Ολυμπιακός-Άρης: Θα βρεθεί ένας άνθρωπος με τσίπα να ζητήσει συγνώμη από Μαρινάκη, Καρυπίδη;

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που ένα χυδαίο αφήγημα δηλητηριάζει τη σκέψη μιας ολόκληρης ποδοσφαιρικής κοινωνίας. Στην Ελλάδα ζούμε, άλλωστε, τη χώρα που το ψέμα όχι μόνο επιβραβεύεται αλλά ενίοτε χρηματοδοτείται κιόλας.

Τα τελευταία χρόνια η ποδοσφαιρική κοινωνία της χώρας μας γνωρίζει ότι «ο Άρης είναι παράρτημα του Ολυμπιακού». Ότι «ο Καρυπίδης δεν είναι ιδιοκτήτης του Άρη, αλλά υπάλληλος του Μαρινάκη». Φτάσαμε στο σημείο να το υποστηρίζει ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης στην πρόσφατη συνάντηση των ομάδων που συμμετέχουν στα playoffs με Μπένετ και Μπαλτάκο.

Πριν από την έναρξη των playoffs μαθαίναμε ότι «ο Ολυμπιακός έχει έξι βαθμούς στο τσεπάκι του κι ότι μοναδική αποστολή του Άρη στο μίνι πρωτάθλημα θα ήταν να κόψει πόντους από τους ανταγωνιστές των πρωταθλητών».

Μια βιομηχανία λάσπης που δηλητηριάζει και χειραγωγεί σκέψεις

Μια ολόκληρη βιομηχανία λάσπης που χρηματοδοτείται από ιδιοκτήτες ανταγωνιστών των δύο ομάδων (κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο) και η οποία μάλιστα το πράττει με… ύπουλο τρόπο (σ.σ. αν και άλλη λέξη ταιριάζει περισσότερο) για να μην μπλέξει νομικά και κληθεί να αποδείξει τις κατηγορίες της.

Στην κοινωνία των social media, βλέπετε, τα πάντα επιτρέπονται. Εκεί οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο (υπαρκτό ή μη), οποιοδήποτε Μέσο μπορεί να δηλητηριάζει και να χειραγωγεί σκέψεις και συνειδήσεις πολύ πιο εύκολα απ’ ότι στο περίπτερο, τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, το διαδίκτυο.

Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να συζητήσουμε για το… αυταπόδεικτο. Το πως το συγκεκριμένο αφήγημα του «παραρτήματος» ισοπεδώνεται από το ξεκίνημα της χρονιάς. Ούτε έχω καμία απαίτηση από τους εμπνευστές του. Άλλωστε για τέτοιου είδους αφηγήματα χρηματοδοτούνται. Σε ένα κανονικό ποδόσφαιρο όχι μόνο δεν θα είχαν θέση, αλλά… δεν θα περνούσαν ούτε έξω από τα γήπεδα.

Μια… κατά παραγγελία χυδαιότητα

Αναρωτιέμαι, όμως, αν θα βρεθεί ένας άνθρωπος σήμερα, έστω ένας με στοιχειώδη τσίπα και αξιοπρέπεια να ζητήσει μια συγνώμη (έστω και για τα μάτια του κόσμου) από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Θεόδωρο Καρυπίδη. Αν υπάρχει έστω ένας άνδρας να φοράει παντελόνια και να πει «ρε αδελφέ παρασύρθηκα απ’ όσα που πιπίλιζαν τη σκέψη όλα αυτά τα χρόνια».

Ειλικρινά, είναι η μόνη μου απορία. Η χυδαιότητα με την οποία η φιλική σχέση δύο ανδρών μετατράπηκε σε σκανδαλώδη ύπαρξη ενός παραρτήματος, ειλικρινά δεν με σοκάρει. Πρόκειται, άλλωστε, για χυδαιότητα… κατά παραγγελία και όχι αυθόρμητη.

Η χυδαιότητα με την οποία η φιλική σχέση δύο ανδρών μετατράπηκε σε σκανδαλώδη ύπαρξη ενός παραρτήματος, ειλικρινά δεν με σοκάρει. Πρόκειται, άλλωστε, για χυδαιότητα… κατά παραγγελία και όχι αυθόρμητη!

Θα υπάρξει, όμως, έστω και ένας άνθρωπος να βρει το σθένος να παραδεχτεί δημόσια το… στριπτίζ ψεύδους στο οποίο το ίδιο το χορτάρι επέβαλε τους εμπνευστές της.

Γιατί αν τελικά ο Ολυμπιακός χάσει το φετινό πρωτάθλημα, χωρίς ίχνος υπερβολής θα το έχει χάσει από τον Άρη. Αν ο Άρης ήταν όντως παράρτημα του Ολυμπιακού, σήμερα οι «ερυθρόλευκοι» θα βρίσκονταν στην κορυφή με δύο βαθμούς διαφορά από ΑΕΚ και Παναθηναϊκό. Και μετά… άντε να τους έπιανες.

ΥΓ. Για τα αγωνιστικά έχουμε μέρες μπροστά μας να συζητήσουμε. Ούτως ή άλλως, τα παιχνίδια είναι συνεχόμενα και τα συναισθήματα θα διαφοροποιούνται από αγωνιστική σε αγωνιστική. Απλά, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε όλοι μας το βαθμό δυσκολίας που πιστεύαμε ότι θα συνόδευαν τα παιχνίδια του Άρη και του Βόλου με τους τέσσερις διεκδικητές του τίτλου. Μάλλον είχαμε υποτιμήσει πολύ τη δική τους μάχη για την εξασφάλιση του πέμπτου ευρωπαϊκού εισιτηρίου και το μεγάλο κίνητρο που συνοδεύει και τις δικές τους προσπάθειες.

ΥΓ2. Όπως ένας προπονητής, ένας ποδοσφαιριστής και ένας πρόεδρος δεν διεκδικεί το αλάθητο του Πάπα, το ίδιο ισχύει και για τον κόσμο μιας ομάδας. Η συμπεριφορά των φίλων του Ολυμπιακού στο πρόσωπο του Παναγιώτη Ρέτσου το βράδυ της Κυριακής ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Όταν βλέπεις ένα νέο παιδί να απολογείται με δάκρυα στα μάτια για ένα λάθος του, όχι μόνο δεν το αποδοκιμάζεις, αλλά το στηρίζεις με το χειροκρότημά του, το αγκαλιάζεις με την ανιδιοτελή αγάπη σου.

Το Καραϊσκάκη έχει υμνηθεί ουκ ολίγες φορές για την ατμόσφαιρα του στα πέρατα της Οικουμένης. Το βράδυ της Κυριακής έζησε μια από τις χειρότερες στιγμές του. Αντί να αγκαλιάσει ένα παιδί που δεδομένα αγαπάει την ομάδα και το οποίο επέστρεψε στο σπίτι του, χτυπημένο από την ατυχία, για να βρει τον καλό του εαυτό, αυτό του γύρισε την πλάτη. Όχι, καλοί μου φίλοι. Το λάθος στο ποδόσφαιρο δεν συνιστά ποινικό αδίκημα. Και ο δικός μας εγωισμός που πληγώνεται όταν βλέπουμε την ομάδα μας να χάνει, δεν μας δικαιολογεί να χάνουμε ακόμη και την ανθρωπιά μας! Άλλωστε το έχω ξαναγράψει: Ολυμπιακός γίνεσαι για τα δύσκολα, όχι για τα εύκολα…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News