ΠοδόσφαιροΤσέλσι

Τζορτζ Όργουελ - Ο αγώνας που κάλυψε δημοσιογραφικά και έγραψε για «πόλεμο χωρίς σφαίρες»

Φεβρωνία Παντελή
•
8/06/2022 | 16:18

Τζορτζ Όργουελ: Ο αγώνας που κάλυψε δημοσιογραφικά και έγραψε για «πόλεμο χωρίς σφαίρες» | Ιστορίες ποδοσφαίρου

Eν έτει 1945, οι χώρες της Ευρώπης διένυαν περίοδο ανασύνταξης με νωπά ακόμα τα «τραύματα» από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, διεξήχθη στην Αγγλία ένας πολύ ιδιαίτερος «φιλικός» ποδοσφαιρικός αγώνας. Στόχος ήταν η ανύψωση του ηθικού του κόσμου. 

Με το ποδόσφαιρο να είχε μπει στον «πάγο» από το 1939, άπαντες αδημονούσαν για την επιστροφή στη δράση. Μια ομάδα ρωσικών ενόπλων δυνάμεων είχε σημειώσει εντυπωσιακές νίκες έναντι των αντίστοιχων Βρετανών και Γάλλων και είχε έρθει η ώρα για μια κορυφαία ρωσική ομάδα να αντιμετωπίσει έναν κορυφαίο βρετανικό σύλλογο.

Όπερ και εγένετο. Στις 13 Νοεμβρίου του 1945, 72 ημέρες δηλαδή μετά τη λήξη του πολέμου, η Τσέλσι φιλοξένησε τη Ντιναμό Μόσχας στο «Στάμφορντ Μπριτζ».  Στις εξεδρες επίσημα βρέθηκαν 74.496, αλλά ο πραγματικός αριθμός υπολογίζεται σε 100.000 με 120.000. Το σκορ στο ημίχρονο ήταν 2-0 υπέρ των γηπεδούχων αλλά οι φιλοξενούμενοι ισοφάρισαν σε 2-2 και τελικά ήρθαν ισόπαλοι με 3-3. 

 

 

 

 

 

 

Τέσσερις ημέρες αργότερα, η Ντιναμό επικράτησε της Κάρντιφ με το εντυπωσιακό με 10-1. Αφού πέρασε ένας μήνας περίπου από τότε, ένας άσημος αλλά αξιόλογος δημοσιογράφος της «Tribune», έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Το αθλητικό πνεύμα». Αυτός δεν ήταν αλλος από τον μετέπειτα κορυφαίο Βρετανό συγγραφέα και λογοτέχνη, Τζορτζ Όργουελ, κατά κόσμο Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ, που τότε ήταν 42 ετών. 

«Τώρα που η σύντομη επίσκεψη της ποδοσφαιρικής ομάδας της Ντιναμό έφτασε στο τέλος της, είναι εφικτό να πούμε δημόσια αυτά που πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι έλεγαν ιδιωτικά πριν έρθει η Ντιναμό. Και αυτό είναι ότι ο αθλητισμός είναι μια αλάνθαστη αιτία κακής θέλησης και ότι αν μια τέτοια επίσκεψη είχε κάποια επίδραση στις αγγλοσοβιετικές σχέσεις, θα μπορούσε μόνο να τις κάνει ελαφρώς χειρότερες από πριν…. 

Μόλις δημιουργηθούν έντονα συναισθήματα άμιλλας, η ιδέα να παίζεται το παιχνίδι σύμφωνα με τους κανόνες, πάντα εξαφανίζεται. Οι άνθρωποι θέλουν να δουν τη μια πλευρά στην κορυφή και την άλλη πλευρά ταπεινωμένη, και ξεχνούν ότι η νίκη που κερδίζεται μέσω της εξαπάτησης ή μέσω της παρέμβασης του πλήθους δεν έχει νόημα. Ακόμη και όταν οι θεατές δεν επεμβαίνουν σωματικά, προσπαθούν να επηρεάσουν το παιχνίδι επευφημώντας τη δική τους πλευρά και αποδοκιμάζοντας τους αντίπαλους παίκτες με προσβολές. Το σοβαρό άθλημα δεν έχει να κάνει με το fair play. Συνδέεται με μίσος, ζήλια, καυχησιολογία, παραβίαση όλων των κανόνων και σαδιστική ευχαρίστηση να βλέπεις βία: με άλλα λόγια είναι πόλεμος χωρίς σφαίρες. 

Αν ήθελες να προσθέσεις στο τεράστιο ταμείο της κακής θέλησης που υπάρχει στον κόσμο αυτή τη στιγμή, δύσκολα θα μπορούσες να το κάνεις καλύτερα από μια σειρά αγώνων ποδοσφαίρου μεταξύ Εβραίων και Αράβων, Γερμανών και Τσέχων, Ινδών και Βρετανών, Ρώσων και Πολωνών, Ιταλών και Γιουγκοσλάβων, κάθε αγώνα να παρακολουθείται από μικτό κοινό 100.000 θεατών». 

Το ποδόσφαιρο, ανάμεσα στα δεινά της ανθρωπότητας  

 

Λίγα χρόνια αργότερα, στο περίφημο μυθιστόρημά του «1984» – κυκλοφόρησε στις 8 Ιουνίου 1949- ο Όργουελ φανερώνει και πάλι την απέχθειά του για το ποδόσφαιρο, στο παρακάτω απόσπασμα:  «Η βαριά σωματική εργασία, η φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών, οι μικροκαβγάδες με τους γείτονες, οι ταινίες, το ποδόσφαιρο, η μπύρα και κυρίως ο τζόγος γέμισαν τον ορίζοντα του μυαλού τους. Δεν ήταν δύσκολο να τους κρατήσεις υπό έλεγχο».

Η πιο «ζωντανή» διάψευση της προσέγγισης του Όργουελ, ήρθε 72 χρονια μετά

Η ζωντανή διάψευση της άποψης σε βαθμό εμμονής του Όργουελ, για το ποδόσφαιρο και την επίδρασή του στην κοινωνία, ήταν η βράβευση του 90χρονου τότε Πίτερ Μάθιους, το 2017. Ο πιστός οπαδός των «Μπλε», ήταν σε ηλικία 18 ετών μέσα στο Στάμφορντ Μπριτζ, σε εκείνο το παιχνίδι με τη ρωσική ομάδα. Το πρώτο που είδε στη ζωή του. 

«Ήταν ο αγώνας με την Ντινάμο Μόσχας το 1945. Ήρθαν από τη Ρωσία και έδωσαν τέσσερις φιλικούς αγώνες. Εγώ πήγα σε αυτό με την Τσέλσι. Έτσι ξεκίνησα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Δεν είχα λεφτά για να πληρώσω να δω τον αγώνα και έτσι πήγα μαζί με άλλους στην οροφή και είδαμε από εκεί όλο το ματς. Από εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα, είμαι ένας πιστός φίλαθλος της Τσέλσι. Σήμερα είναι πιθανότατα η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Ήταν μία μεγάλη έκπληξη για μένα. Ήρθα στο γήπεδο για να δω ακόμα ένα ματς με την οικογένειά μου. Αυτή η ομάδα βρίσκεται στην καρδιά μου από όταν ήμουν 18 χρονών. Χαίρομαι να βλέπω αυτόν τον υπέροχο σύλλογο να πηγαίνει μπροστά, όπως ήμουν και τότε. Είμαι περήφανος για όσα έχουν κάνει για μένα και είμαι περήφανος που υποστηρίζω αυτόν τον σύλλογο. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Σας ευχαριστώ όλους για μία από τις καλύτερες ημέρες της ζωής μου».  

Τη βράβευση είχε κάνει ο Μπόμπι Τάμπλινγκ, ένας από τους παίκτες που φόρεσαν επί 13 χρόνια (1957-1970) τη φανέλα της Τσέλσι και κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας (1970) και το League Cup (1965).  Αμέσως μετά τη βράβευσή του, είπε: “Είναι πιθανότατα η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Ήταν μία μεγάλη έκπληξη για μένα. Ήρθα στο γήπεδο για να δω ακόμα ένα ματς με την οικογένειά μου. Αυτή η ομάδα βρίσκεται στην καρδιά μου από όταν ήμουν 18 χρονών. Χαίρομαι να βλέπω αυτόν τον υπέροχο σύλλογο να πηγαίνει μπροστά, όπως ήμουν και τότε. Είμαι περήφανος για όσα έχουν κάνει για μένα και είμαι περήφανος που υποστηρίζω αυτόν τον σύλλογο. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Σας ευχαριστώ όλους για μία από τις καλύτερες ημέρες της ζωής μου».

 

 

 

 

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

TAGS
# Ιστορίες Ποδοσφαίρου # Ντινάμο Μόσχας # Ποδόσφαιρο # Ρετρό # Σαν Σήμερα # Τσέλσι
Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News