Super League: Και κάπου εδώ τελειώνει η συζήτηση περί Βάλνερ και… διαφορετικότητας!

Δεν σας κρύβω ότι θα προτιμούσα σήμερα να συζητάμε για τον Ροντινέι, τον Κανός, τον Αλμέιδα, τον Παλάσιος, τους μικρούς του Αστέρα Τρίπολης. Πού τέτοια τύχη στην Ελλάδα, όμως, να κουβεντιάζουμε για κανονικό ποδόσφαιρο…

Να στρουθοκαμηλίζουμε; Προφανώς και η είδηση της ημέρας είναι η πρωτόδικη απόφαση για το περίφημο παιχνίδι του Ατρόμητου με την ΑΕΚ και, κυρίως, η απόφαση της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ να διεκδικήσει μέχρι τέλους την υπέρ της κατακύρωση τριών βαθμών που δεν κέρδισε στο γήπεδο. 

Αντιλαμβάνομαι ότι η συγκεκριμένη ιστορία έχει χίλιες δυο οπτικές, ανάλογα με το οπαδικό πρίσμα που θέλει κανείς να την εξετάσει. Το πρόβλημα είναι ότι για να την εξιχνιάσεις πρέπει να είσαι ένα κράμα… Ηρακλή Πουαρό, Σέρλοκ Χολμς και… Μπένοτ Μπλανκ (για να συνδυάσουμε τους ντετέκτιβ διαφορετικών γενεών).

Συγχωρέστε με, μπορεί να απολαμβάνω τις περιπέτειες όλων τους και να προσπαθώ να εξιχνιάζω μαζί τους μυστήρια για δολοφονίες, αλλά αδυνατώ να το πράξω σε έναν χώρο όπως είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Γι’ αυτό σε περιπτώσεις όπως το παιχνίδι του Περιστερίου, προτιμώ να μένω στα γεγονότα που… δεν χρίζουν εξιχνίασης, αλλά μιλούν από μόνα τους.

Η ΑΕΚ δικαιώνει τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα του 2008. Γιατί οι κανονισμοί είναι για να τηρούνται!

Γεγονός πρώτο: Έστω και με 15 χρόνια καθυστέρηση η ίδια η ΠΑΕ ΑΕΚ βάζει τέλος στη δική της ρητορική περί… χάρτινου πρωταθλήματος του Ολυμπιακού το 2008. Γιατί φαντάζομαι ότι όλοι μας συμφωνούμε ότι η παράνομη χρησιμοποίηση ενός τιμωρημένου ποδοσφαιριστή (όπως ο Βάλνερ) είναι βαρύτερο παράπτωμα από τη μη τέλεση ενός αγώνα για πρόβλημα μερικών εκατοστών στη μία από τις δύο εστίες του γηπέδου.

Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός κατέθεσε ένσταση μετά το τέλος του αγώνα και η ΑΕΚ… πριν από την έναρξη του, φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε ότι είναι… αφήγημα για μικρά παιδιά. Και οι δύο ομάδες πάτησαν (και πατάνε) σε έναν κανονισμό και αποφάσισαν να διεκδικήσουν στις δικαστικές αίθουσες βαθμούς που δεν κέρδισαν στο γήπεδο.

Η προσωπική μου άποψη ήταν ξεκάθαρη και το 2008 (την είχα καταθέσει με άρθρο μου στο Goal που εργαζόμουν) είναι το ίδιο ξεκάθαρη και σήμερα. Από τη στιγμή που δεν προκύπτει δόλος από τον αντίπαλο, αλλά αμέλεια, ανθρώπινο λάθος ή παράλειψη, και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε φαινόμενα βίας, οποιαδήποτε προσπάθεια οποιουδήποτε μεγάλου του ελληνικού ποδοσφαίρου να κερδίσει ένα παιχνίδι στα χαρτιά  είναι μη συμβατή με το ειδικό βάρος της ιστορίας του ίδιου του συλλόγου. Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς μισόλογα κι ας ξέρω ότι πολλοί οπαδοί όλων των ομάδων μπορεί να διαφωνούν μαζί μου.

Δεν υποστηρίζω ότι η δική μου άποψη είναι σωστή και όσων διαφωνούν μαζί μου, λανθασμένη. Απλά ας συμφωνήσουμε ότι είτε πρέπει να τηρούνται οι κανονισμοί σε κάθε περίπτωση, είτε δεν πρέπει. Να θεωρούμε σκάνδαλο όταν προσφεύγει για την τήρησή τους ο Ολυμπιακός και… μαγκιά όταν το πράττει η ΑΕΚ (ή το αντίστροφο), κάπου δεν στέκει.

Ας συμφωνήσουμε ότι είτε πρέπει να τηρούνται οι κανονισμοί σε κάθε περίπτωση, είτε δεν πρέπει. Να θεωρούμε σκάνδαλο όταν προσφεύγει για την τήρησή τους ο Ολυμπιακός και… μαγκιά όταν το πράττει η ΑΕΚ κάπου δεν στέκει.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που η ίδια η ΑΕΚ υποστηρίζει όλες αυτές τις μέρες ότι οι κανονισμοί είναι για να τηρούνται, δικαιώνει απόλυτα τον Ολυμπιακό για την ένσταση που κατέθεσε στην υπόθεση Βάλνερ.

Γεγονός δεύτερο: Αντιλαμβάνομαι ότι κάθε οπαδός οποιασδήποτε ομάδας σε κάθε γωνιά του πλανήτη θέλει να αισθάνεται διαφορετικός από το διπλανό του.

Δεν θέλω να προσβάλλω τους φίλους μου ΑΕΚτζήδες (που είναι και πολλοί) αλλά για πολλοστή φορά η συζήτηση περί…διαφορετικότητας στο ελληνικό ποδόσφαιρο μοιάζει εξαιρετικά αδόκιμη. Συγχωρέστε με, αλλά ζώντας με κάθε ιδιότητα το άθλημα εδώ και 30 χρόνια, μπορώ να υποστηρίζω κατηγορηματικά ότι όλοι οι μεγάλοι του ελληνικού αθλητισμού κουβαλούν τις δικές τους αμαρτίες και όλοι τους έχουν επιχειρήσει με διάφορους τρόπους να καθίσουν στην καρέκλα του ισχυρού. Και να την αξιοποιήσουν με τον πλέον προσοδοφόρο, για τους ίδιους, τρόπο!

Πριν από τρία χρόνια, η ΑΕΚ ισχυριζόταν ότι ήταν διαφορετική και έκανε λόγο για έναν ηθικό κώδικα αξιών που δεν της επέτρεπε να διεκδικήσει παιχνίδι στα χαρτιά. Τώρα, όμως, που η «Ένωση» διεκδικεί το πρωτάθλημα, το συμφέρον επισκιάζει κάθε ηθικό κώδικα, κάθε αρχή, κάθε κανόνα δεοντολογίας. 

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να συμφωνήσω με όσους φίλους της «Ένωσης» επικαλούνται το δόγμα «θα είμαστε τα κορόιδα; Φτάνει πια»… Έτσι δεν αναφέρει και η ανακοίνωση της ΠΑΕ για την απόφασή της να διεκδικήσει μέχρι τέλους στα χαρτιά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο;

Απλά όταν επιλέγεις να διεκδικήσεις ένα παιχνίδι στα χαρτιά παύεις να έχεις το δικαίωμα να… κουνάς το δάχτυλο στον απέναντί σου. Και η ίδια η ιστορία κρίνει αν έπραξες σωστά ή αν τοποθέτησες απλά μια μαύρη κηλίδα στη βίβλο του συλλόγου που υπηρετείς. Το ίδιο θα συμβεί και με την επιλογή του Δημήτρη Μελισσανίδη και των συνεργατών του. Η ιστορία θα κρίνει αν πήραν τη σωστή ή τη λάθος απόφαση. 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News