Συνέντευξη Ηλίας Αρμόδωρος: «Οι Εθνικοί πρώτα ήταν... αντι-Ολυμπιακοί και μετά Εθνικοί!»

Ένα από τα πλέον… θρυλικά μουστάκια του ελληνικού ποδοσφαίρου τη δεκαετία του ’80. Μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες φιγούρες των ελληνικών γηπέδων και παίκτης-σύμβολο του μεγάλου Εθνικού στα χρόνια που οι «κυανόλευκοι» του Πειραιά μεσουρανούσαν στα σαλόνια της Α’ Εθνικής! Ο Ηλίας Αρμόδωρος αποτελεί έναν από τους κορυφαίους πρεσβευτές του ποδοσφαίρου μιας άλλης εποχής!

Οι νεότεροι σε ηλικία ενδεχομένως να αδυνατούν να κατανοήσουν την αίγλη που είχαν μια φορά κι έναν καιρό τα πειραϊκά ντέρμπι ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Εθνικό. Ο Ηλίας Αρμόδωρος τα έζησε με το τσουβάλι και γυρίζει το χρόνο πίσω στις «καυτές μάχες» του παλιού Καραϊσκάκη, στους μεγάλους συμπαίκτες που είχε τη χαρά να αγωνιστεί στα οκτώ χρόνια που αγωνίστηκε στους «κυανόλευκους», στη μεταγραφή του στην ΑΕΚ και εξηγεί γιατί αποφάσισε να ρίξει τίτλους τέλους στην ποδοσφαιρική του καριέρα σε ηλικία μόλις 31 ετών.

Η συνάντησή του με τον Γιώργο Μπιτσικώκο αποτελεί ένα νοσταλγικό ταξίδι στο ελληνικό ποδόσφαιρο ακόμη και οι μικρομεσαίοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν περιορίζονταν σε αυτόν του κομπάρσου!

Photο Credits: Αργυρώ Αναστασίου

«Η οικογένειά μου ήταν πάντα ταυτισμένη με τον Εθνικό. Ακόμη και τον πατέρα μου, που ήταν διαιτητής, τον αποκαλούσαν… Εθνικάκια»

–Είσαι γέννημα – θρέμμα Πειραιώτης και λογικό ήταν να ξεκινήσεις από την γειτονιά σου την μπάλα.

–Έτσι είναι και ξεκίνησα να παίζω όντως στην ομάδα της γειτονιάς μου, τον Άγιο Δημήτριο. Σε εκείνη την περιοχή ζούσαν και ζουν πολλοί Έθνικοί και εκεί ζούσε και ο αείμνηστος Χρήστος Χατζηιωαννίδης, παλιός παίκτης του Εθνικού, ο οποίος ήταν και ο πρώτος μου προπονητής. Εκεί ξεκίνησα και από εκεί πήρα μεταγραφή. Γιατί τότε οι ομάδες του Πειραιά έπαιρναν ταλέντα από την ευρύτερη περιοχή. Έτσι κι εγώ πήγα σε ηλικία 17 χρονών στον Εθνικό.

–Ξέρω όμως ότι προέρχεσαι από οικογένεια αθλητική, αλλά και… Εθνικών.

–Ο παππούς μου ήταν ένας εκ των ιδρυτών του Εθνικού και ο μπαμπάς μου ήταν διαιτητής Α’ Εθνικής και πρόεδρος διαιτητών Πειραιά στη συνέχεια.

–Αντιμετώπισες κάποια δυσκολία ή προκατάληψη επειδή ακριβώς προερχόσουν από τέτοια οικογένεια;

–Όχι ειλικρινά όχι. Εγώ είχα όνειρο για να παίξω στον Εθνικό, ακριβώς γιατί η οικογένειά μου ήταν συνυφασμένη με την ομάδα. Ακόμα και ο πατέρας μου που ήταν διαιτητής, είχα “χρωματιστεί” ως “εθνικάκιας”. Να φανταστείς εγκατέλειψα τις σπουδές μου για να παίξω στον Εθνικό και ήμουν και καλός μαθητής. Στην ομάδα όμως δεν έπαιξα επειδή ήμουν ο Αρμόδωρος, αλλά δούλεψα πολύ. Ξεκίνησα στην εφηβική ομάδα του Εθνικού και ακολούθησα όλη την διαδικασία. Ο κόσμος με έμαθε πρώτα από τα τσικό, όπου παίζαμε πριν από τα παιχνίδια των πρώτων ομάδων. Οι φίλαθλοι ερχόντουσαν από νωρίς και έβλεπαν τα δικά μας παιχνίδια.

O Ηλίας Αρμόδωρος (πρώτος από αριστερά στην κάτω σειρά) δίπλα στον αδικομαχμένο Μασένγκο Ιλούνγκα και μαζί με Κοτίδη, Μουκέα, Μπατσινίλα, Παπαδόπουλο, Κατσικογιάννη και όλα τα αστέρια του Εθνικού, πριν από αναμέτρηση με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη το 1983

–Κάθισες στον Εθνικό 8 χρόνια με μεγάλους συμπαίκτες.

–Τεράστιους συμπαίκτες είχα. Είχα προλάβει τον Ρομπέρτο Καλκαντέρα που ήταν τότε το μεγάλο όνομα. Τάσος Μητρόπουλος, Τότης Φυλακούρης, Σταύρος Παπαδόπουλος, Χρήστος Αρβανίτης. Μεγάλοι παίκτες όλοι τους. Υπήρξαν κι άλλοι. Θανάσης Ιντζόγλου, Κρητικός, Παππάς, Λαμπρινός, Βαμβακούσης, ο Βασίλης Σιώκος.

–Πώς θυμάσαι τα ντέρμπι του Πειραιά;

–Τεράστιες εμπειρίες. Πάντα υπήρχε μεγάλη σημασία γιατί ο Ολυμπιακός διεκδικούσε τους τίτλους και ο Εθνικός μπορούσε να του κόψει βαθμούς, όπως έκανε και σε άλλες μεγάλες ομάδες του ΠΟΚ. Συνήθως χάναμε στο γκολ, αλλά είχαμε κάνει και κάποιες σποραδικές νίκες.

Ο Ηλίας Αρμόδωρος πανηγυρίζει με τους συμπαίκτες του στον Εθνική «λευκή» ισοπαλία σε πειραϊκό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό τον Δεκέμβριο του 1981

–Αυτό το ματς για εσάς τους παίκτες του Εθνικού ήταν διαφορετικό από τα άλλα;

–Εννοείται. Οι Εθνικοί τότε -γιατί τώρα έχουν αλλάξει και τα πράγματα γενικά στο ποδόσφαιρο- ήταν πρώτα “αντιολυμπιακοί” και μετά “Εθνικοί”. Υπήρχε και μεγάλη αντιπαλότητα στο πόλο, όπου ο Εθνικός υπερτερούσε του Ολυμπιακού. Υπήρχαν ξεχωριστά καφενεία, αλλά υπήρχαν γειτονιές και παρέες. Οι Εθνικοί πάντοτε ήταν λιγότεροι και γινόταν η σχετική πλάκα. Η αντιπαλότητα όμως ήταν μέσα σε φίλαθλα πλαίσια και όχι όπως σήμερα. Οπότε καταλαβαίνεις ότι όποτε παίζαμε κόντρα στον Ολυμπιακό θέλαμε να κερδίσουμε, για να κάνουμε ζημιά, αλλά και για να ικανοποιήσουμε τους φίλους μας και τις οικογένειές μας.

–Υπήρξε κάποιο παιχνίδι που να κάνατε όντως “ζημιά”;

–Βέβαια όταν τον αποκλείσαμε από το κύπελλο το 1984 εάν θυμάμαι καλά. Με κεφαλιά του Θοδωρή του Παπαδόπουλου ισοφαρίσαμε 1-1. Το πρώτο ματς είχε λήξει 0-0 και πήραμε εμείς την πρόκριση.

«Ο Αντώνης Γεωργιάδης με ήθελε στον Ολυμπιακό, αλλά στην πορεία των συζητήσεων εκείνος έφυγε και πήγε στην ΑΕΚ με αποτέλεσμα να με πάρει μαζί του εκεί»

–Έκανες λοιπόν την πορεία σου στον Εθνικό και ήρθε η στιγμή να πάρεις μεταγραφή στην ΑΕΚ. Πώς έγινε η μετακίνησή σου;

–Πρώτα πρώτα να πω ότι το 1984 εγώ είχα συμπληρώσει εγώ 8ετία και πρόεδρος της ομάδας ήταν ο Καρέλλας. Εκείνος είχα αρχίσει να έχει οικονομικά προβλήματα εδώ στην Ελλάδα και δεν είχε πληρωθεί το πρώτο κομμάτι της ανανέωσής μου και ήμουν ο πρώτος παίκτης της Ελλάδας που έκανα προσφυγή σε δικαιοδοτικό όργανο. Μετά από μένα έκανε ο Βαγγέλης Βλάχος, ο οποίος έφυγε από την ΑΕΚ και πήγε στον Παναθηναϊκό. Στο δικό μου δεδικασμένο “πάτησε” και κατάφερε και αυτός τον στόχο του. Εγώ το έκανα για να εισπράξω χρήματα, γιατί δεν είχα πάει στον Εθνικό από μεταγραφή, αλλά από το εφηβικό. Δεν είχα σκέψη να φύγω από τον Εθνικό, όμως μετά από αυτό οι σχέσεις μας οδηγήθηκαν σε ρήξη και όταν έμεινα ελεύθερος έψαξα για να πάω κάπου αλλού.

–Πρόταση είχες μόνο από την ΑΕΚ;

–Με διεκδίκησε και η ΑΕΚ, αλλά και ο Ολυμπιακός. Προπονητής τότε ήταν στον Ολυμπιακό ο Αντώνης Γεωργιάδης και με ήθελε. Όμως μετά ο Γεωργιάδης έφυγε στα τελευταία παιχνίδια και πήγε στην ΑΕΚ και τότε επειδή ακριβώς με ήθελε, με πήρε τελικά στην ΑΕΚ. Εκεί έκατσα δύο χρόνια και στη συνέχεια πήγα στον Λεβαδειακό.

–Από την ΑΕΚ τι σου έχει μείνει;

–Ήταν μια μεταβατική περίοδος για την ΑΕΚ όπου αρχικά πρόεδρος ήταν ο Ζαφειρόπουλος και μετά που τα παράτησε ανέλαβαν ο Γενεράκης και ο Γιδόπουλος. Εγώ μετά τον Εθνικό δεν ήθελα να κάνω μεγάλα συμβόλαια και προτιμούσα τα μονοετή. Έτσι μετά τα δύο χρόνια στην ΑΕΚ, ήρθε η πρόταση του Λεβαδειακού. Ήμουν 28 χρονών τότε και επειδή διορίστηκε και η σύζυγός μου που είναι καθηγήτρια, διορίστηκε στην Βοιωτία. Ο Λεβαδειακός τότε είχε κάνει μεγάλες μεταγραφές και είχε πάρει τον Λεμονή, τον Μπάριος, τον Βονόρτα, τον Κάβουρα, τον Αρβανίτη, τον Μανίκα που ήρθε μετά, τον Κυριάκο τον Μπιμπισίδη. Πήγα λοιπόν εκεί με πρόεδρο τον Σκλαπάνη και έπαιρνα τα τριπλάσια λεφτά από την ΑΕΚ. Άλλαξε την ιστορία, όχι μόνο του ποδοσφαίρου, αλλά και όλης της πόλης. Φτιάχτηκαν από μαγαζιά μέχρι δρόμοι.

«Έκανα τάκλιν στον Βαλντάνο στο παιχνίδι της ΑΕΚ με τη Ρεάλ και σκεφτόμουν μέσα μου ότι… αν έκοβε την μπάλα θα γινόμουν ρεζίλι σε όλη την Ελλάδα»

-Στην ΑΕΚ όμως έπαιξες και μεγάλα ματς και ειδικά ευρωπαϊκά, όπως με την Ρεάλ και την Ίντερ.

–Στην ΑΕΚ εκπλήρωσα το μεγάλο όνειρό μου που ήταν να παίξω σε μεγάλη ομάδα και να αγωνιστώ σε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Η Ρεάλ ήταν το απίστευτο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Έπαιξα στο “Μπερναμπέου” κόντρα σε μια ομάδα που είχε τεράστιους παίκτες. Ποιόν να πρωτοθυμηθώ; Καμάτσο, Τζέντο, Ιέρο, Σαντιγιάνα, Μίτσελ, Χουανίτο, Σάντσεζ, Καγιέγκο, Κορντίγιο. Εγώ στο ματς που έγινε εδώ είχα “χρεωμένο” τον Μπουτραγκένιο, τον “γύπα”. Στο δε παιχνίδι στη Μαδρίτη είχα σταθεί αξιοπρεπώς και ο Φαίδωνας ο Κωνσταντουδάκης με είχε στους διακριθέντες μετά, ακούμπησα τον μπάλα μετά το πρώτο δεκάλεπτο. Και την ακούμπησα γιατί έκανα ένα τάκλιν στον Βαλντάνο και την ώρα που το έκανα σκεφτόμουν ότι αν την “κόψει” θα γίνω ρεζίλι σε όλη την Ελλάδα. Αλλά τελικά έκανε σέντρα και του έβαλα την κόντρα και έφυγε κόρνερ (γέλια).

Ο Ηλίας Αρμόδωρος διεκδικεί την μπάλα ανάμεσα σε τρεις παίκτες της Ρεάλ, σε αναμέτρηση της ΑΕΚ με τη «Βασίλισσα της Ευρώπης» το 1985, για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ

–Την επόμενη χρονιά παίξατε με την Ίντερ.

–Άλλη σπουδαία ομάδα αυτή. Πασαρέλα, Ρουμενίγκε, Αλτομπέλι, Μπρίγκελ. Χάσαμε 2-0 στο Μιλάνο και εδώ χάσαμε 1-0 με γκολ του Πασαρέλα. Αυτές ήταν οι μεγάλες μου εμπειρίες γιατί παίξαμε τότε με τις τοπ ομάδες της Ισπανίας και της Ιταλίας. Εκείνη την εποχή η Ρεάλ έβαλε 6-7 γκολ για πλάκα και όχι μόνο στην ΑΕΚ. Έβαζε σε όποια ομάδα της Ευρώπης ήθελε.

–Είσαι ικανοποιημένος από την καριέρα σου;

–Φυσικά και είμαι γιατί έπαιξα στην ομάδα που ονειρευόμουν από παιδί, τον Εθνικό. Έκανα μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα, έστω και αν δεν έμεινα πολύ στην ΑΕΚ και μετά έπαιξα σε μια αξιοπρεπή ομάδα στον Λεβαδειακό, όπου έκαναν και φίλους και έβγαλα και χρήματα.

«Ο Τέλης Μπατάκης με παρότρυνε να γίνω προπονητής, εγώ δεν ήθελα να φύγω από την Αθήνα και έτσι σταμάτησα το ποδόσφαιρο στα 31 μου χρόνια»

–Γιατί σταμάτησες όμως μικρός την καριέρα σου;

–Η αλήθεια είναι πως 31 ετών ήταν ίσως νωρίς να σταματήσω. Όμως δεν είχα προτάσεις από ομάδες της Α’ Εθνικής και δεν ήθελα να πάω στην Β’ Εθνική και ειδικά στην επαρχία. Λόγω της δουλειάς της γυναίκας μου και επειδή πήρε μετάθεση και ήρθε στην Αθήνα δεν ήθελα να είμαι σε άλλη πόλη εγώ. Επίσης όταν ήρθα στην Αθήνα, ο Εθνικός, ο Πανιώνιος, ο Ιωνικός, ομάδες δηλαδή που θα μπορούσαν να παίξω ήταν στην Β’ Εθνική. Ήθελα να γυρίσω μόνο στον Εθνικό, όμως οι σχέσεις μας ακόμα δεν είχαν φτιάξει. Όταν ήμουν στον δεύτερο χρόνο στον Λεβαδειακό, ο Άρειος Πάγος έβγαλε μια απόφαση πως επειδή πληρώθηκα στον Εθνικό, έπρεπε να γυρίσω στην ομάδα. Όμως δεν υπήρχαν συμβόλαια και φυσικά δεν γινόταν να γυρίσω. Προτίμησα να παραμείνω στον Λεβαδειακό και δεν δέχτηκα την πρόταση του Ζουμπουλίδη, που ήταν και προσωπικός μου φίλος και μου το κράτησαν “μανιάτικο” στον Εθνικό.

O Ηλίας Αρμόδωρος μαρκάρει τον Βασίλη Καραπιάλη σε αναμέτρηση Λάρισας – Λεβαδειακού τον Οκτώβριο του 1987

–Προπονητής πώς έγινες;

-Είχα προπονητή στον Λεβαδειακό τον Τέλη Μπατάκη, ο οποίος αργότερα ήταν και αυτός που έφτιαξε τις σχολές προπονητών. Αυτός λοιπόν με παρότρυνε να γίνω προπονητής και έτσι ξεκίνησα από τη Θήβα, μέχρι που έφτασα και προπόνησα την Παναχαϊκή στην Α’ Εθνική, αλλά τότε είχε προβλήματα ο κ. Λουκόπουλος και δεν ήταν καλή περίοδος για την ομάδα. Είχα προπονήσει και τον Λεβαδειακό στην Β’ Εθνική με πρόεδρο τον κ. Κομπότη, τον Ατρόμητο κτλ κτλ.

–Δεν σε κέρδισε όμως η προπονητική.

–Όχι το αντίθετο. Μου άρεσε και πολύ. Όμως εγώ από μικρός, από 20χρονών, είχα ήδη δική μου αντιπροσωπεία αθλητικών ρούχων. Είχα κατανοήσει πώς όταν πέσουν τα “φώτα της δημοσιότητας”, θα πρέπει να έχω κάτι να κάνω. Πάντοτε ήθελα να δουλεύω και να έχω την “σιγουριά” μου. Μετά όταν έγινα προπονητής, δέχτηκα την πρόταση από τον παιδικό μου φίλο, αυτόν που μεγάλωσα μαζί του, τον Γιώργο Γλου να συνεργαστούμε. Ανέλαβα εγώ και ο Θωμάς ο Μαύρος το μάρκετινγκ της εταιρείας. Ο Θωμάς δεν έμεινε πολύ, αλλά εγώ έκανα καριέρα. Το 2006 αν θυμάμαι καλά, την εταιρεία την πήραν Γερμανοί κατά 60% και μου έκαναν μια πολύ καλή πρόταση να δουλεύω, αλλά να σταματήσω το ποδόσφαιρο και να είμαι προπονητής και επέλεξαν φυσικά αυτό και δεν το μετάνιωσα.

«Η Αγιά Σοφιά, η νέα φανέλα της ΑΕΚ και τα παρασκήνια της μεταγραφής Ριβάλντο στην Ελλάδα»

–Είδα ότι έχεις μια μακέτα της “Αγιά Σοφιάς” στο γραφείο σου.

–Τον τελευταίο χρόνο η εταιρεία μου έχει κάνει μια μεγάλη εμπορική συνεργασία με την ΑΕΚ και στο εμπορικό επίπεδο, αλλά και στο κομμάτι του μάρκετινγκ. Εμείς θα “τρέξουμε” και την μπουτίκ της ΑΕΚ στο νέο γήπεδο, αλλά και το ηλεκτρονικό κατάστημα. Οπότε τα συμφέροντά μας είναι στενά συνδεδεμένα. Εννοείται ότι παίζει ρόλο και το ότι έπαιξα και στην ΑΕΚ, είναι η δεύτερη ομάδα μου.

–Θα μου πεις και την ιστορία για την νέα φανέλα;

-Η εταιρεία που την έφτιαξε πάντοτε πριν κάνει ένα σχέδιο ζητάει από τις ομάδες κάποια στοιχεία. Εμείς την κρατήσαμε μυστική έξι μήνες γιατί καθυστέρησε η κατασκευή του νέου γηπέδου. Στείλαμε λοιπόν κάποια στοιχεία για την ομάδα και ένα ιστορικό για τον πρόεδρο. Ως γνωστόν το προσωνύμιο του κ. Μελισσανίδη είναι “τίγρης” και η εταιρεία είχε αυτή την ιδέα. Η ΑΕΚ την δέχτηκε και έτσι θα παίξει με αυτή τη νέα χρονιά. Η εταιρεία αυτό κάνει σε όλες τις ομάδες με τις οποίες συνεργάζεται σε όλο τον κόσμο.

–Σε προηγούμενη εταιρεία σου έζησες και την μεταγραφή του Ριβάλντο.

-Ο Γιώργος Γλου είχε βοηθήσει σίγουρα να γίνει η μεταγραφή του Ριβάλντο από τον Ολυμπιακό στην ΑΕΚ. Δεν ξέρω εάν είχε βοηθήσει γενικά στο να έρθει ο Ριβάλντο στην Ελλάδα. Ο Ριβάλντο ήταν ένας καταπληκτικός τύπος και τον είχαμε πολλές φορές στα γραφεία μας και είχαμε μιλήσει μαζί. Προσπαθούσαμε να τον καθησυχάζουμε γιατί δεν είχε και πολύ καλές σχέσεις με τον Μπάγεβιτς και ήταν ανήσυχος και αγχωμένος για ένα διάστημα. Ήξερα πως ήταν και ένας σπουδαίος παίκτης και είχε και την απαίτηση να τον σέβονται όλοι. Ήταν σταρ. Προσπαθούσαμε όλοι μας να τον κάνουμε να νιώθει άνετα στην Ελλάδα.

–Τον Μπάγεβιτς εσύ τον είχες προλάβει ως αντίπαλο.

–Και ως παίκτη και ως αντίπαλο προπονητή. Μάλιστα το 1977 είχαν κάνει απεργία οι επαγγελματίες παίκτες και σε ένα ματς Εθνικός – ΑΕΚ κερδίζαμε. Τότε λοιπόν η ΑΕΚ τον έβαλε στο τελευταίο τέταρτο και έπαιξε.

«Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Μαύρος είχε βοηθήσει να προσληφθεί ο Αλέφαντος στην ΑΕΚ»

–Άλλες ιστορίες;

–Πολλές. Με τον Αλέφαντο για παράδειγμα και τον Θωμά Μαύρο. Ο Θωμάς ήταν καταπληκτικό παιδί και δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν. Ήταν η μεγάλη μου λατρεία και τον αγαπούσα και τον θεωρούσα, μαζί με τον Χατζηπαναγή και τον Αναστόπουλο, τους καλύτερους παίκτες της εποχής μας. Δεν μπορούσες να παίζεις με τον Μαύρο και να μην τον σέβεσαι. Δεν μπορούσες να παίζεις αντίπαλος με τον Χατζηπαναγή και να μην υποκλίνεσαι στο ταλέντο του. Ή με τον Νίκο που έβαζε το ένα γκολ μετά το άλλο. Ο Μαύρος λοιπόν είχε βοηθήσει να προσληφθεί ο Αλέφαντος στην ΑΕΚ και το ξέρω από πρώτο χέρι, γιατί τότε εγώ ο Μαύρος, ο Σπύρος ο Οικονομόπουλος και ο Πολ ο Χατζόπουλος μέναμε στη Νέα Σμύρνη και παίρναμε ένα αυτοκίνητο οι τέσσερις μας. Ήμουν γνώστης της βοήθειας που έδωσε ο Μαύρος για την πρόσληψη του Αλέφαντου.

–Και πώς τελικά τα έβαλε ο Αλέφαντος μαζί του;

–Δεν ξέρω πραγματικά τι είχε σκεφτεί, γιατί ήταν και εκκεντρικός χαρακτήρας και ήρθαν σε κόντρα με τον Μαύρο. Αυτή η κόντρα δεν ωφέλησε κανέναν και κυρίως τον Αλέφαντο, γιατί έτσι η ΑΕΚ δεν έκανε τίποτα και ο Αλέφαντος απομακρύνθηκε από την ομάδα, αλλά και ο Μαύρος είχα απογοητευτεί πλήρως. Καλύτερα βέβαια να τα πει ο Θωμάς πώς νιώθει. Σε ένα παιχνίδι όμως προς το τέλος της χρονιάς είχαν γίνει και επεισόδια στα αποδυτήρια και πολλοί παίκτες είχαμε πάρει θέση υπέρ του Θωμά. Τότε κερδίζαμε 2-0 και ο Αλέφαντος τον έκανε αλλαγή, με αποτέλεσμα να σηκωθεί όλο το γήπεδο και να φωνάζει: “Ποιός, ποιός, ποιός, ο Μαύρος ο θεός”. Εκεί ο Αλέφαντος ουσιαστικά κατέρρευσε.

Ο Ηλίας Αρμόδωρος ξεναγεί τον Γιώργο Μπιτσικώκο στον κόσμο των ποδοσφαιρικών του αναμνήσεων

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News