ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Φέτος τίποτα δεν θα είναι ίδιο… για κανέναν!
Ο Αλέξανδρος Σόμογλου γράφει για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος και τα… μηνύματα που έστειλε σε όλους τους διεκδικητές του τίτλου
Χαλάλι την υπομονή που κάναμε κοντά ένα μήνα για να στηθεί η μπάλα στη σέντρα των γηπέδων της Super League. Μην αρχίσουμε με γκρίνια τη σεζόν…
Όταν οι τρεις διεκδικητές ενός πρωταθλήματος ξεκινούν γηπεδούχοι τη σεζόν με θεωρητικά – και πρακτικά – υποδεέστερους αντιπάλους και κερδίζει μόνο ένας, τότε δεδομένα πρέπει να μιλάμε για ελπιδοφόρα έναρξη μιας ποδοσφαιρικής σεζόν που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας!
Αναμφίβολα – περιμένοντας και το δευτεριάτικο ποδαρικό του Άρη απέναντι στον ΟΦΗ – οι δύο μεγάλοι που δικαιούνται να χαμογελούν είναι ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Όχι επειδή «σκότωσαν» κάποια θηρία της λίγκας (Απόλλωνας και Ιωνικός πιθανότατα να βρίσκονται ανάμεσα στις ομάδες που θα σύρουν το φετινό χορό του Ζαλόγγου προς τη Super League 2), αλλά γιατί είδαν τις (έστω και ετεροχρονισμένες) μεταγραφικές κινήσεις των ομάδων τους να δημιουργούν μεγάλες προσδοκίες με το καλημέρα της χρονιάς!
Ο Τσούμπερ, ο Άμραμπατ και πάνω απ’ όλα αυτός ο απίθανος δαίμονας που ακούει στο όνομα Ματέους Βιτάλ σήκωσαν στο πόδι ουκ ολίγες φορές ΟΑΚΑ και Λεωφόρο και αν μη τι άλλο ήταν όμορφο να βλέπεις ξανά γνήσιο ποδοσφαιρικό ενθουσιασμό στα πρόσωπα των φίλων της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού.
Ενθουσιασμό που μέχρι στιγμής δεν προκαλεί η απόδοση των νέων αποκτημάτων του Ολυμπιακού και φυσικά των μεταγραφών του ΠΑΟΚ επειδή αυτές… απλά δεν έγιναν ποτέ!
Γενικά – ανεξαρτήτως των ομάδων που υποστηρίζει καθένας μας – πρέπει όλοι μας να ευχόμαστε να φτάνουν στα μέρη μας ποδοσφαιριστές που μπορούν να μας γεμίζουν με χαμόγελα! Να έχουμε και ένα αντίβαρο στη… μελαγχολία που μας προκαλούν οι Έλληνες διαιτητές ρε αδελφέ…
Ξέρετε δεν ανήκω στην κατηγορία των δημοσιογράφων που αναδεικνύουν πρωταγωνιστές στις αναλύσεις τους τους διαιτητές. Έστω κι αν μπορούν να με τρελάνουν με τις υποδείξεις τους ή τις… μη υποδείξεις τους, με ή χωρίς VAR! Ποτέ μου δεν το έπραξα και δεν θα το ξεκινήσω τώρα στα πενήντα μου. Για μένα πάντα ο κάθε Ελ Αραμπί, ο κάθε Τσούμπερ, ο κάθε Βιτάλ θα είναι πολύ πιο σημαντικός από τον οποιονδήποτε Φωτιά, τον οποιονδήποτε Γκορτσίλα.
Κι ούτε θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός έχασε τους πρώτους του βαθμούς στο Καραϊσκάκη επειδή δεν καταλογίστηκε υπέρ του πέναλτι στο 3ο λεπτό. Σοβαροί να είμαστε…
Αν οι «ερυθρόλευκοι» ασχοληθούν με τη συγκεκριμένη φάση, θα δουν ένα βολικό δέντρο και θα χάσουν ένα… αμείλικτο δάσος που πρέπει να διασχίσουν. Γιατί τα αποτελέσματα μοιάζουν αμείλικτα για τους πρωταθλητές στο ξεκίνημα της σεζόν. Αποκλεισμός στα προκριματικά του Champions League, «γκέλα» με το καλημέρα στο πρωτάθλημα και μάλιστα μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Κι αν για τα παιχνίδια με την Λουντογκόρετς υπάρχουν σοβαρές δικαιολογίες – ελέω κορονοϊού – για την εικόνα που εμφάνισαν οι «ερυθρόλευκοι» κυρίως στο πρώτο ημίχρονο του νέου πρωταθλήματος, μάλλον δεν υπάρχουν και πολλές!
Ο Μαρτίνς καλείται να βρει λύσεις και πολύ σύντομα, γιατί κι ο ίδιος μοιάζει κάπως μπερδεμένος τακτικά, θαρρείς κι αυτός είναι ο… φρέσκος στους πάγκους των διεκδικητών του τίτλου!
Ο Πέδρο Μαρτίνς βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη πρόκληση στα χρόνια που βρίσκεται στον Ολυμπιακό (εξαιρώ την πρώτη του σεζόν που ήταν ιδιαίτερων συνθηκών). Καλείται να διαχειριστεί τη γκρίνια και τη μουρμούρα που προκαλούν σε οποιονδήποτε μεγάλο του ελληνικού ποδοσφαίρου διαδοχικά ανεπιτυχή αποτελέσματα. Ιδιαίτερα στη χώρα μας, κανείς δεν θα θυμάται σε λίγες εβδομάδες πόσο άλλαξε τον Ολυμπιακό ο Πορτογάλος τα προηγούμενα τρία χρόνια, αν δεν μπει άμεσα φρένο στο μετριότατο (βάσει αποτελεσμάτων) «ερυθρόλευκο» ξεκίνημα στη φετινή σεζόν.
Ο Μαρτίνς καλείται να βρει λύσεις και πολύ σύντομα, γιατί κι ο ίδιος μοιάζει κάπως μπερδεμένος τακτικά, θαρρείς κι αυτός είναι ο… φρέσκος στους πάγκους των διεκδικητών του τίτλου!
Το σίγουρο είναι ένα: Τίποτα δεν θα είναι ίδιο στο φετινό πρωτάθλημα και τίποτα δεν θα είναι εύκολο για κανέναν και κυρίως για τον… άνετο Ολυμπιακό της προηγούμενης διετίας. Η χρονιά έχει μεγάλη ανηφόρα για όλους τους διεκδικητές και οι πρωταθλητές δεν εξαιρούνται από τον κανόνα.
ΥΓ: Κύριε Γιάννη, είχα το προνόμιο να σε γνωρίσω από κοντά και να μοιραστώ το αγνό και ανιδιοτελές πάθος σου για το ποδόσφαιρο. Μακάρι να μπορούσα να βρω έναν τρόπο και να βοηθήσω τυφλωμένα από το φανατισμό παιδιά να δουν τον αθλητισμό μέσα από τα δικά σου μάτια. Καλό ταξίδι άρχοντα. Καλό σου ταξίδι Εθνικάρα μας!