Κώστας Σλούκας: Γιατί η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό είναι… δώρο και για τον Ολυμπιακό!

EUROKINISSI

Η επιλογή του Κώστα Σλούκα να φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού προκαλεί σεισμό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά εκτός από τους «πράσινους» μπορεί να αποδειχτεί άκρως ευεργετική και για τους «ερυθρόλευκους»!

Σοβαροί να είμαστε από τις πρώτες λέξεις του κειμένου για να μην παρεξηγηθούμε: Η μεταγραφή του Κώστα Σλούκα στον Παναθηναϊκό είναι… μεταγραφάρα! Λιτά, κοφτά και περιεκτικά. Ούτε ξαφνικά ο Κώστας έγινε Κωστάκης, όπως ο Βασίλης είχε γίνει το 2010 Βασιλάκης, ούτε θα βγάλουμε το διεθνή γκαρντ πρόωρα στη σύνταξη επειδή έχει κλείσει τα 33 του χρόνια.

Μπορούμε να ανοίξουμε χίλιες δυο συζητήσεις για ενδεχόμενα unfair του «Σλούκι Λουκ» και για κάκιστη διαχείριση της επιλογής του κυρίως απέναντι σε Αγγελόπουλους και Μπαρτζώκα, αλλά η σημασία της συγκεκριμένης κίνησης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου σε αγωνιστικό επίπεδο είναι αστείο να υποτιμάται. Ένα το κρατούμενο…

Μοιάζει κάπως οξύμωρο, αλλά η συγκεκριμένη μεταγραφή μοιάζει ιδανική και για τους τρεις πρωταγωνιστές της, από τη στιγμή που Ολυμπιακός και Σλούκας επέλεξαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους. 

Που αλλού θα έβρισκε τέτοια χρήματα και τέτοιο ρόλο ηγέτη ο Σλούκας;

Ο ίδιος ο Σλούκας βρήκε στα 33 του χρόνια ένα μυθικό συμβόλαιο που δεν θα μπορούσε να του εξασφαλίσει καμία άλλη ευρωπαϊκή ομάδα.

Ενδεχομένως να μην έβρισκε πουθενά αλλού και τέτοιο ρόλο ηγέτη, σαν αυτό που δημόσια του απένειμαν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και ο Εργκίν Αταμάν. Ούτε στη Φενέρ…

Ο Σλούκας «εκμεταλλεύτηκε», ουσιαστικά, τη χρονική συγκυρία της μεγάλης επιστροφής του Παναθηναϊκού και την αναγκαιότητα των «πράσινων» να καταφέρουν ένα καίριο πλήγμα (και σε επικοινωνιακό επίπεδο) απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο με τον οποίο θα κονταροχτυπηθούν την επόμενη σεζόν.

Επιπλέον ο Έλληνας άσσος θα κληθεί να προσαρμοστεί σε ένα είδος μπάσκετ που ταιριάζει πολύ περισσότερο στα δικά του «θέλω» και τα δικά του χαρακτηριστικά. Ο Σλούκας μοιάζει να κουμπώνει περισσότερο στο πιο χαμηλού ρυθμού μπάσκετ του Αταμάν, σε σχέση με το μπάσκετ της διαρκούς κίνησης και της γρήγορης κυκλοφορίας της μπάλας που εφαρμόζει ο Μπαρτζώκας στον Ολυμπιακό.

Η ιδανική πηγή έμπνευσης για τον Παναθηναϊκό

Για τον Παναθηναϊκό, τι να συζητάμε. Όταν προέρχεσαι από μια τόσο καταστροφική διετία και βρίσκεσαι σε στάδιο ριζικής αναδόμησης χρειάζεσαι εκτός από καλά υλικά και… πηγές έμπνευσης. Έχεις ανάγκη περισσότερο από ποτέ σπίθες να επαναφέρουν τον ενθουσιασμό σε έναν οργανισμό που έμοιαζε να βρίσκεται σε ύπνωση. Αυτό ακριβώς είναι ο Σλούκας!

Απλά μένει να αποσαφηνιστεί κατά πόσο ο διεθνής γκαρντ έθεσε στον Αταμάν τους ίδιους όρους που έθετε στον Μπαρτζώκα σε ότι αφορά τα λεπτά συμμετοχής του. Γιατί ο ίδιος μπορεί να μην το καταλαβαίνει, αλλά μοιάζει αδύνατο να έχει καλύτερη διαχείριση στα 33 του από αυτή που είχε κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν από τον πρώην προπονητή του.

Ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στον Ολυμπιακό!

Όλα αυτά, βέβαια, είναι λίγο πολύ προφανή. Γιατί, όμως ο «πράσινος Σλούκας» είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί και για τον Ολυμπιακό που θεωρητικά και πρακτικά έχασε έναν εξαιρετικά κομβικό παίκτη του; Οι λόγοι είναι πέντε! Ούτε ένας, ούτε δύο. Πάμε να τους απαριθμήσουμε:

  1. Όσο καλός παίκτης κι αν είναι ο Σλούκας (κάτι που δεν αμφισβητείται) ΕΠΡΕΠΕ να αποτελέσει παρελθόν από τον Ολυμπιακό. Ήταν τόσο απαράδεκτη και τόσο άδικη η συμπεριφορά του απέναντι στον προπονητή του καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, που σε περίπτωση παραμονής του θα έπρεπε απλά να αποχωρήσει ο Μπαρτζώκας από τον Πειραιά. Κανένας υγιής οργανισμός δεν μπορεί να αποδέχεται αθλητή του να «αδειάζει» τόσες πολλές φορές δημόσια τον προπονητή του, όσο σπουδαίος κι αν είναι αγωνιστικά. Ο Ολυμπιακός έχασε έναν μεγάλο παίκτη του, κέρδισε όμως ακόμη μεγαλύτερο δέσιμο στα αποδυτήριά του. Μάλιστα, η επιλογή του Σλούκα να αφήσει αιχμές σε βάρος του Μπαρτζώκα ακόμη και στην αποχαιρετιστήρια δήλωση της Πέμπτης (κι ενώ είχε στα χέρια του τη… λευκή επιταγή του Γιαννακόπουλου) αποδεικνύει πόσο αγεφύρωτο ήταν το χάσμα ανάμεσα στους δύο άνδρες, και πόσο προβληματική θα ήταν για τον Ολυμπιακό η συνέχιση της συνεργασίας τους. Το «εγώ» του Σλούκα είχε ξεφύγει πλέον εκτός ορίων, σε ότι αφορά τους κανόνες που διέπουν τους πρωταθλητές. 
  2. Από τη στιγμή που Ολυμπιακός και Σλούκας αποφάσισαν να χωρίσουν τους δρόμους τους, η μετακίνησή του στον Παναθηναϊκό προσθέτει έξτρα κίνητρο στους αδελφούς Αγγελόπουλους για πιθανές μεταγραφικές υπερβάσεις στη συνέχεια του καλοκαιριού. Για ελάτε λίγο στη θέση του Γιώργου και του Παναγιώτη. Πόσο προδομένοι πρέπει να αισθάνονται αλήθεια οι δύο ιδιοκτήτες της ΚΑΕ ακούγοντας τον Κώστα να αναλύει δημόσια πόσο τους σέβεται και μαθαίνοντας ταυτόχρονα ότι εδώ και αρκετές εβδομάδες συζητούσε με τον άνθρωπο που τους πολεμά εδώ και μια δεκαετία όσο κανένας άλλος; Με καθαρά ανθρώπινα κριτήρια, πιστεύετε ότι θα μείνουν με… σταυρωμένα χέρια;
  3. Για τον Μπαρτζώκα το κίνητρο είναι πλέον ακόμη μεγαλύτερο να τελειοποιήσει το μπασκετικό project που έχει στο μυαλό του και στο οποίο υποκλίνεται ολόκληρη η Ευρώπη. Δεν αναφέρομαι σε κάποιο αίσθημα εκδίκησης απέναντι στον Σλούκα, αλλά σε καθαρά αγωνιστικό κίνητρο να βελτιώσει το μοντέλο-πρότυπο που παρουσίασε για να μπορέσει να νικήσει τον Παναθηναϊκό των εκατομμυρίων και των σπουδαίων μεταγραφών.
  4. Αν ο Σλούκας δεν επέλεγε τον Παναθηναϊκό ως επόμενο σταθμό της καριέρας του, αλλά κάποια άλλη ομάδα, η «αντιδικία» Σλούκα – Μπαρτζώκα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε νάρκη για τον Ολυμπιακό κατά τη διάρκεια της σεζόν. Αν, για παράδειγμα, έρχονταν κάποιες ήττες για τους «ερυθρόλευκους» εύκολα θα μπορούσε η περίπτωση Σλούκα να εξελιχθεί σε πηγή κριτικής για τον Έλληνα προπονητή. Πλέον η συγκεκριμένη απειλή παύει να υφίσταται. Στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας των φίλων του Ολυμπιακού ο Κώστας Σλούκας «έπαιξε άσχημο παιχνίδι στην πλάτη της ομάδας και των αδελφών Αγγελόπουλων», «πρόδωσε τον Ολυμπιακό» και άπαντες δικαιώνουν τον Γιώργο Μπαρτζώκα για τη στάση που τήρησε στο όλο θέμα που προέκυψε. 
  5. Ο Μπαρτζώκας – και ο Ολυμπιακός ως οργανισμός – διαθέτει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αποχωρήσεις μεγάλων παικτών ως πηγή έμπνευσης για όσους μένουν πίσω. Το θαύμα της τελευταίας διετίας κορυφώθηκε μετά τις αποχωρήσεις Σπανούλη, Πρίντεζη. Παίκτες που ζούσαν στη σκιά των δύο (και κυρίως του “Kill Bill”) απελευθερώθηκαν και βγήκαν μπροστά. Το ίδιο να είστε βέβαιοι ότι θα συμβεί και τώρα. Θυμηθείτε απλά πόσο ευεργετικές συνέπειες θα έχει για τον Κάνααν η αποχώρηση του Σλούκα. Εδώ θα είμαστε σε λίγους μήνες να τα συζητάμε…

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News