ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Γιατί «η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων» που προβάλλεται απόψε θεωρείται ταινία σταθμός

Μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες του ελληνικού σινεμά, σύμφωνα με την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, είναι η κομεντί του Δήμου Αβδελιώδη, «Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων», την οποία μπορούμε να δούμε απόψε (19/12) στην τηλεόραση από την ΕΡΤ2 (22:00).

Ο Δήμος Αβδελιώδης, εκτός από τη σκηνοθεσία, έγραψε και το σενάριο, ενώ ανέλαβε και την παραγωγή της ταινίας μαζί με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την ΕΡΤ1. Πρόκειται για μία ηθογραφική ταινία εποχής.

Πλοκή

Η ιστορία λαμβάνει χώρα στο Θολοποτάμι της Χίου το 1960. Μετά το θάνατο του αγροφύλακα του χωριού, το τοπικό συμβούλιο ζητά από τον αγρονόμο τον διορισμό αντικαταστάτη. Κανείς αγροφύλακας, όμως, δεν δέχεται τη θέση, λόγω της κακής φήμης του χωριού και του πρόσφατου θανάτου του προηγούμενου αγροφύλακα, ο οποίος συνέβη μάλιστα εν ώρα υπηρεσίας. Τελικά η κοινότητα επανέρχεται, προσφέροντας ένα πρόσθετο οικονομικό κίνητρο για τον αγροφύλακα που θα παρέβλεπε τα παραπάνω και θα δεχόταν τη θέση. Μετά την εξέλιξη αυτή αρχίζει να εκδηλώνεται το ενδιαφέρον των αγροφυλάκων και η θέση δεν αργεί να πληρωθεί. Γρήγορα όμως ο αγρονόμος θα αναγκαστεί να αποσύρει τον αγροφύλακα, αφού αδυνατεί να φέρει σε πέρας την αποστολή του, και το ίδιο θα συμβεί και για τους τρεις διαδόχους του. Καθένας από τους τέσσερις αγροφύλακες αντιστοιχεί σε μία εποχή του χρόνου, η οποία ταυτίζεται και με τη χρονική περίοδο κατά την οποία υπηρετεί στο χωριό, καθώς και με το χαρακτηριστικό γνώρισμα-αδυναμία του αντίστοιχου αγροφύλακα (καλοκαίρι-οκνηρία, χειμώνας-χαρτοπαιξία, άνοιξη-έρωτας).

Η μουσική

Με αφορμή τον συνδυασμό των τεσσάρων αγροφυλάκων με τις τέσσερις εποχές του χρόνου η ταινία πλαισιώνεται με τις «Τέσσερις εποχές» του Αντόνιο Βιβάλντι. Ακούγονται επίσης κομμάτια από τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη και του Στέλιου Καζαντζίδη.

Διακρίσεις

Η ταινία έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, ανάμεσά τους το ΓΔ κρατικό βραβείο ταινίας μυθοπλασίας μεγάλου μήκους, το κρατικό βραβείο σκηνοθεσίας, το βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου και το βραβείο FIPRESCI. Έλαβε επίσης τέσσερα βραβεία στο Φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ συμμετείχε και σε πολλά ακόμη διεθνή Φεστιβάλ.

Η δεκάδα

Σύμφωνα με ψηφοφορία της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, «Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων» θεωρείται μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες του ελληνικού σινεμά

Τρεις φορές η ΠΕΚΚ έχει επιλέξει τις “καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών”, αρχικά το 1986, για δεύτερη φορά το 2006 και για τρίτη φορά το 2016, για την περίοδο από το 1975 και έπειτα.

Aκολουθεί η λίστα με τις καλύτερες ελληνικές ταινίες σύμφωνα με την ΠΕΚΚ:

1. Ο Θίασος (Θεόδωρος Αγγελόπουλος)
2. Γλυκιά Συμμορία (Νίκος Νικολαΐδης)
3 Η φωτογραφία (Νίκος Παπατάκης)
4. Ρεμπέτικο (Κώστας Φέρρης)
5. Κυνόδοντας (Γιώργος Λάνθιμος)
6. Οι απέναντι (Γιώργος Πανουσόπουλος)
7 Καρκαλού (Σταύρος Τορνές)
8 Το βλέμμα του Οδυσσέα (Θεόδωρος Αγγελόπουλος)
9. Αυτή η νύχτα μένει (Νίκος Παναγιωτόπουλος)
10. Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων (Δήμος Αβδελιώδης)

Για τις άγριες τουλίπες

Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην ιστοσελίδα www.noizy.gr στον Κώστα Κούλη, ο Δήμος Αβδελιώδης είχε πει: «Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων, επειδή μου το ρωτάνε πολλές φορές… Ποια ήταν η ιδέα… Είχα ένα τρομερό πάθος για τις άγριες τουλίπες της Χίου. Από μικρό παιδί. Και κάθε Μάρτη, που φανταζόμουν πώς μεγαλώνουν και φτάνουν στην πλήρη ακμή τους και με τρέλαινε αυτή η ιδέα! Και όποτε πήγαινα στη Χίο τέτοια εποχή, γύρω στις 20-21 Μαρτίου… πάντα σκεφτόμουν αυτή την ιδέα. Κάποια στιγμή που είχα χρόνο για να κάνω ταινία, είπα «Θα επεξεργαστώ αυτή την ιδέα». Οπότε μου ήλθε η ιδέα το κύκλου των εποχών. Η ταινία αυτή σχεδιάστηκε πάνω στις τέσσερις εποχές. Από μέσα βγαίνανε όλα αυτά τα στοιχεία το λαϊκού πολιτισμού, γιατί έζησα στη Χίο σαν παιδί. Και πέρασαν όλα, χωρίς να έχω στο μυαλό μου κάτι τέτοιο. Και μάλιστα πολλά πέρασαν σε συμβολικό επίπεδο. Βγήκαν πράγματα για τα οποία ήμουν εντελώς ανυποψίαστος. Από την ιδέα για τις τουλίπες ξεκίνησαν όλα. Η ιδέα είναι στην ουσία μία αφετηρία. Αν δεν την ακολουθήσεις, αυτό σημαίνει ότι αγνοείς μία σοβαρή πρόσκληση κι εσύ τεμπελιάζεις. Δηλαδή χάνεις το ραντεβού με το χρόνο…».

Ένα αλληγορικό παραμύθι λοιπόν με κινηματογραφική λογική είναι αυτό που πρέπει να δούμε. Αυτό στο οποίο ο Αντόνιο Βιβάλντι και οι «Τέσσερις εποχές» συναντούν τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Στέλιο Καζαντζίδη. Όλοι μαζί «ανταμώνουν» με τον Βιζυηνό, τον Θεόφιλο και τον Παπαδιαμάντη σε μια ταινία που μυρίζει… Ελλάδα.