ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Ποιος Μανωλάς; Ο Καμαρά είναι το… μεγάλο καρδιοχτύπι για τον Ολυμπιακό!
Ο Αλέξανδρος Σόμογλου εξηγεί γιατί η παραμονή του Μαντί Καμαρά θα είναι η πιο σημαντική «μεταγραφή» των πρωταθλητών το φετινό καλοκαίρι
Μην πέσετε να με… φάτε με το καλημέρα με τη φράση «ποιος Μανωλάς» που χρησιμοποιώ στον τίτλο! Όχι μόνο δεν υποτιμώ ενδεχόμενη επιστροφή του Έλληνα στόπερ στον Ολυμπιακό, αλλά αντίθετα εκτιμώ ότι θα δώσει τεράστια ώθηση στους «ερυθρόλευκους» στο μονοπάτι της πολυπόθητης υπέρβασης στο Europa League.
Άσε που σε προσωπικό επίπεδο τρέφω απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση σε όσα έχουν πετύχει στην καριέρα τους ο Κώστας και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος και θα ήθελα πολύ να δω τους δύο κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς που γέννησε το σύγχρονο ελληνικό ποδόσφαιρο να αγωνίζονται ο ένας στο πλευρό του άλλου, υπό τη σκέπη του ίδιου συλλόγου. Θα πρόκειται για ένα δίδυμο ασύλληπτης ποιότητας, εμπειρίας και – πάνω απ’ όλα – για ένα δίδυμο με τεράστιο κίνητρο να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε μια ιστορική ευρωπαϊκή πορεία των πρωταθλητών Ελλάδος και στη διατήρηση των σκήπτρων τους εντός συνόρων.
Απλά ο Μανωλάς δεν θεωρώ ότι πρέπει να αποτελεί τη βασική πηγή αγωνίας για τους φίλους του Ολυμπιακού τις τελευταίες μέρες της μεταγραφικής περιόδου. Ούτε ο στόπερ της Νάπολι, ούτε η ταυτότητα των δύο ακραίων αμυντικών που θα αποκτηθούν. Ναι, όλες οι κινήσεις έχουν τη σημασία τους, προφανώς και η αναβάθμιση στα άκρα της άμυνας είναι απαραίτητη, ωστόσο το πιο έντονο «ερυθρόλευκο» καρδιοχτύπι μέχρι το βράδυ της 31ης Αυγούστου θα είναι να μην προκύψει κάποια μεγάλη πρόταση για τον Μαντί Καμαρά. Μια πρόταση κοντά στα είκοσι εκατομμύρια από ομάδα τοπ ευρωπαϊκού πρωταθλήματος την οποία θα είναι αδύνατο να αρνηθούν, τόσο η πειραϊκή ΠΑΕ, όσο και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής.
Ακόμη κι αν επιστρέψει ο Μανωλάς, ακόμη κι αν οι «ερυθρόλευκοι» αποκτήσουν κάποιο… κλώνο του Ρομπέρτο Κάρλος για τα άκρα της άμυνας, η παραμονή του Καμαρά στη ραχοκοκαλιά του Πέδρο Μαρτίνς είναι η πιο κομβική, αλλά και η πλέον… απρόσμενη για το σχεδιασμό της νέας σεζόν. Να εξηγήσω λίγο καλύτερα το σκεπτικό μου:
Πρώτον: Στο ξεκίνημα του καλοκαιριού ουδείς πίστευε ότι ο Καμαρά θα βρισκόταν στο ρόστερ του Ολυμπιακού για τη νέα σεζόν. Όποια ανάλυση κι αν διάβαζες η πώληση του χαρισματικού μέσου από τη Γουινέα φάνταζε σχεδόν δεδομένη!
Δεύτερον: Ακόμη και η διοίκηση του Ολυμπιακού έσπευσε πολύ νωρίς να λάβει τα μέτρα της για ενδεχόμενη πώλησή του, αποκτώντας έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή όπως ο Πιερ Κούντε, για την ενίσχυση της μεσαίας γραμμής.
Τρίτον: Είναι τόσο πολύπλευρη η συνεισφορά του Καμαρά στον τρόπο που λειτουργεί η μηχανή των πρωταθλητών, είναι τέτοια η συμμετοχή του τόσο στην αμυντική, όσο και στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας που τον κατατάσσει σε μια κλειστή τετράδα παικτών (Παπασταθόπουλος, Εμβιλά, Καμαρά, Ελ Αραμπί) που ο Ολυμπιακός δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τελευταίο πενθήμερο του Αυγούστου.
Όσο ο Μαντί είναι εδώ, ο Ολυμπιακός δεν έχει μάθει να παίζει χωρίς τον Μαντί. Δεν έχει στερηθεί τη μοναδικότητα της πολυμορφικής του συνεισφοράς στη μεσαία γραμμή. Και όποιος ποδοσφαιριστής κληθεί να φορέσει τα παπούτσια του θα χρειαστεί μήνες για να τα καταφέρει…
Καθένας από τους τέσσερις έχει ένα ρόλο που δεν μπορεί να καλύψει εύκολα άλλος ποδοσφαιριστής… στην τούρλα της εκπνοής μιας μεταγραφικής περιόδου. Επαναλαμβάνω, όσο κι αν η διοίκηση του Ολυμπιακού έχει προνοήσει από νωρίς να λάβει τα μέτρα της για ενδεχόμενη πώληση του Μαντί (με την απόκτηση του Κούντε), βλέποντας για άλλη μια φορά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού πόσο αναμορφώνει την ποιότητα των «ερυθρόλευκων» η οντότητα που προσφέρει πλέον ο Καμαρά στη μεσαία τους γραμμή, αντιλαμβάνεσαι εύκολα ότι όποιος ποδοσφαιριστής κι αν κληθεί να καλύψει το κενό του, θα χρειαστεί μήνες για να καταφέρει (αν καταφέρει) να μπει στα παπούτσια του. Γιατί όσο ο Μαντί είναι εδώ, ο Ολυμπιακός δεν έχει μάθει να παίζει χωρίς τον Μαντί…
Καταλαβαίνω πόσο… ιντριγκάρουν πάντα το μέσο οπαδό οι νέες αφίξεις στην αγαπημένη του ομάδα, ωστόσο ακόμη πιο σημαντική είναι η διατήρηση του βασικού της κορμού. Και ο Ολυμπιακός έχει αυτή τη στιγμή την πολυτέλεια να διαθέτει μια σπονδυλική στήλη στο χορτάρι πάρα πολύ υψηλού επιπέδου, αποτελούμενη από τους Βατσλίκ, Σωκράτη, Εμβιλά, Καμαρά, Ελ Αραμπί.
Αν προστεθεί σ’ αυτή και ο… σπόνδυλος πολυτελείας που λέγεται Κώστας Μανωλάς, η μεταγραφική… μαγνητική τομογραφία των πρωταθλητών, θα δημιουργεί τεράστιες προσδοκίες για τη σεζόν που ξεκινά! Νομίζω, όμως, ότι βασική αγωνία των φίλων του Ολυμπιακού, αλλά και του Πέδρο Μαρτίνς, είναι να μην αφαιρεθεί κάποιο από τα υπάρχοντα νευραλγικά κομμάτια της. Και επειδή τα τέσσερα από τα πέντε… δεν το κουνάνε από τον Πειραιά, η αγωνία για το πέμπτο θα χτυπάει… κόκκινο, όσο είναι ανοιχτό το παράθυρο των μεταγραφών στα κορυφαία πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου!
Υ.Γ.: Θυμάμαι ένα πολύ ενδιαφέρον blog του Σπύρου Γρομητσάρη από τις 18 Ιουλίου, με τίτλο «Σκέψου να μείνει και ο Καμαρά». Αυτό το «σκέψου να μείνει» που φάνταζε σχεδόν απίθανο πριν από ένα μήνα, μοιάζει σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ…