Λίβερπουλ: Στην Ελλάδα ο Κλοπ θα ήταν ένας ηττοπαθής, κομπλεξικός μπεκρής!

O Αντώνης Καρπετόπουλος βλέπει τον Γιούργκεν Κλοπ να οδηγεί τη Λίβερπουλ σε τρίτο τελικό Champions League μέσα σε μια εξαετία και… προσομοιώνει τη θητεία του Γερμανού τεχνικού σε συνθήκες ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Η Λίβερπουλ, όπως ακριβώς αναμενόταν, θα είναι στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ στο Παρίσι. Πήρε την πρόκριση από τη Βιγιαρεάλ με λίγο χτυποκάρδι, αφού βρέθηκε να χάνει με 2-0 στο ημίχρονο από τους καταπληκτικούς Ισπανούς που έδωσαν ό,τι είχαν. Η Βιγιαρεάλ του σπουδαίου Εμερι έμεινε μάλλον από δυνάμεις καθώς δεν κατάφερε να υποστηρίξει στην επανάληψη το αμυντικό της πλάνο – όπως ακριβώς και στο Ανφιλντ.

Δεν είναι παράξενο: πρέπει να είναι ελάχιστες οι ομάδες στην Ευρώπη που μπορεί να γλυτώσουν από την Λίβερπουλ αν της αφήσουν τη μπάλα. Στην θεαματική ανατροπή που πέτυχε η Λίβερπουλ μετατρέποντας το σε βάρος της 0-2 σε ένα τελικό 3-2 δεν υπάρχουν μυστικά. Σαφώς και βοήθησε η αλλαγή του κουρασμένου Ζότα από τον φορμαρισμένο Ντίαζ, αλλά ένα τέτοιο ματς δεν γυρίζει με μια αλλαγή – γυρίζει όταν μια ομάδα είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει κάθε κατάσταση, ακόμα και την χειρότερη. Αυτό είναι η εφετινή Λίβερπουλ: μια ομάδα που κουβαλάει γνώση, που ξέρει να αντιδρά ψύχραιμα, που έχει επιθετικό παιγνίδι και που παίρνει γκολ από όλους.

Χθες την δύσκολη εξίσωση έλυσε ο Φαμπίνιο, όχι ένας σούπερ σταρ: άλλωστε σούπερ σταρ στη Λίβερπουλ είναι μόνο ο προπονητής της. Ο Γιούργκεν Κλοπ φτάνει στον τρίτο τελικό του Τσάμπιονς λιγκ με την Λίβερπουλ και στον τέταρτο δικό του τα δέκα τελευταία χρόνια. Κανείς ποτέ δεν πέτυχε κάτι ανάλογο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.   

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Γιούργκεν Κλοπ: Οι δύο κινήσεις – ματ που έστειλαν τη Λίβερπουλ στον τελικό

Λίβερπουλ, Κλοπ, έδρα, κοινό και δίψα

Ας θυμηθούμε μερικά ωραία πράγματα τώρα που όλοι συμφωνούν πως ζούμε στην εποχή του Κλοπ. Η Λίβερπουλ ανακοίνωσε τη συνεργασία της με τον Κλοπ  έπειτα από το εκτός έδρας παιχνίδι της με την Έβερτον τον Οκτώβριο του 2015: είχε φέρει τότε μια ισοπαλία. Ο Κλοπ διαδέχτηκε τον Μπρένταν Ρότζερς. Όταν ανέλαβε είχα γράψει στην SportDay πως μου έμοιαζε πιο πιθανό υπό τις οδηγίες του η Λίβερπουλ να κερδίσει το Τσάμπιονς λιγκ πιο γρήγορα από το αγγλικό πρωτάθλημα. Είχα γράψει πως αυτό μπορεί να συμβεί για τρεις λόγους: γιατί κάποιος που φτάνει στον τελικό με την Ντόρτμουντ είναι αδύνατο να μην κερδίσει την κούπα με τη Λίβερπουλ, γιατί η Λίβερπουλ έχει έδρα και γιατί το κοινό της είναι απαιτητικό αλλά και υποστηρικτικό συγχρόνως – δηλαδή το κατάλληλο κοινό για μια ομάδα που μπορεί να κάνει πολλά στην Ευρώπη. Η πρόβλεψη ήταν εύκολη. Αλλά τρεις τελικούς σε επτά χρόνια αμφιβάλω κι αν έπαιξε ο Ρόι Ρέις της Μέλτσεστερ Ρόβερς τον καιρό που μεσουρανούσε στο «Αγόρι».

Τον πρώτο χρόνο του Γερμανού στο νησί η Λίβερπουλ έχασε στα πέναλτι τον τελικό του Λιγκ Καπ από τη Μάντσεστερ Σίτι και ηττήθηκε με 1-3 από τη Σεβίλλη στον τελικό του Γιουρόπα λιγκ που κατέκτησε τότε το σχετικό τρόπαιο για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Την επόμενη χρονιά η Λίβερπουλ  γνώρισε οδυνηρούς αποκλεισμούς από τα κύπελλα (από την Σαουθάμπτον στον ημιτελικό του Λιγκ Καπ και την  Γουλβς στο προκριματικό του FA Cup), και απλά πήρε εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς, τερματίζοντας τέταρτη στο πρωτάθλημα. Στην Ελλάδα ο απολογισμός του θα έλεγε ότι μετά από δυο χρονιές έχει μηδέν τίτλους και μια τέταρτη θέση. Ο Κλοπ θα ήταν «ηττοπαθής», «κομπλεξικός» και «αλαζόνας». Και σίγουρα θα είχαμε βρει ένα παίκτη που δεν χρησιμοποιεί πολύ για να ουρλιάζουμε ότι τον αδικεί.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Λίβερπουλ: Φαινόμενο – Μία ονειρεμένη σεζόν γεμάτη ρεκόρ, σε Αγγλία και Ευρώπη

Τρίτη και φαρμακερή για Λίβερπουλ και Κλοπ

Την τρίτη χρονιά η Λίβερπουλ κάνει ένα εξαιρετικό Τσάμπιονς λιγκ. Στους ομίλους βρήκε τη Σεβίλλη, τη Μάριμπορ και τη Σπαρτάκ Μόσχας: πέρασε πρώτη. Στην συνέχεια διέλυσε την Πόρτο κι απέκλεισε τη Μάντσεστερ Σίτι ουσιαστικά από το πρώτο ματς (3-0 στο Άνφιλντ, 1-2 στο Έτιχαντ). Πριν να βρει την Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό στο Κίεβο απέκλεισε και τη Ρόμα: ήταν τυχερή γιατί βρήκε μια τόσο αδύναμη ομάδα στα ημιτελικά, αλλά έχασε τον τελικό μετά απο 3-1, μετά από τραγικά λάθη του τερματοφύλακά της Κάριου. Στο πρωτάθλημα ξαναβγήκε τέταρτη.

Τι εκτίμησαν οι Αγγλοι και δεν του δημιούργησαν το παραμικρό πρόβλημα μετά από μια τριετία χωρίς τίτλο; Νομίζω και την διαχειριστική του ικανότητα. Πούλησε πχ τον Φελίπε Κοουτίνιο (ίνδαλμα τότε στο Ανφιλντ) για να ποντάρει στους Σαλάχ και Φαν Ντάικ: ήταν ρίσκο, αλλά ήταν απαραίτητο ρίσκο. Η πρόσθεση του Άλισον Μπέκερ στην αρχή της επόμενης χρονιάς έλυσε και το πρόβλημα στη θέση του τερματοφύλακα. Αλλά πρωτάθλημα πάλι ο Κλοπ δεν πήρε: οι 97 βαθμοί δεν ήταν αρκετοί, καθώς η Μάντσεστερ Σίτι του Πέπ Γκουαρντιόλα μάζεψε 98.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News