Euro 2004: Οι Έλληνες τραγουδούσαν «σήκωσέ το» για την «πιο ανυποψίαστη και απροσδόκητη πρωταθλήτρια»

Δέκα οκτώ χρόνια από εκείνη τη βραδιά. Η Ελλάδα πανηγύριζε για αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο, αλλά ήταν πραγματικότητα. Η κατάκτηση του Euro 2004. Μέσα στην Πορτογαλία, κόντρα στην Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο.

Η ισπανική εφημερίδα El Pais, τα είπε με λίγα και απλά λόγια. «Η πιο ανυποψίαστη και απροσδόκητη πρωταθλήτρια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος». Αυτό ήταν η Ελλάδα για τους άλλους. Για εμάς του Έλληνες ήταν το φινάλε ενός ονείρου που κράτησε 23 ημέρες

Ένα όνειρο που άρχισε με τη νίκη επί της Πορτογαλίας (2-1) στο πρώτο ματς της διοργάνωσης και κορυφώθηκε στον τελικό στις 4 Ιουλίου -σαν σήμερα- ενάντια στην ίδια αντίπαλο (1-0).

Ενδιάμεσα, ισοπαλία εναντίον της Ισπανίας (1-1), ήττα από την Ρωσία (2-1) και δύο νίκες στους προημιτελικούς και ημιτελικούς εναντίον της Γαλλίας, (1-0) και της Τσεχίας (1-0). Πρωταθλήτρια Ευρώπης με επτά γκολ υπέρ και τέσσερα κατά.

Μια ομάδα που μέχρι τότε είχε εμφανιστεί μόλις σε δύο μεγάλες διοργανώσεις: ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (1998) και ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1980). Και είχε πει αντίο από τον πρώτο γύρο.

«Δύο άνδρες αποτέλεσαν σημείο αναφοράς αυτής της τεράστιας ομάδας: ο προπονητής, Οτο Ρεχάγκελ, και ο επιθετικός, Άγγελος Χαριστέας, ο οποίος σημείωσε τρία γκολ, συμπεριλαμβανομένου αυτού στον τελικό», συνέχιζε η El Pais.

O 63χρονος τότε Γερμανός προπονητής λατρεύτηκε στην Ελλάδα. Έμεινε στον πάγκο της εθνικής για εννέα χρόνια: 106 παιχνίδια με το 50% των νικών (53) με 23 ισοπαλίες και 30 ήττες. Ο μόνος προπονητής που έχει κερδίσει την διοργάνωση χωρίς να γεννηθεί στη συγκεκριμένη χώρα.

«Μπορείς να διαφωνήσεις με το στιβαρό και αμυντικό του στιλ, αλλά όχι με το μεγαλείο του θριάμβου του», υποκλινόταν η El Pais.

Το γκολ του τελικού ανήκε στον Άγγελο Χαριστέα. Ήταν 24 ετών, έπαιζε στη Βέρντερ και συνέχισε σε Αγιαξ, Φέγενορντ, Νυρεμβέργη, Λεβερκούζεν, Αρ Αβινιόν, Σάλκε και Παναιτωλικό. Στην εθνική, έφθασε τα 88 παιχνίδια και τα 25 γκολ.

Για την πιο σημαντική ημέρα της ζωής του, διατηρεί αξέχαστες αναμνήσεις: «Ορισμένα όνειρα τα κρατάς για τον εαυτό σου και δεν μιλάς ποτέ γι’ αυτά. Το όνειρό μου όταν άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο ήταν να πετύχω γκολ σε έναν τελικό Euro, γιατί το πρώτο παιχνίδι που είδα στην τηλεόραση ήταν ο τελικός του 1988, με το γκολ του Βαν Μπέστεν».

Ήταν οκτώ ετών κι έχει μόνο μία εξήγηση για το μυστικό αυτής της επιλογής. «Ήμασταν μια οικογένεια. Βάζαμε το συλλογικό μπροστά από το άτομο. Ο καθένας έπαιξε για τη χώρα, για την ομάδα, όχι για τον εαυτό του. Όλοι σεβόμαστε και αγαπήσαμε αυτό που κάναμε. Είχαμε έναν προπονητή με πολύ καλή φιλοσοφία και μας οργάνωσε πολύ καλά. Αν βάλεις όλα αυτά τα κομμάτια μαζί, είναι μια συνταγή να είσαι πρωταθλητής».

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News