ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Να μην εξελιχθεί ο Μαντί σε… άλυτο πρόβλημα για τον Ολυμπιακό!

Ο Αλέξανδρος Σόμογλου γράφει για τον δικαιολογημένο εκνευρισμό των φίλων του Ολυμπιακού για την εικόνα του Καμαρά και όχι μόνο…

Υπάρχουν κάποια μεταφυσικά φαινόμενα στο ποδόσφαιρο που δύσκολα μπορείς να τα εξηγήσεις με… αθλητική λογική. Πάρτε για παράδειγμα τον Μπόγιαν Σαράνοφ! Θαρρείς και… σεληνιάζεται κάθε φορά που πατάει το πόδι του στο χορτάρι του «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Δεν ήθελε και πολύ να επαναλάβει το μεσημέρι της Κυριακής το έπος του 2019 όταν είχε πετάξει μόνος του εκτός κυπέλλου τον Ολυμπιακό, στην παρθενική σεζόν του Πέδρο Μαρτίνς στους «ερυθρόλευκους».

Ο Σέρβος τελικά δεν έμελλε να επαναλάβει το θαύμα, οι πρωταθλητές προσέθεσαν άλλους τρεις βαθμούς στο σακούλι τους, ωστόσο η δυσφορία που έβγαλαν οι φίλοι τους για την εικόνα που εμφάνισαν στο δεύτερο ημίχρονο δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη, κυρίως από τους ποδοσφαιριστές που εξακολουθούν από το ξεκίνημα της σεζόν να προβληματίζουν με την απόδοσή τους. Κι όταν ο ένας εξ αυτών είναι παίκτης που, απόλυτα δικαιολογημένα, θεωρείται ένας εκ των τριών κορυφαίων της ομάδας, ο εκνευρισμός γίνεται ακόμη μεγαλύτερος!

Το «δε θέλω», μοιάζει να υπερισχύει του «δεν μπορώ» στην περίπτωση Καμαρά

Αίσθηση μου είναι ότι μεγάλο μέρος του… μουρμουρητού της «ερυθρόλευκης» εξέδρας αφορούσε την 35λεπτη παρουσία του Μαντί Καμαρά στο παιχνίδι με τη Λαμία. Για άλλο ένα παιχνίδι ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής της μεσαίας γραμμής των πρωταθλητών βρισκόταν σε άλλο γήπεδο. Και πλέον οι φίλοι του Ολυμπιακού αρχίζουν να πιστεύουν ότι η εικόνα του σχετίζεται περισσότερο με το «δεν θέλω» και λιγότερο με το «δεν μπορώ». Δεν τους αδικώ.

Οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής μπορεί να περάσει περίοδο ντεφορμαρίσματος, αλλά για να βγει απ’ αυτή πρέπει να επιδεικνύει τη διάθεσή να το πράξει. Η εικόνα του Μαντί Καμαρά στο γήπεδο παραπέμπει περισσότερο σε έναν ξενερωμένο παίκτη που δεν έχει ούτε την όρεξη, ούτε τη θέληση να επιστρέψει στα καθιερωμένα του υψηλά στάνταρντς.

Κακά τα ψέματα. Η αναιμική παρουσία του Μαντί Καμαρά εξελίσσεται σε μεγάλο «πονοκέφαλο» για τον Πέδρο Μαρτίνς και τους συνεργάτες του. Προφανώς και αποδεικνύεται στην πράξη ότι με το «πυρηνικό του όπλο» απενεργοποιημένο εδώ και μήνες, ο Ολυμπιακός δεν αισθάνεται κάποια ιδιαίτερη απειλή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στην Ευρώπη, όμως, ο κανονικός Καμαρά είναι υπέρ-απαραίτητος για τους Πειραιώτες, αν θέλουν να κοιτάξουν στα μάτια αντιπάλους όπως η Αταλάντα.

Ναι, ταλαντούχος ο Αγκιμπού, αλλά ακόμη πρέπει να καταπιεί πολλά χιλιόμετρα εμπειρίας για να θεωρείται ισάξιος του Μαντί. Ο MVP Καμαρά λείπει πολύ, πάρα πολύ από το φετινό Ολυμπιακό. Και, εκτός αυτού, ο παίκτης που το καλοκαίρι αποκτήθηκε ως αντικαταστάτης του, ο Πιερ Κούντε, εδώ και πολλές εβδομάδες… αγνοείται! Μπορεί να το έχουμε ξεχάσει, αλλά όταν αποκτήθηκε ο Καμερουνέζος η πώληση του Μαντί Καμαρά θεωρείτο δεδομένη.

Κόντρα στην Αταλάντα ο… κανονικός Καμαρά είναι απαραίτητος!

Ούτως ή άλλως, ακολουθεί ένας μήνας που ο Ολυμπιακός θα πρέπει να συνηθίσει να αγωνίζεται χωρίς κανέναν εκ των Καμαρά του. Και ευχή των φίλων του Ολυμπιακού είναι να επιστρέψουν και οι δύο από το Κόπα Άφρικα με το κανονικό τους πρόσωπο. Γιατί με τον περσινό Μαντί Καμαρά, οι ελπίδες των «ερυθρόλευκων» απέναντι στην Αταλάντα θα είναι τσιμπημένες… προς τα πάνω! Με τον φετινό, θα είναι εξαιρετικά περιορισμένες!

ΥΓ: Κατανοώ ότι οι φίλοι του Ολυμπιακού θέλουν να βλέπουν την ομάδα τους να «πετάει» σε όλα τα παιχνίδια. Δεν είναι, όμως, πάντα εύκολο να συμβεί αυτό. Πάντα ο Δεκέμβριος είναι εξαιρετικά ύπουλος μήνας για… γκέλες, γιατί οι ομάδες που αγωνίζονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις βγάζουν κούραση στους αγώνες τους. Άρα για τους «ερυθρόλευκους» μοιάζει εξαιρετικά σημαντικό ότι καταφέρνουν να κλείσουν τον τελευταίο μήνα του χρόνου χωρίς την παραμικρή βαθμολογική απώλεια.

ΥΓ2: Τα βλέμματα όλων πέφτουν δικαιολογημένα στον Μπόγιαν Σαράνοφ (τον απόλυτο πρωταγωνιστή της αναμέτρησης του Ολυμπιακού με τη Λαμία), ωστόσο αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία και για τον… απέναντι γκολκίπερ. Μια καθοριστική σωτήρια επέμβαση πριν το γκολ του Ελ Αραμπί και μία σωτήρια έξοδος στο 90’, δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες. Ο Τόμας Βατσλίκ, μοιάζει κάθε εβδομάδα που περνά να πατά ολοένα και καλύτερα στα πόδια του και πάνω απ’ όλα να βγάζει την προσωπικότητα που είχαμε θαυμάσει όλοι στο Euro.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News