Τζο ΝτιΜάτζο: Ο θρύλος του μπέιζμπολ που παντρεύτηκε το απόλυτο σύμβολο του σεξ

Για να αντιληφθείτε πόσο δημοφιλές είναι το μπέιζμπολ στις ΗΠΑ, αρκεί να σας πούμε τούτο. Όταν η Μέριλιν Μονρόε παντρεύτηκε τον παλαίμαχο σταρ του αθλήματος, Τζο ΝτιΜάτζο, τον Ιανουάριο του 1954, δεν συγκέντρωσε εκείνη τα περισσότερα φώτα της δημοσιότητας!

Μπορείτε να καταλάβετε, λοιπόν, το σοκ που είχε προκαλέσει η απόφαση του θρύλου των Νιου Γιορκ Γιάνκις να εγκαταλείψει την αγωνιστική δράση, στις 11 Δεκεμβρίου 1951. Κι ας είχε αφήσει να εννοηθεί μερικούς μήνες νωρίτερα ότι εκείνη η σεζόν μπορεί να ήταν η τελευταία του. «Όταν το μπέιζμπολ παύει να είναι διασκεδαστικό, παύει να είναι παιχνίδι», ήταν η ιστορική ατάκα με την οποία συνόδευσε τη δήλωση της αποχώρησής του ο 37χρονος τότε άσος.

Ο ΝτιΜάτζο, ωστόσο, δεν ήταν γραφτό να χαθεί από το προσκήνιο. Τον Μάρτιο του 1952 σύναψε δεσμό με την ανερχόμενη σταρ του κινηματογράφου, Μέριλ Μονρόε. Η πανέμορφη ηθοποιός ήταν διστακτική πριν από το πρώτο τους ραντεβού, μια και πίστευε ότι ως διάσημος πρώην αθλητής, ο ΝτιΜάτζο θα ήταν αλαζόνας και χωρίς καλούς τρόπους. Δεν θα έπεφτε έξω, μόνο που θα το βίωνε στο πετσί της πολύ αργότερα. Εκείνο το βράδυ της γνωριμίας τους, ο θρύλος του μπέιζμπολ θα τη γοήτευε με τη γεροδεμένη κορμοστασιά του και την αυτοπεποίθηση που εξέπεμπε.

Αν και η Μονρόε δεν αποτελούσε το πρότυπο νοικοκυράς που επιζητούσε μετά το τέλος της αθλητικής του καριέρας, ο ΝτιΜάτζο -ο οποίος παλιότερα είχε νυμφευθεί άλλη μία ηθοποιό, την Ντόροθι Άρνολντ– την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Ο γάμος τους έλαβε χώρα στις 14 Ιανουαρίου 1954 στο Σαν Φρανσίσκο και αποτέλεσε το κοσμικό γεγονός της χρονιάς στην Αμερική.

Ζηλιάρης και βίαιος

Η διαρκώς ανελισσόμενη καριέρα της Μονρόε και η καθιέρωσή της ως σύμβολο του σεξ, προκάλεσαν τη δυσφορία του ΝτιΜάτζο, ο οποίος δεν έκρυβε πια τη ζήλια του. Δεν άντεχε να βλέπει τα λάγνα βλέμματα άλλων ανδρών να στρέφονται πάνω της και έψαχνε αφορμές για καυγάδες, παρότι εκείνη δεν είχε δώσει το παραμικρό δικαίωμα.

Ο θρύλος του μπέιζμπολ έγινε έξαλλος μόλις λίγες μέρες μετά τον γάμο τους, όταν με προτροπή του ατζέντη της η Μονρόε ταξίδεψε στην αμερικάνικη βάση στην Κορέα, προκειμένου να εμψυχώσει τους στρατιώτες που έπαιρναν μέρος στον πόλεμο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η ηθοποιός εμφανίστηκε στην Κορέα με σπασμένο τον ένα αντίχειρα και πολλοί εικάζουν ότι ο τραυματισμός ήταν αποτέλεσμα της οργής του συζύγου της.

Ο έρωτας, όμως, τους κράτησε ενωμένους. Ή, για την ακρίβεια, το σεξ. «Όταν βρισκόμασταν στο κρεβάτι, ήταν σαν μάχονται θεοί. Άκουγες αστραπές και βροντές», εκμυστηρεύθηκε τη δεκαετία του ’90 ο ΝτιΜάτζο στον ποδίατρό του, Ροκ Ποζιτάνο, ο οποίος είχε αναλάβει να φροντίσει ένα κότσι στη φτέρνα που ταλαιπωρούσε τον αθλητή από τα αγωνιστικά του χρόνια. Για να προσθέσει: «Η Μέριλιν μου είπε ότι κανένας άλλος άνδρας δεν την έχει ικανοποιήσει όπως εγώ».

Ο ΝτιΜάτζο, ωστόσο, δεν μπορεί να τιθασεύσει τη ζήλεια του. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1954 βρίσκεται ανάμεσα στο πλήθος που παρακολουθεί το γύρισμα της περίφημης σκηνής με το άσπρο φόρεμα της Μονρόε που σηκώνεται από τον αεραγωγό, για την ταινία «Επτά Χρόνια Φαγούρα». Κι όταν επιστρέφουν στο ξενοδοχείο τους, οι ένοικοι των διπλανών δωματίων ξεσηκώνονται από την οργισμένη ανδρική φωνή, τους γυναικείους λυγμούς και τον θόρυβο των αντικειμένων που σπάνε.

Την επομένη, η Μονρόε εμφανίζεται στο στούντιο με μώλωπες και πληγές στο πρόσωπο και τα χέρια. Οι μακιγιέρ θα ξοδέψουν… τόνους make up για να καλύψουν τα σημάδια που έχει αφήσει πάνω της ο ΝτιΜάτζιο, ώστε να συνεχιστούν τα γυρίσματα.

Έναν μήνα αργότερα, η καταξιωμένη πλέον ηθοποιός καταθέτει αίτηση διαζυγίου.

Η μετάνοια και η υπόσχεση

Ο ΝτιΜάτζιο συναναστράφηκε με πολλές γυναίκες τα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά δεν έπαψε να διατηρεί αισθήματα αγάπης για τη Μονρόε. Ξαναμπήκε στη ζωή της τον Φεβρουάριο του 1961, όταν ο γάμος της ηθοποιού με τον θεατρικό συγγραφέα, Άρθουρ Μίλερ, έπνεε τα λοίσθια.

Όταν με δικές του ενέργειες την έβγαλε από την ψυχιατρική κλινική στην οποία είχε εγκλειστεί, την πήρε μαζί του στη Φλόριντα, όπου εργαζόταν ως προπονητής. Οι φήμες για επανασύνδεση έδιναν κι έπαιρναν, όμως οι δύο πρώην σύζυγοι διαβεβαίωναν δημοσίως ότι ήταν απλώς φίλοι.

Στη βιογραφία του ΝτιΜάτζο που υπογράφει ο Μόρι Άλεν, αναφέρεται ότι ο παλαίμαχος αθλητής εγκατέλειψε τη δουλειά του την 1η Αυγούστου 1962, διότι είχε αποφασίσει να ξαναπαντρευτεί τη Μονρόε. Τέσσερις μέρες αργότερα, ωστόσο, η ηθοποιός θα βρεθεί νεκρή. Η νεκροψία δείχνει ότι είχε καταναλώσει ισχυρή δόση υπνωτικών χαπιών.

Συντετριμμένος απ’ τον χαμό της, ο ΝτιΜάτζο αναλαμβάνει να οργανώσει την κηδεία της, από την οποία αποκλείει όλα τα μέλη της οικογένειας Κένεντι -συμπεριλαμβανομένου και του τότε πρόεδρου των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, για τον οποίο κυκλοφορούσαν φήμες ότι είχε παράνομο δεσμό με τη Μονρόε. Το ίδιο κάνει και στον παλιό του φίλο, Φρανκ Σινάτρα, με τον οποίο είχε δημόσιο καυγά τον Νοέμβριο του 1954, καθώς υποψιαζόταν ότι η Μονροέ τον είχε απατήσει μαζί του, αλλά και στους περισσότερους εκπροσώπους της ελίτ του Χόλιγουντ.

Ο ΝτιΜάτζο, ωστόσο, βασανίζεται από τύψεις. Θεωρεί ότι η συμπεριφορά του απέναντι στη Μονρόε, που προκάλεσε το διαζύγιο, ήταν η βασική αιτία της κατοπινής ψυχολογικής της κατάρρευσης. Για να εξιλεωθεί, υπόσχεται ότι θα στέλνει τριαντάφυλλα στο μνήμα της τρεις φορές την εβδομάδα.

Τηρεί απαρέγκλιτα την υπόσχεσή του επί είκοσι συναπτά έτη και υπολογίζεται ότι άφησε στον τάφο της αγαπημένης του γύρω στα 18.000 τριαντάφυλλα.

Πρότυπο του «Γέρου» του Χέμινγουεϊ

Από τη δεκαετία του ’70 κι έπειτα, ο ΝτιΜάτζιο έβγαζε τα προς το ζην μέσω της συμμετοχής του σε διαφημίσεις. Υπήρξε το κεντρικό πρόσωπο στην καμπάνια εταιρείας που κατασκεύαζε μηχανές του καφέ, ενώ αργότερα διαφήμισε τσιγάρα, τράπεζα έως και οίκο ευγηρίας!

Άλλωστε, ήταν ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα της Αμερικής. Η ακτινοβολία του ήταν τέτοια που ανάγκασε τον νομπελίστα συγγραφέα, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, να τον αναφέρει ως πρότυπο μεγαλοσύνης στην εμβληματική νουβέλα του, «Ο Γέρος και η Θάλασσα», την οποία έγραψε το 1951. Τον καιρό, δηλαδή, που ο ΝτιΜάτζο ετοιμαζόταν να αποσυρθεί από τα γήπεδα.

Το όνομα του καταξιωμένου άσου αναφέρεται σε οκτώ διαφορετικά σημεία του βιβλίου, διαμέσου του κεντρικού ήρωα, του ηλικιωμένου ψαρά Σαντιάγο. Ο γέρος είναι οπαδός των Νιου Γιορκ Γιάνκις και λίγο πριν τη μεγάλη μάχη του με το γιγαντιαίο ψάρι, παίρνει δύναμη από τη θύμηση του ηγέτη τους. «Πρέπει να φανώ αντάξιος του μεγάλου Τζο ΝτιΜάτζο, που τα κάνει όλα τέλεια κι ας τον πονάει πολύ το κότσι στη φτέρνα του», λέει.

Κι όταν πια ο γέρος πιάνει το ψάρι, συλλογιέται δυνατά: «Νομίζω ότι ο Τζο ΝτιΜάτζο θα ήταν περήφανος για μένα σήμερα». Μνημονεύει τον μεγάλο άσο ακόμα κι όταν εξοντώνει τον καρχαρία, ο οποίος εμφανίζεται απειλητικός για τη λεία του. «Αναρωτιέμαι αν θα άρεσε στον μεγάλο Τζο ΝτιΜάτζο ο τρόπος με τον οποίο χτύπησα τον καρχαρία κατακέφαλα».

Το όνομα του ΝτιΜάτζο έχει χρησιμοποιηθεί ως συνώνυμο του μπέιζμπολ και σε άλλα λογοτεχνικά έργα, όπως «Η Νόσος του Πορτνόυ» του Φίλιπ Ροθ, ενώ έχει περιληφθεί και σε στίχους τραγουδιών, όπως το πασίγνωστο «Mrs. Robinson» των Σάιμον και Γκαρφάνκελ.

Τα κατορθώματά του στα γήπεδα

Ανάμεσα στα υπόλοιπα πάθη του, ο ΝτιΜάτζο ήταν και μανιώδης καπνιστής. Το 1998 διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα σε προχωρημένο στάδιο και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, που τον κράτησε στο νοσοκομείο επί 99 ημέρες.

Επέστρεψε στο σπίτι του στο Χόλιγουντ, αλλά στις 8 Μαρτίου 1999 έκλεισε για πάντα τα μάτια του, σε ηλικία 84 ετών. Έως και σήμερα, πάντως, το αποτύπωμα που έχει αφήσει ο ΝτιΜάτζο στη λαϊκή κουλτούρα των ΗΠΑ παραμένει ανεξίτηλο. Το ίδιο και στο μπέιζμπολ, όπου λίγοι έχουν πλησιάσει τα κατορθώματά του, 72 χρόνια μετά την απόσυρσή του από τα γήπεδα.

Κατέκτησε εννιά πρωταθλήματα με τους Νιου Γιορκ Γιάνκις, αναδείχθηκε τρεις φορές πολυτιμότερος παίκτης της σεζόν, ενώ δεν έλειψε από κανένα από τα δεκατρία All Star Games που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια της καριέρας του (η οποία διακόπηκε για μια τετραετία λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο συμμετείχε κι ο ίδιος).

Το πιο ξακουστό ρεκόρ του είναι αυτό των 56 διαδοχικών αγώνων με τουλάχιστον ένα χτύπημα βάσης, το οποίο παραμένει ακατάρριπτο. Οι Γιάνκις απέσυραν τη φανέλα του με το Νο 5 τον Απρίλιο του 1952, ενώ τρία χρόνια αργότερα ο ΝτιΜάτζο έγινε δεκτός στο Hall of Fame του MLB.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 11 Δεκεμβρίου

2009: Ο Τάιγκερ Γουντς ανακοινώνει ότι θα κάνει ένα επ’ αόριστον διάλειμμα από το επαγγελματικό γκολφ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έχει προκαλέσει στον γάμο του με την Έλιν Νόρντεγκρεν η παραδοχή του ότι διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση. Θα επιστρέψει στη δράση τον Απρίλιο του 2010 και τέσσερις μήνες αργότερα θα εκδοθεί το διαζύγιο, με το οποίο επιδικάζεται στη Νόρντεγκρεν το ποσό των 100 εκατομμυρίων δολαρίων.

2002: Ο Καναδός άσος του χόκεϊ επί πάγου, Τζο Σάκιτς, σημειώνει το 500ό γκολ στο επαγγελματικό πρωτάθλημα (NHL) στον εκτός έδρας αγώνα της ομάδας του, Κολοράντο Άβαλανς, εναντίον των Βανκούβερ Κάνακς. Ο Σάκιτς θα φτάσει τα 625 τέρματα μέχρι το τέλος της καριέρας του, το 2012.

1999: Ο Τόνι Μακόι γίνεται ο πέμπτος τζόκεϊ εμποδίων στην ιστορία που σημειώνει 1.000 νίκες, όταν κερδίζει το Wragge & Co Handicap Chase στο Τσέλτεναμ, ιππεύοντας τον «Majadou». Πέντε ημέρες νωρίτερα είχε γίνει ο πρώτος τζόκεϊ που κέρδισε για πέμπτη διαδοχική χρονιά το Derby Award για τον “Καλύτερο Τζόκεϊ της Χρονιάς”.

1996: Διακόπτεται λόγω επεισοδίων ο αγώνας Άρης-Μπεσίκτας για το Κύπελλο Κόρατς κι ενώ το σκορ είναι 40-31. Αιτία της διακοπής είναι ένα αντιαθλητικό χτύπημα του Αλεξάντερ στον Αγγελίδη, ο οποίος του το ανταποδίδει με συνέπεια να προκληθεί γενική σύρραξη. H FIBA αποφασίζει να επαναληφθεί ο αγώνας κεκλεισμένων των θυρών στη Νέα Σμύρνη, χωρίς να έχουν δικαίωμα συμμετοχής οι Αγγελίδης και Αλεξάντερ. Ο Άρης θα νικήσει με 77-64 και θα προκριθεί στην επόμενη φάση, ενώ αργότερα θα φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου, επικρατώντας στον τελικό μιας άλλης τουρκικής ομάδας, της Τόφας Μπούρσα.

1991: Ο Παναθηναϊκός αναδεικνύεται ισόπαλος 0-0 με τη Σαμπντόρια στο Ολυμπιακό Στάδιο του Αμαρουσίου, για τη δεύτερη αγωνιστική της δοκιμαστικής διοργάνωσης του Champions League. Λόγω της έντονης χιονόπτωσης ο αγώνας διεξάγεται με πορτοκαλί μπάλα, ώστε να είναι ευδιάκριτη από τους παίκτες και τους θεατές. Η ομάδα της Γένοβας, στην οποία αγωνίζονται οι διεθνούς φήμης άσοι Βιάλι, Σερέζο, Παλιούκα, Βιέρκοβοντ και Κάτανετς, θα καταλάβει την πρώτη θέση στον όμιλο που οδηγεί στον τελικό, όπου θα ηττηθεί με 1-0 από την Μπαρτσελόνα.

1983: Ο Σουηδός τενίστας, Ματς Βιλάντερ, κατακτά το δεύτερο γκραν σλαμ τρόπαιο της καριέρας του, όταν νικά στον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν τον Τσεχοσλοβάκο, Ιβάν Λεντλ, με 3-0 σετ (6-1, 6-4, 6-4).

1981: Ο Μοχάμεντ Αλί δίνει τον 61ο και τελευταίο αγώνα του ως επαγγελματίας πυγμάχος και γνωρίζει την ήττα από τον Τζαμαϊκανό, Τρέβορ Μπέρμπικ.

Ταπείνωσε τον Εουσέμπιο

1968: Η Εθνική Ελλάδας νικά την Πορτογαλία με 4-2 στο Στάδιο Καραϊσκάκη και μπαίνει σε τροχιά πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες νίκες που είχε πετύχει μέχρι τότε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αφού η Πορτογαλία είχε τερματίσει τρίτη στο προηγούμενο Μουντιάλ (1966) και στην εντεκάδα της βρισκόταν ο πρώτος σκόρερ εκείνης της διοργάνωσης, ο θρυλικός Εουσέμπιο. Ηγέτης της Εθνικής μας είναι ο Μίμης Δομάζος, ενώ τον βασικό κορμό συμπληρώνουν οι Γιώργος Σιδέρης, Μίμης Μίμης Παπαϊωάννου, Γιώργος Κούδας, Αριστείδης Καμάρας, Βασίλης Μποτίνος, Γιώργος Δέδες και Στάθης Χάιτας. Από τον όμιλό μας θα προκριθεί τελικά η Ρουμανία, την οποία η Εθνική μας δεν καταφέρνει να νικήσει σε κανένα από τα δύο ματς (2-2 στην Αθήνα και 1-1 στο Βουκουρέστι).

1952: Πεθαίνει ο Μιχάλης Μανούσκος, ένας από τους ιδρυτές του Ολυμπιακού, ο οποίος μάλιστα εμπνεύστηκε την προσθήκη του συνοδευτικού «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς» στην ονομασία του. Ήταν γνωστός βιομήχανος του Πειραιά και διατέλεσε πρόεδρος του συλλόγου σε τρεις διαφορετικές περιόδους (1925-28, 1937-39, 1945-50). Το 1938 διορίστηκε δήμαρχος Πειραιά από τη δικτατορική κυβέρνηση Μεταξά, θέση απ’ την οποία παραιτήθηκε τον Απρίλιο του 1941, αρνούμενος να συνεργαστεί με τους Γερμανούς κατακτητές.

1929: Ιδρύεται ο Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας, σύλλογος ο οποίος υφίσταται ανεπίσημα από το 1927. Εμπνευστής του είναι ο Κώστας Καπέλλας. Τα πρώτα τμήματα του συλλόγου είναι ο στίβος, το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ και η ποδηλασία.

1894: Διοργανώνεται η πρώτη Παγκόσμια Έκθεση Αυτοκινήτου στο Παρίσι με εννέα εκθέτες.

1886: Η ποδοσφαιρική ομάδα Ντάιαλ Σκουέαρ από το Γούλιτς του Λονδίνου, δίνει τον πρώτο της αγώνα εναντίον των Ίστερν Γουόντερερς και επικρατεί με 6-0. Πρόκειται για τον σύλλογο που θα μετεξελιχθεί στη γνωστή μας Άρσεναλ, ονομασία την οποία θα υιοθετήσει οριστικά το 1913.