ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Η πιο δύσκολη δοκιμασία της εποχής Μαρτίνς

Αρχικά… μην τρελαθούμε! Δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου επειδή ο Ολυμπιακός υπέστη την πρώτη του ήττα στη σεζόν και μάλιστα στη Φρανκφούρτη. Άλλωστε με… κυνικά μαθηματικά οι «ερυθρόλευκοι» ενδέχεται να κλείσουν το πρώτο φουλ αγωνιστικό δίδυμο της σεζόν με απόλυτα θετικό πρόσημο, καθώς αφενός – αν κερδίσουν το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ – θα ολοκληρώσουν το ¼ της διαδρομής στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος στην κορυφή της βαθμολογίας και αφετέρου παρά την ήττα από την Άιντραχτ έχουν φέρει τον όμιλο του Europa League, στα μέτρα που ήθελαν: Να παίξουν την πρώτη θέση μέσα στο δικό τους σπίτι!

Το πρόβλημα των πρωταθλητών, λοιπόν, δεν είναι ούτε βαθμολογικό, ούτε μαθηματικό. Είναι πέρα ως πέρα αγωνιστικό! Και υφίσταται ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων (θυμηθείτε απλά τη γράφαμε από αυτή εδώ τη στήλη την επομένη της νίκης επί της Αντβέρπ). Οι «ερυθρόλευκοι» κλείνουν πλέον δύο μήνες στους οποίους μοιάζουν να έχουν απωλέσει βασικά συστατικά του ποδοσφαίρου που χαρακτήριζαν την προηγούμενη τριετία του Πέδρο Μαρτίνς και να κινούνται σε πολύ πιο χαμηλούς ρυθμούς (με εξαίρεση, ενδεχομένως, την αναλαμπή της Πόλης με το θρίαμβο επί της Φενέρ).

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πορτογάλος τεχνικός καλείται να διαχειριστεί μεμονωμένα ανεπιτυχή αποτελέσματα. Είναι, όμως, η πρώτη περίοδος (μετά την μεταβατική πρώτη του σεζόν στον Πειραιά) που καλείται να βρει λύσεις σε τόσες μαζεμένες «χτυπητές» αγωνιστικές δυσλειτουργίες. Να τις βάλουμε κάτω μία προς μία;

ΟΙ… ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΕΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ

Καταλαβαίνω ότι το «ανάθεμα» των φίλων του Ολυμπιακού πέφτει περισσότερο σε αμυντικούς και εξτρέμ. Ωστόσο, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, η μεγαλύτερη πληγή του φετινού Ολυμπιακού είναι η γραμμή που θεωρητικά είναι η πιο γεμάτη και ισχυρή του: Η μεσαία!
Στα περισσότερα παιχνίδια του η αμυντική λειτουργία των «ερυθρόλευκων» στα χαφ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την εικόνα που αποτελούσε σήμα κατατεθέν της ομάδας του Μαρτίνς τα προηγούμενα χρόνια. Τι χαρακτήριζε τους πρωταθλητές επί των ημερών του Πορτογάλου; Η ασφυκτική πίεση στον αντίπαλο από τη δική του περιοχή, το αδιάκοπο πρέσινγκ, το συνεπές κλείσιμο των διαδρόμων που απέτρεπε κάθετες κινήσεις προς την «ερυθρόλευκη» εστία. Αυτά είναι στοιχεία που δεν βλέπουμε φέτος, ή αν προτιμάτε δεν τα βλέπουμε με την ίδια ένταση και επιτυχία.
Η συγκεκριμένη διαφοροποίηση αποτελεί και τον βασικό λόγο για τον οποίο οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού επιχειρούν φέτος πολλαπλάσιες τελικές προσπάθειες σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν.
Η Αντβέρπ επιχείρησε 17 τελικές μέσα στο Καραϊσκάκη, η Φενέρ έβγαλε 16 τελικές στην Πόλη, η δε Άιντραχτ έφτασε τις 19! Ξέρετε ποια ήταν η μοναδική ομάδα που είχε κατορθώσει τα προηγούμενα χρόνια αντίστοιχο αριθμό τελικών απέναντι στους «ερυθρόλευκους»; Η… Μάντσεστερ Σίτι (με 20 και 21 τελικές στα δύο περσινά παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ)!
Ο μέσος όρος των τελικών που επιχειρούν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού προς την εστία του Βατσλίκ έχει σχεδόν διπλασιαστεί, σε σχέση με αυτές που επιχειρούσαν προς την εστία του Σα! Ομάδες όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα και ο Αστέρας Τρίπολης έβγαλαν στα φετινά παιχνίδια όσες τελικές έβγαζαν πέρσι στον Ολυμπιακό… η Πόρτο και η Μαρσέιγ! Η δε Λαμία έβγαλε 15 τελικές, λες και επρόκειτο για μια μικρή… Άιντραχτ!

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ Ο ΠΙΕΡ ΚΟΥΝΤΕ;

Υπάρχει λογική εξήγηση σε όλα τα παραπάνω; Φυσικά και υπάρχει. Πρώτον, ο Ολυμπιακός στερείται φέτος τον… κανονικό Εμβιλά, τον ακρογωνιαίο λίθο της αμυντικής του λειτουργίας. Ο Γάλλος είναι εμφανώς επηρεασμένος από το εξαιρετικά δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε και παραμένει ακόμη σκιά του καλού του εαυτού.
Ο Μαντί Καμαρά, επίσης, μοιάζει… ξεζουμισμένος από τα διαδοχικά παιχνίδια. Είναι εξόφθαλμη η χαμηλότερη ένταση στο παιχνίδι του. Η ταχύτητα στα σπριντ, η πίεση στα αντίπαλα στόπερ.
Κι εδώ τίθεται ένα σοβαρότατο ερώτημα στο οποίο μόνο ο Πέδρο Μαρτίνς μπορεί να δώσει απάντηση: Είναι τόσο κακός παίκτης ο Πιερ Κούντε; Δείχνει τόσο κακό πρόσωπο στις προπονήσεις;
Γιατί στα παιχνίδια, στον ελάχιστο χρόνο που έχει χρησιμοποιηθεί από τον προπονητή του, αν μη τι άλλο μπολιάζει με ενέργεια τη μεσαία γραμμή των «ερυθρόλευκων». Μην ξεχνάμε ότι ο Καμερουνέζος αποκτήθηκε για βασικός το καλοκαίρι και μόνο ως βασικός δεν αντιμετωπίζεται μέχρι στιγμής. Κι αν «πετούσαν» Καμαρά και Εμβιλά, θα είχε λογική η διαχείρισή του. Στέκομαι ιδιαίτερα στην περίπτωση Κούντε, απλά γιατί ο πρώην άσσος της Μάιντς κάτι δείχνει στα λίγα λεπτά των συμμετοχών του, σε αντίθεση με άλλα μεταγραφικά αποκτήματα, όπως ο Ονιεκούρου ή ο Ρόνι Λόπες που βρίσκονται στο απόλυτο μηδέν, σε επίπεδο προσφοράς!

Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ Η… ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΒΡΟΥΣΑΪ

Και πάμε στην… πληγή των εξτρέμ! Ονιεκούρου (ειδικά αυτός, γιατί έχει πάρει ουκ ολίγες ευκαιρίες από τον προπονητή του) και Ρόνι Λόπες είναι βάσει απόδοσης, μέχρι στιγμής, δέκα φορές… χειρότεροι του Μπρούμα, σε επίπεδο προσφοράς.
Ιδιαίτερα με τον Νιγηριανό, ο Μαρτίνς θαρρείς και έχει βάλει προσωπικό του στοίχημα να βγει άμεσα η συγκεκριμένη μεταγραφή. Ναι, αλλά για να βγει η μεταγραφή του Ονιεκούρου ή για να προσαρμοστεί ο Ρόνι Λόπες, έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί από το ροτέισον ο Μάριος Βρουσάι. Ένα παιδί που ο ίδιος ο Πέδρο Μαρτίνς βοήθησε τα μέγιστα να εξελιχτεί σε άκρως υπολογίσιμη μονάδα στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ και ξαφνικά μοιάζει να μην εμπιστεύεται, ή να θυσιάζει…

ΛΕΙΠΟΥΝ ΠΟΛΥ Ο ΚΑΛΟΣ ΣΕΜΕΔΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ

Υπάρχουν και δύο απουσίες που μπορεί να περνούν στα… ψιλά, αλλά αποδεικνύονται άκρως σημαντικές για τον Ολυμπιακό.
Στο κέντρο της άμυνας είναι ολοφάνερο το πρόβλημα της απουσίας του Ρούμπεν Σεμέδο. Προσοχή: Του καλού, του κανονικού Σεμέδο που βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια, όχι του αμυντικού που βρισκόταν «στην κοσμάρα του» καθ΄όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Χρυσοί και άγιοι ο Σισέ με τον Μπα, ταλαντούχα στόπερ και οι δύο, αλλά αμφότεροι μοιάζουν με… χειροβομβίδες που κινδυνεύουν να σκάσουν και στο δικό σου χέρι, αν δεν καταφέρεις να απελευθερώσεις γρήγορα την περόνη τους.
Και φυσικά, λείπει, πολύ και ο Κώστας Φορτούνης. Όση κριτική κι αν έχουμε ασκήσει στον Έλληνα μέσο, η δική του παρουσία (ακόμη κι αν ερχόταν από τον πάγκο) προσέφερε σε ουκ ολίγα παιχνίδια στον Ολυμπιακό δημιουργικές λύσεις, που μοιάζουν να λείπουν πολύ από το φετινό του ρεπερτόριο, καθώς (εκτός των άλλων) ο χρόνος βαραίνει πλέον ολοένα και περισσότερο και τις πλάτες του Ματιέ Βαλμπουενά.

Εννοείται ότι υπάρχουν αρκετές παράμετροι ακόμη να αναλύσουμε. Η έλλειψη επιθετικής δημιουργίας από τα ακραία μπακ, το μεγάλο στοίχημα της διαχείρισης Τικίνιο – Ελ Αραμπί.
Ο μόνος που μπορεί και καλείται να δώσει τις απαντήσεις, είναι ο ίδιος ο Πέδρο Μαρτίνς. Ένα είναι σίγουρο: Ο Πορτογάλος τεχνικός διανύει την περίοδο των πιο δύσκολων εξετάσεων που έχει δώσει στα χρόνια της παρουσίας του στον Πειραιά. Και η λύση της εξίσωσης που θα επαναφέρει τον Ολυμπιακό σε υψηλές πτήσεις, περνά μόνο από το δικό του μυαλό, το οποίο ο ίδιος επιβάλλεται να «καθαρίσει». Γιατί αυτό ενδεχομένως να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της φετινής σεζόν: Η δυσκολία του Πέδρο να «καθαρίσει» και να ξεμπερδέψει τις ποδοσφαιρικές του σκέψεις… 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News