Ένα κράτος που κλείνει… επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει!

Ένα πρωινό… καθρέφτης της ανυπαρξίας μιας κρατικής μηχανής, η οποία όσες κυβερνήσεις κι αν αλλάζουν εδώ και δεκαετίες, μπορεί να αλλάζει προφίλ και τακτικές, αλλά πάντα παραμένει το ίδιο ανίκανη!

Όχι, δεν έχω την απαίτηση από οποιονδήποτε πολιτικό ή οποιαδήποτε κυβέρνηση να διορθώσει μέσα σε δύο ή τρία χρόνια παθογένειες δεκαετιών. Ωστόσο, το φιάσκο της Παρασκευής με το «λουκέτο» στην Αττική ήρθε απλά να επιβεβαιώσει τη νέα μόδα αντιμετώπισης «ακραίων φυσικών φαινομένων» στη χώρα μας! Κλείνουμε ή εκκενώνουμε τα πάντα… για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο!

Σου λένε οι υπεύθυνοι «κάτσε μην την πατήσουμε και εμείς με τον διαλυμένο κρατικό μηχανισμό και μας σκάσει στο χέρι κανένα νέο Μάτι». Και τι κάνουν; Πλακώνουν τα μηνύματα στο 112 (που καλώς υπάρχουν, αλλά πλέον χρησιμοποιούνται σχεδόν καθημερινά και όχι σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης), βάζουν και ένα λουκέτο σε έναν ολόκληρο νομό ή και ολόκληρη τη χώρα για ψύλλου πήδημα και… ξεφυσούν ανακουφισμένοι που δεν πάθαμε κάτι χειρότερο!

Και ρωτώ εγώ ο αφελής: Είναι σοβαρή λειτουργία κράτους αυτή; Πονά κεφάλι… κόβει κεφάλι; Επειδή η λέξη πρόληψη εξακολουθεί να παραμένει παντελώς άγνωστη στο λεξικό της οργάνωσης και τηε λειτουργίας της χώρας (ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας όσων μας κυβερνούν), παραλύουμε κάθε λίγο και λιγάκι μια ολόκληρη οικονομία, ένα ολόκληρο σύστημα παιδείας, μια ολόκληρη τοπική κοινωνία επειδή τρέμουμε ότι για άλλη μια φορά… θα τα κάνουμε απλά θάλασσα;

Πως είναι δυνατόν με τόση άνεση να λέμε «κλείνουμε τα πάντα»; Με συγχωρείτε, αλλά η τακτική «πετάω ένα λουκέτο, για να έχω ήσυχο το κεφάλι μου», δεν συνιστά σοβαρή λειτουργία κράτους. Η ευθυνοφοβία δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί απάντηση στην έλλειψη οργάνωσης και υποδομών.

Το βράδυ της Πέμπτης άκουγες Υπουργείο Προστασίας, Περιφέρεια Αττικής και λοιπούς αρμοδίους να ανακοινώνουν κλείσιμο σχολείων, κλείσιμο δρόμων, κλείσιμο Δημοσίου και έτρεχες να βρεις καταφύγιο να κρυφτείς, ή κάποια κιβωτό να διαφύγεις από τον κατακλυσμό που θα «χτύπαγε» το Νομό! Και ξυπνάς το πρωί και τι βλέπεις: Ηλιοφάνεια με σποραδικές καταιγίδες (όπως μας έλεγε όταν ήμασταν μικροί ο Δημήτρης Ζιακόπουλος στα δελτία καιρού της ΕΡΤ). Τι πιο φυσιολογικό, δηλαδή, για μήνα Οκτώβριο;

Και αναρωτιέμαι ο δόλιος: Την Πέμπτη που έγινε πραγματικά ο κακός χαμός στην Αττική, λειτουργούσαν τα πάντα. Και την Παρασκευή που ήταν απλά μια… φθινοπωρινή βροχερή μέρα, τα κλείσαμε όλα; Τόσα εκατομμύρια έχουμε πληρώσει στην Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία για να προμηθευτεί σύγχρονα μηχανήματα ασφαλούς πρόγνωσης του καιρού. Η πρόβλεψη που δινόταν το βράδυ της Πέμπτης έκανε λόγο για τέτοιες καταιγίδες στην Αττική που καθιστούσαν επιτακτική ανάγκη το λουκέτο σε ολόκληρο τον νομό; Αν και δυσκολεύομαι να το πιστέψω, ας το δεχτώ…

Οι μαθητές γιατί έμειναν χωρίς μαθήματα; Εδώ και μια διετία ακούμε ότι «ένα από τα καλά της πανδημίας ήταν ότι οι Έλληνες μάθαμε να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία». Αυτό το περίφημο Webex και η πραγματοποίηση διαδικτυακών μαθημάτων λανσαριζόταν ως μέγιστο επίτευγμα της κυβέρνησης. Ενδεχομένως να ήταν κιόλας, για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

Γιατί, λοιπόν, ένα τόσο πετυχημένο μοντέλο (κατά την ίδια την Υπουργό Παιδείας) δεν εφαρμόστηκε το πρωί της Παρασκευής, ώστε να μην χάσουν τα παιδιά τα μαθήματά τους;

Πως είναι δυνατόν με τόση άνεση να λέμε «κλείνουμε τα πάντα»; Με συγχωρείτε, αλλά η τακτική «πετάω ένα λουκέτο, για να έχω ήσυχο το κεφάλι μου», δεν συνιστά σοβαρή λειτουργία κράτους. Η ευθυνοφοβία δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί απάντηση στην έλλειψη οργάνωσης και υποδομών.

Και, ειλικρινά το λέω, είναι κρίμα μαζί με τα… ξερά διαχρονικά παράσιτα του κρατικού μηχανισμού να καίγονται και… χλωρά πρόσωπα που διαθέτουν και την θέληση και την τεχνογνωσία να βελτιώσουν και να αλλάξουν την καθημερινότητά μας. Πραγματικά είναι κρίμα!

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News