τον Άρη να αποκλείεται… παίζοντας ουσιαστικά μόνος του στα δύο παιχνίδια με την Αστάνα, ο «Ολυμπιακός της εποχής Μαρινάκη» ήταν η ομάδα που μου ήρθε στο μυαλό!
Να το θέσω καλύτερα: Αναρωτήθηκα αν οι αλλεπάλληλες βραδιές ποδοσφαιρικής τραγωδίας των υπόλοιπων ελληνικών συλλόγων στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ, βοηθούν τους φίλους του Ολυμπιακού να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς έχει πετύχει η δική τους ομάδα από τη αγωνιστική περίοδο 2011-12, την πρώτη ευρωπαϊκή σεζόν του Ολυμπιακού υπό τη νέα του ηγεσία (γιατί ο Βαγγέλης Μαρινάκης και οι συνεργάτες του δεν είχαν μάθει καλά-καλά τα κατατόπια στα γραφεία της Πλατείας Αλεξάνδρας όταν η ομάδα του Λίνεν γνώριζε αποκλεισμό – σοκ από τη Μακάμπι το καλοκαίρι του 2010). Πάμε να τα βάλουμε λίγο κάτω…
Στην πρώτη δεκαετία του Βαγγέλη Μαρινάκη στον προεδρικό θώκο, ο Ολυμπιακός μετρά:
1) Δέκα συνεχόμενες παρουσίες (έντεκα με αυτή που εξασφαλίστηκε ήδη με την πρόκριση επί της Νέφτσι) σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Σε απλά ελληνικά; Δεν έχει μείνει ούτε μια σεζόν εκτός ομίλων και όχι πάντα με εγγυημένη θέση, όπως συνέβαινε τα καλά χρόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι μισές παρουσίες (5) έχουν εξασφαλιστεί μέσα από διαδικασία προκριματικών.
2) Σ’ αυτές τις δέκα παρουσίες, οι «ερυθρόλευκοι» αποκλείστηκαν μόλις μια φορά από τα νοκ άουτ του Φεβρουαρίου. Από τη σεζόν 2011-12, δηλαδή, παίζουν διαρκώς στην Ευρώπη με… κοντομάνικα, που λέγαμε μια φορά κι έναν καιρό!
3) Επίσης καθ΄ όλη τη διάρκεια αυτής της ευρωπαϊκής διαδρομής ο Ολυμπιακός έχει δώσει το παρόν στους «16», είτε του Champions, είτε του Europa League, πέντε φορές (2011-12, 2013-14, 2016-17, 2019-20, 2020-21)!
Σε μισό αιώνα παρουσίας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (από το 1959 έως το 2010) ο Ολυμπιακός είχε φτάσει στους «16» όσες φορές το έχει πετύχει μέσα στην τρέχουσα δεκαετία! Αλλά για κάποιους οι σημερινές επιδόσεις των «ερυθρόλευκων» στην Ευρώπη είναι… αυτονόητες!
Αν υπάρχει έστω και ένας φίλος του Ολυμπιακού που δεν κατανοεί το μέγεθος του συγκεκριμένου επιτεύγματος, αν υπάρχει έστω και ένας υγιώς σκεπτόμενος φίλος της ομάδας του μεγάλου λιμανιού, που δεν συνειδητοποιεί πόσο σημαντικό είναι για έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό να εμφανίζει τέτοια αξιοπιστία και τέτοια συνέπεια στα ευρωπαϊκά του ταξίδια, ενδεχομένως να υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να τον πείσω. Να παραθέσουμε τα στοιχεία του Ολυμπιακού της Ευρώπης πριν από τη σεζόν 2011-12. Σημειώστε, λοιπόν, ειδικά οι νεότεροι, που ενδεχομένως να μην τα ξέρετε κιόλας…
Γνωρίζετε πόσες φορές είχε καταφέρει ο Ολυμπιακός να δώσει το παρόν σε φάση των «16» διοργάνωσης της ΟΥΕΦΑ, σε μισό αιώνα ευρωπαϊκών συμμετοχών που είχαν μεσολαβήσει από την παρθενική μονομαχία με τη Μίλαν το 1959 έως τον αποκλεισμό από τη Μακάμπι το 2010; Πέντε! (1989-90, 1992-93, 1998-99, 2004-05, 2007-08).
Όπως ακριβώς το διαβάζετε. Σε μισό αιώνα παρουσίας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ο Ολυμπιακός είχε φτάσει στους «16» όσες φορές το έχει πετύχει μέσα στην τρέχουσα δεκαετία!
Καταλαβαίνω ότι αυτή η περιβόητη «ευρωπαϊκή υπέρβαση», η απόλυτα φυσιολογική επιθυμία κάθε φίλου του Ολυμπιακού να δει την ομάδα του σε έναν προημιτελικό, ημιτελικό ή ακόμη και τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης (αν μιλάμε για το Europa ή το Conference League) τείνει να γίνει… καημός για τους απανταχού «ερυθρόλευκους» οπαδούς.
Ωστόσο το γεγονός της μη έλευσής της, δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο την αξία του πρωτόγνωρου παράσημου ευρωπαϊκής συνέπειας και αξιοπιστίας που επιδεικνύουν οι πρωταθλητές Ελλάδος, εδώ και μια δεκαετία. Και, μάλιστα, όχι σε μια δεκαετία… παχέων αγελάδων (και σε οικονομικό και σε αγωνιστικό επίπεδο) σαν αυτές που είχαν προηγηθεί (με τα εκατομμύρια να… ρέουν στη χώρα και τις ομάδες μας να έχουν εξασφαλισμένες θέσεις στους ομίλους).
Αναφερόμαστε σε επιδόσεις που λαμβάνουν χώρα εν μέσω μιας πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα, και φυσικά σε μια περίοδο που το σύνολο των ελληνικών ομάδων γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις ομάδων όπως η Βελέζ, η Γκαμπάλα, η Έστερσουντς, η Αστάνα, η Κόλος Κοβαλίβκα, η Ζόρια, η Καραμπάχ, η Βίντι, ή η Μπάτε Μπορίσοφ.
Ως εκπρόσωπος μιας γενιάς που χρειάστηκε να περιμένει πολλά χρόνια για να δει τον Ολυμπιακό να περνά έστω τον δεύτερο γύρο μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης (κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία του το 1989-90!) σας διαβεβαιώνω ότι, για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού DNA των «ερυθρόλευκων», στον Πειραιά συντελείται τα τελευταία δέκα χρόνια μια μικρή… κοσμογονία. Το επαναλαμβάνω, για να μην παρεξηγηθώ…
Δεν συγκρίνω τις ιστορικές επιδόσεις του Ολυμπιακού στην Ευρώπη με οποιασδήποτε άλλης ελληνικής ομάδας. Συγκρίνω αποκλειστικά τις επιδόσεις της πειραϊκής ομάδας πριν τη σεζόν 2011-12 με αυτές που ζουν οι φίλοι του την τελευταία δεκαετία.
Και όχι, αυτές οι επιδόσεις ούτε αυτονόητες είναι (όπως τις θεωρούν πολλοί), ούτε απλές, ούτε εύκολες. Ουδέποτε η Ευρώπη δεν υπήρξε σταυρόλεξο για… εύκολους λύτες στον Πειραιά. Διαχρονικά, μάλιστα, υπήρξε το ρητορικό αποκούμπι όσων ήθελαν να μειώσουν (ανεξαρτήτως εποχής) τις εγχώριες επιτυχίες του Ολυμπιακού.
Απλά, μαρτυρικές ελληνικές βραδιές σαν αυτή της ελληνικής πρεμιέρας στο Europa Conference League, πρέπει να θυμίζουν σε όλους ότι στην Ευρώπη τίποτε δεν είναι εύκολο και αυτονόητο. Και οι καταστροφικές νύχτες των εγχώριων αντιπάλων του Ολυμπιακού, θα πρέπει – αν μη τι άλλο – να βοηθούν τους «ερυθρόλευκους» φιλάθλους να συνειδητοποιούν τι ακριβώς έχει πετύχει η δική τους ομάδα την τελευταία δεκαετία!